Rozmnażanie roślin doniczkowych przez podział

Dzięki doświadczeniu wielu pokoleń oraz zdobyczom współczesnej nauki, mamy do dyspozycji odmiany roślin ozdobnych o kwiatach, liściach i pokroju, jakich próżno by szukać w naturze. Ale nic za darmo: siewki wyhodowane z nasion wszelkiego rodzaju mieszańców nie dziedziczą wprost cech rośliny macierzystej.

Najprostszą i bardzo efektywną metodą jest rozmnażanie przez podział. Z jednej dużej rośliny macierzystej można otrzymać kilka mocnych i zdrowych egzemplarzy, które szybko dorosną i staną się ozdobą mieszkania.

Nie wszystkie rośliny doniczkowe można dzielić

Tym sposobem rozmnaża się jednak nie wszystkie rośliny doniczkowe, ale tylko te, które mają z natury bardzo dobrze rozwinięty system korzeniowy. Dzieląc bryłę korzeniową trzeba trzymać się zasady: na każdej oddzielonej części powinien być koniecznie przynamniej jeden dorosły pęd z kilkoma korzeniami. Nie należy dzielić rośliny na zbyt małe kawałki – takie będą słabe i upłynie dużo czasu, zanim zmienią się w element dekoracyjny.

Do dzielenia nadają się takie rośliny, jak aspidistra, kliwia, czermień, cibora, marantowate, agapant, szparag, paprocie, passiflora, ananas i inne.

Nie należy dzielić roślin kwitnących. Jeśli jednak z jakiegoś powodu taki zabieg będzie musiał być przeprowadzony, ze wszystkich części, włącznie z rośliną macierzystą, należy usunąć kwiaty i pączki kwiatowe. Poza tym, usuwa się pożółkłe liście, podeschnięte części liści oraz skraca się zbyt wybujałe pędy. Do dzielenia nadają się takie rośliny, jak aspidistra, kliwia, czermień, cibora, marantowate, agapant, szparag, paprocie, passiflora, ananas i inne.

Dzielenie odrostów korzeniowych roślin

W zasadzie do rozmnażania roślin przez podział można zaliczyć oddzielanie odrostów korzeniowych, które posiadają własny system korzeniowy. Jeśli ich się nie oddzieli, roślina nadmiernie się rozrasta. U wielu roślin, zwłaszcza kwiatowych, odrosty mocno osłabiają roślinę macierzystą. Czasem obecność takich odrostów pomaga rozróżnić gatunek roślin należących do tej samej rodziny. Na przykład niektóre gatunki kordyliny (Cordyline) są bardzo podobne do draceny. Jedną z cech, które je różnią, jest tworzenie przez kordylinę odrostów korzeniowych, które nigdy nie występują u draceny.

Sam proces podziału nie przedstawia żadnej trudności. Rośliny tworzące odrosty zwykle dobrze znoszą ten zabieg, a poza tym, oddzielane części są już gotowe do samodzielnego życia. Ich korzenie, w przeciwieństwie do sadzonek ukorzenianych w wodzie, przystosowane są do warunków glebowych.

Młode rośliny umieszcza się w niewielkich doniczkach. Zbyt duża ich pojemność może źle wpływać na ogólny rozwój roślin. Po przesadzeniu, nawet światłolubne gatunki trzeba przez pierwsze dni trzymać w cieniu.

Dzielenie kłączy i bulw roślin

Najprostszą metodą rozmnożenia dalii albo begonii jest podział bulwy tak, aby każda część miała przynajmniej jeden pąk. Można zrobić też w domowych warunkach eksperyment z imbirem. Korzeń imbiru (podobno może być nawet kupiony w supermarkecie), który ma choć jeden zielony kiełek, umieszcza się w doniczce i traktuje jak każdą inną sadzonkę. Rośnie wprawdzie wolno, ale po kilku miesiącach będzie można odcinać kawałki własnego imbiru bez szkody dla rośliny.

Przez dzielenie rozmnaża się najłatwiej storczyki wytwarzające pseudobulwy. Dzieli się je tak, aby każda część zachowała kilka własnych korzeni.

Rozmnażanie przez podział bardzo źle znoszą palmy, dlatego lepiej jest rozmnażać je z nasion. Przez cały okres ukorzeniania się i formowania zielonej części nadziemnej roślin, należy dokładnie obserwować wilgotność podłoża. Powinno posiadać optymalną dla danego gatunku wilgotność. Temperatura powietrza w pomieszczeniu nie powinna spadać poniżej 22-24ºC. Młode pędy z gładkimi liśćmi można każdego dnia opryskiwać czystą, letnią wodą. Roślin o liściach omszonych, jak begonia, sępolia albo pelargonia, nie wolno opryskiwać, ponieważ krople wody na blaszce liściowej mogą spowodować choroby i obumarcie rośliny.