Sansewieria (wężownica) – 10 zasad uprawy
Sansewieria (wężownica) słynie ze swojej łatwości uprawy i dekoracyjnych liści, jest długowieczna i wytrzymała. Posiadanie jej w mieszkaniu wpływa pozytywnie na sen domowników. Roślina oczyszcza też pomieszczenie z toksyn. Jak uprawiać sansewierię? Zobacz 10 zasad uprawy!
Sansewieria (wężownica), nazywana czasem „językiem teściowej”, jest rodzajem botanicznym roślin z rodziny szparagowatych (Asparagaceae). Spokrewniona z draceną, należy do tej samej rodziny. Kiedyś, ze względu na wygląd zewnętrzny, dopatrywano się podobieństwa sansewierii z podrodziną agawowych. Większość z 70 gatunków roślin rośnie w gorącym, tropikalnym klimacie Afryki, a niektóre trapikach Azji.
W 1794 roku przywiózł tę roślinę do Europy szwedzki botanik Peter Thunberg i nadał jej nazwę Sansevieria na cześć sławnego włoskiego uczonego i odkrywcy Raimondo di Sangro, księcia San Severo. Od tamtego czasu pustynna roślina doskonale odnalazła się w europejskich domach i od pokoleń rośnie na słonecznych parapetach okien. Z dzikich form sansewierii wyhodowano wiele kultywarów.
Oprócz tego, że liczne odmiany sansewierii są bardzo łatwe w uprawie i mało wymagające, mają na dodatek zdolności oczyszczania powietrza. Zaleca się uprawę sansewierii w sypiali albo pokoju dziennym, gdzie filtruje powietrze ze szkodliwych substancji i wzbogaca je w tlen.
Jak wygląda sansewieria? Ile może osiągnąć wzrostu?
Najczęściej uprawiane u nas odmiany Sansevieria trifasciata i Sansevieria cylindrica nie tworzą pnia, są sukulentami o mięsistych liściach, które wyrastają wprost z podziemnych kłączy. Z czasem rośliny tworzą coraz obszerniejsze kępy, które – nieprzesadzone w porę – mogą nawet rozsadzić doniczkę.
Typowe dla sansewierii są mniej lub bardziej szerokie, długie, ostro zakończone, mięsiste liście, które albo tworzą rozetę, albo rosną wyprostowane. Obok odmian o jednobarwnych, ciemnozielonych liściach, istnieją liczne formy z żółtymi, jasno- albo ciemnozielonymi poprzecznymi paskami, jak również z rozmaitym cętkowaniem.
Kwiaty i owoce sansewierii
Przy dobrej pielęgnacji starsze sansewierie rozwijają czasem małe, zielonawobiałe, słodkawo pachnące kwiaty. Tworzą grono na krótkiej łodydze i otwierają się tylko w nocy. W naturalnych warunkach są zapylane przez ćmy, które u nas oczywiście nie występują. Z tego powodu raczej nie ma co oczekiwać na powstanie jagód sansewierii w kolorze pomarańczowym do czerwonego. Po przekwitnieniu zamiera pęd kwiatowy, ale nie cała roślina. W warunkach domowych kwitnienie sansewierii jest bardzo rzadkie i stanowi zawsze osobliwość.
Uprawa sansewierii w domowych warunkach
1. Stanowisko
Sansewieria jest mocną rośliną i rośnie w warunkach nawet mało zbliżonych do optymalnych. Idealna temperatura wynosi dla niej 21-24°C, roślina znosi jednak w mieszkaniu do 30°C. Gdyby wysoka temperatura i pełne nasłonecznienie miały się utrzymywać przez długi czas, sansewierię należy ustawić nieco w cieniu. Zimą temperatury powinny być niższe, ale nie poniżej 15°C. W miarę możliwości należy roślinie zapewnić jaśniejsze stanowisko, niż latem i unikać przeciągów.
2. Podłoże
Jak wszystkie rośliny stepowe i pustynne, sansewierie preferują podłoże niezbyt wilgotne, przepuszczalne i przeważnie mineralne. Bardzo dobrze nadaje się dla nich ziemia dla kaktusów albo mieszanka ziemi kompostowej z piaskiem albo żwirem. Mniej przydatna jest dostępna w handlu ziemia kwiatowa albo ogrodowa. Za to sansewieria jest wdzięczną kandydatką do uprawy hydroponicznej.
3. Prawidłowe sadzenie
Liście sansewierii mogą dorastać do 100-150 cm wysokości i roślina osiąga znaczny ciężar. Wysoko rosnące odmiany stają się z czasem podatne na wywrócenie, dlatego doniczki dla nich powinny być z ciężkich materiałów, na przykład z gliny albo ceramiki. Poza tym doniczki należy wybierać o dużej średnicy ale niezbyt głęboką, ponieważ grube kłącza mocno się rozrastają pod powierzchnią ziemi.
Koniecznie trzeba zapewnić roślinie dobry drenaż, ponieważ nie znosi zastoju wody. Doniczka powinna mieć odpowiednio duży otwór odpływowy i podstawkę. Nadmiar wody należy natychmiast wylewać.
4. Przesadzanie
Odpowiednią porę do przesadzenia sansewierii rozpoznaje się nie tylko po wystających z doniczki korzeniach, ale też po pojedynczych, zwisających liściach. Kłącza mają za mało miejsca, aby się dobrze zakotwiczyć i nie są w stanie utrzymać liści. Jeżeli roślina nie wymaga jeszcze większej doniczki, albo rośnie w dużym pojemniku, trzeba każdego roku wymienić górną warstw substratu. Najlepszy okres do przesadzania – to wiosenne miesiące miedzy marcem i kwietniem.
5. Podlewanie
Sansewieria posiada grube, mięsiste liście, które magazynują bardzo dużo wody. Sukulentowa roślina jest doskonale przygotowana do przetrwania długiego okresu suszy. Dlatego też bez szwanku dla siebie znosi suszę, ale nie potrafi przeżyć w zastoju wody albo utrzymującej się wilgoci. Trzeba więc sansewierię podlewać bardzo umiarkowanie i pozwalać w międzyczasie na przeschnięcie podłoża. Bryła korzeniowa może czasem wyschnąć, co absolutnie roślinie nie przeszkadza. Podczas podlewania należy zwracać uwagę, aby nie moczyć liści, a zwłaszcza nie lać wody na rozety liści, co szybko prowadzi do zgnilizny.
6. Nawożenie
Nie tylko przy podlewaniu, ale również przy zasilaniu sansewierii nawozem należy zachować umiar. Nadmiar nawozu skutkuje powstawaniem miękkich liści, które szybko się wyłamują. Nierzadko powstaje wtedy żółtawe do brązowawego zabarwienie liści. Do zasilania najlepiej jest stosować nawóz do kaktusów. W okresie od kwietnia do sierpnia, raz w miesiącu. Dawkę nawozu zalecaną przez producenta należy dzielić na pół, ponieważ sansewieria należy do roślin o małym zapotrzebowaniu na pokarm. Od września do marca należy w ogóle zrezygnować z nawożenia i ograniczyć się do skąpego podlewania.
7. Przycinanie
Wiele gatunków i odmian sansewierii osiąga znaczną wysokość liści i może stać się zbyt wysoka na okienny parapet. Na szczęście wzrost tych roślin jest dosyć powolny i nieprędko dorastają do półtorametrowej wysokości. Kto może im poświęcić rzeczywiście niewiele przestrzeni, powinien wybrać odmiany nisko rosnące. Przycinanie liści sansewierii należy definitywnie odradzić, ponieważ przycięte pędy więcej nie odrosną. Poza tym pozostaną brzydkie krawędzie, zabarwione na brązowo. Takie cięcie staje się na dodatek wygodną furtką dla grzybów i innych patogenów, i roślina traci swój efektowny wygląd. Znacznie lepiej jest zamiast kawałków liści odciąć tuż nad ziemią całe liście, aby usunąć schnące i brązowiejące.
8. Rozmnażanie
Sansewierię można łatwo rozmnożyć z sadzonek liściowych albo, w przypadku dużych roślin, przez podział.
9. Zimowanie
Sansewieria nie jest zimoodporna i musi zimować w pomieszczeniu w temperaturze 13-16°C przy bardzo oszczędnym podlewaniu. Kiedy na wiosnę dni stają się dłuższe i więcej jest godzin słonecznych, zwiększa się stopniowo temperaturę i dawki wody.
10. Choroby i szkodniki
Sansewieria jest bardzo odporną i silną rośliną, która czasem tylko odchoruje poważniejsze błędy w uprawie. Czasem zdarza się jednak, że zostanie opanowana przez wełnowce i przędziorki.
Komentarze