Zamiokulkas – jak rozmnażać, przesadzać i zwalczać choroby? WIDEO
Pochodzący z tropików zamiokulkas stał się ulubioną rośliną pokojową, dzięki swemu eleganckiemu wyglądowi i małym wymaganiom co do pielęgnacji. Mocna, zielona roślina tworzy w pomieszczeniu tropikalny nastrój. Chociaż kwitnie raczej rzadko, to całoroczną ozdobę stanowią ciemnozielone, połyskujące liście.
Trudno uwierzyć, że zamiokulkas zyskał popularność całkiem niedawno, bo zaledwie w ostatnich dwudziestu latach. Poza atrakcyjnym wyglądem posiada też cenne właściwości wytwarzania tlenu z dwutlenku węgla oraz filtrowania powietrza ze szkodliwych substancji. Jest więc idealnym kwiatem doniczkowym do sypialni oraz biura.
Zamiokulkas – rozmnażanie
Do rozmnażania można wykorzystać tylko całkiem zdrowe rośliny. Sadzonki wzięte z chorych i słabych egzemplarzy również nie będą zdrowe. W końcu rozmnażanie wegetatywne polega na tworzeniu pewnego rodzaju klonów. Młode rośliny będą miały dokładnie te same właściwości, co roślina macierzysta.
1. Rozmnażanie zamiokulkasa z sadzonek liściowych
Zamiokulkas rozmnażany jest najczęściej przez sadzonki liściowe. Zabieg wykonuje się w następujący sposób:
- Należy uszczknąć jeden albo więcej listków.
- Możne je także odciąć, ale wtedy gorzej się ukorzeniają.
- Oderwaną krawędzią należy zanurzyć liść w ukorzeniaczu.
- Listek wetknąć na ok. dwa centymetry w ziemię w doniczce.
- Substrat powinien być stale wilgotny.
- Sadzonkę można przykryć odciętą butelką plastikową albo podobną osłoną.
- Doniczkę należy postawić w jasnym miejscu, ale nie bezpośrednio w słońcu.
- Na zakończenie należy uzbroić się w cierpliwość, ponieważ zanim młode rośliny wytworzą korzenie może upłynąć do 12 miesięcy.
2. Rozmnażanie zamiokulkasa z sadzonek wierzchołkowych
Zamiast pojedynczych listków można w charakterze sadzonek użyć całych łodyg liściowych z kilkoma listkami. Te jednak, w przeciwieństwie do poprzednich sadzonek, ukorzenia się w wodzie.
- Odcina się łodygę z czterema albo pięcioma liśćmi.
- Wstawia się ją do ciemnego naczynia ze świeżą i ciepłą wodą.
- Naczynie ustawia się w jasnym miejscu, ale nie w słońcu.
- Idealne jest okno wychodzące na wschód albo na zachód.
- Poza tym powinno tam być równomiernie ciepło.
- Wodę należy wymieniać codzienne, aby nie zaczęły się rozwijać grzyby.
- Po kilku miesiącach, kiedy rozwiną się korzenie, można młode zamiokulkasy przesadzić do normalnej doniczki z ziemią. Na pierwszy pęd trzeba będzie jednak poczekać dłuższą chwilę.
3. Rozmnażanie zamiokulkasa przez podział rośliny
Dużą roślinę można rozmnożyć, dzieląc ją na części. Najlepiej przeprowadzić ten zabieg w trakcie przesadzania zamiokulkasa.
Jak przesadzać zamiokulkasy?
Przede wszystkim trzeba mieć na uwadze fakt, że zamiokulkas musi być przesadzany tylko bardzo rzadko. Roślina preferuje po prostu raczej ciasne warunki w doniczce. Z tego powodu pora na przeprowadzkę nadchodzi dopiero wtedy, gdy korzenie zaczynają wyrastać nad krawędź doniczki. Także kiedy pędy nie mają już miejsca do wzrostu i wychodzą za krawędź doniczki, powinno się zamiokulkasowi zafundować nowe naczynie. Przesadzać najlepiej jest na początku okresu wegetacyjnego w marcu albo kwietniu, ale i latem można ten zabieg bez problemu wykonać.
- Należy przygotować nową doniczkę. Powinno się wybrać model raczej nieco szerszy niż głębszy od starej, ponieważ korzenie rozrastają się w szerz.
- Szczególną uwagę zwrócić na warstwę drenażową. Zamiokulkas jako sukulent nie znosi zastoju wody. W dnie doniczki musi być otwór odpływowy.
- Po wyjęciu rośliny ze starej doniczki trzeba ostrożnie usunąć starą ziemię.
- Dokładnie sprawdzić korzenie; uszkodzone albo nadgniłe należy usunąć.
- Jeśli roślina jest zbyt duża, można ją teraz podzielić.
- Poszczególne części sadzi się do oddzielnych doniczek.
- Po przesadzeniu należy dobrze podlać roślinę.
Choroby i szkodniki zamiokulkasa
Przy odpowiedniej uprawie i stanowisku zamiokulkas posiada wystarczająco siły, aby uprzykrzyć życie grzybom, mszycy i innym amatorom roślin. Choroby wywoływane przez grzyby, bakterie i wirusy również bardzo rzadko atakują tę roślinę.
Przyczyna choroby zamiokulkasa tkwi najczęściej w błędach pielęgnacji. Złe podlewanie, za dużo albo za mało nawozu, zbyt wysoka temperatura, niewłaściwe stanowisko – prowadzą do takich reakcji, jak plamistość liści, więdnięcie albo zahamowanie wzrostu rośliny. Nadmiar wody, najczęstszy problem tej rośliny, powoduje brązowienie liści i usychanie pędów – i to mimo mokrego podłoża. Tego rodzaju problemy można zwykle rozwiązać zmieniając miejsce pobytu rośliny i poprawiając pielęgnację.
Jeśli na liściach pojawią się wysysające sok owady, jak mszyca albo przędziorki, nie należy od razu chwytać za broń chemiczną. Przeciwko szkodnikom i chorobom warto najpierw zastosować środki naturalne.
Komentarze