7 zasad uprawy zamiokulkasa [WIDEO]
Do końca XX wieku zamiokulkas praktycznie nie był znany jako roślina doniczkowa. W ciągu kilku lat zyskał sobie ogromną popularność zarówno wśród zwykłych miłośników kwiatów, jak i specjalistów od zielonej aranżacji wnętrz.
W sierpniu 2007 r. zaprezentowano pierwszy kultywar zamiokulkasa – miniaturkę, która zewnętrznie niczym nie różni się od zwykłej rośliny z wyjątkiem niewielkiego wzrostu (do 60 cm) i odpowiednio drobniejszych liści.
Zamiokulkas jest często określany jako „najodporniejsza roślina doniczkowa świata”. Ten tytuł należy mu się, jak żadnej innej roślinie. Wybacza różne błędy właściciela i nie domaga się specjalnego traktowania. Mimo wszystko, pewne zasady zawsze obowiązują.
1. Jakie stanowisko do uprawy zamiokulkasa?
Zamiokulkas zamiolistny (Zamioculcas zamiifolia) jest tropikalną rośliną ze wschodniej i południowo-wschodniej Afryki, ale zachowuje się tak, jakby był wymyślony specjalnie do naszych warunków klimatycznych. Rozwija wiele pędów obok siebie z mocnymi, połyskującymi liśćmi. W mieszkaniu dorasta do 50-90cm.
W swojej ojczyźnie rośnie w górskich terenach, o zróżnicowanym oświetleniu, a u nas czuje się dobrze właściwie w każdym miejscu. Optymalna temperatura dla tej rośliny waha się między 18ºC i 26ºC, co oznacza, że w mieszkaniu ma idealne warunki.
W afrykańskich lasach nauczył się zamiokulkas żyć zarówno na jasnym stanowisku, jak i w ciemnym albo półcienistym. Przy większej dawce światła rośnie szybciej, w ciemnym miejscu wolniej i z ciemnozielonymi liśćmi.
2. Jakie podłoże i doniczka do uprawy tej rośliny?
Zamiokulkas rośnie na każdym podłożu pod warunkiem, że nie jest mokre. Nadmiaru wilgoci, a zwłaszcza zastoju wody w doniczce, nie znosi w ogóle. Trzeba zwracać uwagę, aby substrat był możliwie przepuszczalny. Nadaje się ziemia kompostowa albo do palm.
Zamiokulkas rozwija system korzeniowy z grubymi kłączami. Doniczka musi być na tyle duża, aby kłącza mogły się rozrastać. Ale niezbyt obszerna, ponieważ kiedy korzenie nie czują ograniczeń, roślina inwestuje bardziej w kłącza niż w część nadziemną. W naturalnych stanowiskach zamiokulkas rośnie często na skalistym podłożu i kłącza rosną z konieczności poziomo w ziemi. Doniczka w mieszkaniu może być więc także płaska.
3. Podlewanie i nawożenie zamiokulkasa
Roślina wykorzystuje dolną część łodygi oraz kłącza do gromadzenia wody na złe czasy. Kiedy zbiorniki są napełnione, potrzebuje stosunkowo mało wody. Trzeba regularnie podlewać wtedy, gdy górna powierzchnia podłoża podeschnie.
Składniki pokarmowe potrzebne są najbardziej wiosną, kiedy zamiokulkas zaczyna wypuszczać nowe pędy. Ale też w ograniczonych ilościach: zamiokulkasowi wystarczy raz w miesiącu normalna dawka nawozu płynnego.
4. Jak można rozmnażać i przesadzać zamiokulkasy?
Zwiększyć liczbę tych roślin można łatwo na trzy sposoby:
- Rozmnażanie przez sadzonki pędowe – ukorzenia się odcięty pęd.
- Sadzonki liściowe – zamiast pędu ukorzenia się odcięty liść.
- Podział bryły korzeniowej.
Natomiast w kwestii przesadzania: jeśli korzenie mają za mało miejsca, roślina nie może się dobrze rozwijać. Młode kwiaty trzeba przesadzać do większej doniczki każdego roku, a starsze co dwa-trzy lata.
5. Zimowanie zamiokulkasa w domu
Jeśli przez okres letni zamiokulkas przebywał na balkonie albo na tarasie, musi jesienią wrócić do domu. Od października do marca odbędzie przerwę wegetacyjną. W tym czasie nie powinien być zasilany nawozem, a jedynie podlewany na tyle, aby ziemia całkiem nie wyschła. Ważne, aby temperatura w pomieszczeniu nie spadła poniżej 16ºC. Od marca zwiększa się dawkę wody, a w kwietniu zaczyna nawożenie.
6. Choroby i szkodniki
Zamiokulkas nie jest podatny ani na choroby, ani na szkodniki. Czasem zdarza się podczas fazy zimowego spoczynku, że pojawią się na liściach przędziorki. Zamiast sięgać od razu po preparaty chemiczne, można spróbować pozbyć się szkodników poprzez prysznic rośliny. A jak rozpoznać, czy kwiat jest zaatakowany przez chorobę? Zobacz tutaj, jakie objawy wskazują na choroby roślin doniczkowych.
7. Zamiokulkas nie jest rośliną trującą, ale oczyszczaczem powietrza
Zamiokulkas jest zwykle przedstawiany jako roślina trująca w każdej swojej części. Prawda jest taka, że zawiera kwas szczawiowy w postaci kryształków szczawianu wapnia, które to substancje nie powinny być spożywane ani nakładane na wrażliwą skórę. Ale też nie są to trucizny, zdolne łatwo zabić człowieka: szczawian wapnia w postaci krystalicznej może co najwyżej podrażnić skórę, a kwas szczawiowy stałby się niebezpieczny dopiero po spożyciu ok. 5 kg liści zamiokulkasa. Bardziej groźne byłoby zjedzenie 5 kg rabarbaru, buraka liściowego albo szpinaku.
Badania prowadzone w 2014 r. na Uniwersytecie w Kopenhadze wykazały, że zamiokulkas pochłania z powietrza toksyczne związki organiczne, jak benzen, toluen, ksylen i etylobenzen.
Zamiokulkas - nawożenie, rozmnażanie i stanowisko. Porada eksperta [WIDEO]
Źródło filmu: Kanał YouTube Ogród na co dzień
Komentarze