Sansewieria – polecane odmiany i uprawa

Tropikalna roślina szybko i doskonale przystosowała się do życia w pomieszczeniach i od pokoleń zajmuje miejsce na słonecznych parapetach. Wyhodowano wiele odmian licznych gatunków sansewierii, które mocno różnią się między sobą wyglądem. Zmienna jest zarówno ich forma wzrostu, jak też barwy i wzory liści.

Jak wygląda sansewieria (wężownica)?

1. Wzrost

Sansewieria jest zielnym sukulentem i nie tworzy żadnych wyprostowanych pędów. Liście wyrastają z krótkiego, grubego kłącza i mają zieloną, kłującą końcówkę – stąd przydomek „język teściowej”.

2. Liście

Kilkadziesiąt odmian, które są uprawiane jako rośliny doniczkowe, posiada mniej lub bardziej wydłużone, mięsiste liście. W zależności od odmiany rosną ostro do góry albo są ułożone w rozetę. Są płaskie w przekroju albo okrągłe, obustronnie zaznaczone jasno- albo ciemnozielonymi pasami i dorastają do 150 cm długości.

3. Kwiaty

Mając zapewnioną dobrą opiekę, starsze sansewierie rozwijają czasem zielonawobiałe, pachnące kwiaty. Otwierają się nocą zebrane w grono sięgające do dwóch trzecich długości liścia.

Które gatunki i odmiany sansewierii wybrać? Jak uprawiać wężownicę?

Spośród około 70 gatunków sansewierii do najbardziej popularnych należą:

1. Sansewieria gwinejska (Sansevieria trifasciata)

Najbardziej znany i chyba najczęściej uprawiany gatunek wężownicy. Posiada trawiastozielone liście, które potrafią osiągnąć długość 40 do 60 cm. Liście są ponadto zaznaczone białawymi do jasnozielonych poprzecznymi pasami. Niektóre kultywary mogą mieć pasy również ciemnozielone do czarnozielonych.

• ‘Laurenti’ – Liście jasno-ciemnozielone, marmurkowe, złotożółto obrzeżone. Wysokość do 100 cm. Pokrój rośliny zdecydowanie pionowy, liście szerokie.
• ‘Golden Flame’ – Liście w kolorze nasyconej zieleni z szerokimi złotożółtymi pasami poprzecznymi. Wzrost wyprostowany do 100 cm.
• ‘Moonshine’ – Liście bardzo jasne, szerokie. Wyprostowana forma wzrostu do 100 cm wysokości.
• ‘Robusta’ – Liście ciemnozielone, szerokie. Pokrój wzniesiony, do 150 cm.

Chcąc uprawiać sansewierię gwinejską, należy posadzić ją najlepiej do ziemi kaktusowej albo mieszanki ziemi kwiatowej, piasku i granulatu glinianego. Co do stanowiska nie jest ten gatunek specjalnie wybredny, jednak odmiany o barwnych liściach potrzebują nieco więcej słońca. Roślina czuje się dobrze zarówno na słonecznym parapecie, jak i w półzacienionym zakątku. Trzeba tylko pamiętać, że sansewieria rośnie tym wolniej, im ciemniejsze zajmuje miejsce. Ponadto ten gatunek preferuje całorocznie temperaturę pokojową, co oznacza, że nie powinna ona zimą spadać poniżej +10°C. Pielęgnowanie rośliny jest bardzo łatwe i ogranicza się do:

• obfite podlewanie rośliny doniczkowej od wiosny do jesieni; ziemia powinna być całkowicie przemoczona,
• unikanie zastoju wody,
• substrat przed podlaniem powinien przeschnąć,
• zimą podlewać bardzo umiarkowanie,
• nawozić od kwietnia do września,
• roślinę można rozmnażać z nasion, sadzonek liściowych albo przez oddzielanie młodych rozetek.

2. Sansewieria walcowata (Sasevieria cylindrica)

Pochodzi z tropikalnej Afryki i zachwyca swoimi walcowatymi, długimi liśćmi. Są one zielone albo szaro zabarwione i mogą osiągać u niektórych odmian do 100 cm długości. Osobliwością tego gatunku jest możliwość zaplatania smukłych liści w warkocz, tworząc bardzo kompaktową formę. Ta bardzo dekoracyjna roślina doczekała się wielu kultywarów, spośród których najbardziej znane, to:

• ‘Patula’,
• ‘Wild’,
• ‘Skyline’,
• ‘Dragon Fingers’,
• ‘Mikado’,
• ‘Spaghetti’.

Pielęgnacja tego gatunku jest również prosta; ważne jest jedynie regularne podlewanie. Od marca do września lubi być regularnie nawadniana, przy czym znosi też okresy suszy. Odmiana hodowlana ‘Dragon Fingers’ preferuje natomiast podlewanie raz w tygodniu. Latem sansewieria może z powodzeniem zająć miejsce na tarasie albo balkonie, przy czym powinna być stopniowo przyzwyczajana do słońca. Ponieważ nie jest zimoodporna, musi zostać przed nadejściem mrozu przeniesiona do ciepłego pomieszczenia. Dla optymalnego wsparcia wzrostu tej sansewierii należy spełnić warunki:

• roślina wymaga jasnego, słonecznego stanowiska,
• temperatura rzędu +20°C,
• wilgotność powietrza na poziomie ponad 60%,
• nie znosi zastoju wody,
• nie należy jej przycinać,
• nawozić od kwietnia do września nawozem do sukulentów.

3. Sansewieria Zeylanica (Sansevieria zeylanica)

Ten gatunek sansewierii pochodzi ze Sri Lanki, przy czym historyczna nazwa jej ojczyzny brzmi Cejlon. W naturze można ją spotkać przede wszystkim w skalistych i piaszczystych suchych regionach wyspy. Rośnie wyprostowana i osiąga wysokość 60 do 70 cm. Skórzaste liście mają zielony kolor i są zaznaczone falistymi liniami. Ten gatunek posiada płaski system korzeniowy i należy roślinę dopiero wtedy przesadzać, kiedy doniczka jest cała przerośnięta korzeniami. Jest to też doskonała okazja, aby roślinę rozmnożyć przez podział. Dla dobra rośliny powinno się spełnić następujące jej wymagania:

• stanowisko może być zarówno słoneczne, jak i w cieniu,
• toleruje niską wilgotność powietrza,
• wymaga oszczędnego podlewania,
• im ciemniejsze miejsce, w którym stoi ta sansewieria, tym mniej wody potrzebuje,
• zimą wystarczy podlewanie raz w miesiącu,
• przed podlewaniem podłoże powinno dobrze przeschnąć,
• nawożenie można stosować raz w miesiącu, odpowiedni jest do tego nawóz płynny.

4. Sansewieria hiacyntowa (Sansevieria hyacinthoides)

Ten gatunek też ma swoją ojczyznę w Afryce, gdzie często tworzy w naturze gęste kępy. Długie do 120 cm liście są zielone z wieloma poprzecznymi jasnymi przepaskami. Bardzo szerokie liście są osadzone na krótkiej łodydze, dając wzniesiony pokrój rośliny. Doskonale nadaje się do uprawy doniczkowej i zdobi pomieszczenia pod warunkiem, że spełni się proste warunki:

• stanowisko bardziej nasłonecznione, niż dla innych gatunków sansewierii,
• co najmniej 3 godziny dziennie ze słońcem,
• temperatura powietrza od 20 do 30°C, toleruje również przedział 15-36°C,
• przepuszczalny substrat o wartości pH 6,5-7,5 – dopuszczalny jest też przedział 6-8,
• znosi okresy suszy.

5. Sansevieria bacularis

Szczególnie ozdobny gatunek sansewierii, który tworzy białe kwiaty z liliowymi smugami. Osiąga wysokość do 100 cm, przy czym liście mogą mieć długość do 170 cm. Liście mają kolor ciemnozielony oraz jasne poprzeczne paski, a także miękkie zakończenia. Kto chciałby cieszyć się urodą barwnych kwiatów tej wężownicy, powinien zwrócić uwagę na następujące zasady:

• ciepłe, jasne stanowisko,
• latem może stać na świeżym powietrzu, wcześniej trzeba jednak roślinę do tego powoli przyzwyczaić,
• toleruje nawet niekorzystne warunki świetlne,
• nie należy zbyt obficie podlewać,
• znosi okresy suszy,
• zimą należy podlewanie ograniczyć,
• nie jest zimoodporna.

6. Sansevieria parva

Naturalnym obszarem występowanie tego gatunku jest Kenia, Uganda i Ruanda. Wykazuje formę wzrostu w formie rozety i tworzy liście równowąskie do lancetowatych. Liście tej wężownicy są zabarwione ciemnozielono i mają poprzeczne jasne przepaski. Poza liśćmi, ozdobę stanowią również białe i różowe kwiaty. Ponieważ roślina jest skrajnie łatwa w pielęgnacji i wybacza nawet pewne błędy, nadaje się szczególnie dla osób zapracowanych lub zapominalskich. Najlepiej rośnie, jeśli spełnione są następujące warunki:

• stanowisko jasne do słonecznego, ale toleruje również zacienienie,
• temperatura powietrza w zakresie 20-30°C,
• substrat przepuszczalny, ziarnisty,
• podlewanie od czasu do czasu.

Sansewieria - podsumowanie wideo