Żurawina – jak uprawiać tę owocową krzewinkę?

Żurawina – charakterystyka

Oba wyżej wymienione gatunki spotyka się w Polsce: pierwszy pochodzi z Ameryki Północnej i jest u nas uprawiany ze względu na duże owoce, a drugi występuje naturalnie na torfowiskach. Chociaż oficjalnie żurawina stała się borówką, to „prywatnie” nadal możemy używać dawnej nazwy.

Żurawina jest zimotrwałą, płożącą się krzewinką, typową dla torfowisk oraz borów bagiennych. Późną wiosną na końcach pędów wyrastają długie nitkowate szypułki z różowymi kwiatami. Całość, przy odrobine fantazji, może przypominać głowę żurawia – stąd nazwa.

Jagody żurawiny wielkoowocowej osiągają znacznie większe rozmiary, niż jej europejskiej krewniaczki. Wyhodowano wiele odmian tej rośliny ale do komercyjnej uprawy nadają się tylko nieliczne.

Żurawina nie posiada żadnych szczególnych szkodników ani chorób. Zbyt zasadowa gleba może powodować żółknięcie liści rośliny.

Żurawina 

ma szerokie właściwości lecznicze i pomaga w odchudzaniu.

Stanowisko dla żurawiny

Żurawina rośnie najlepiej na stanowiskach słonecznych do półcienistych, na glebie kwaśnej (pH 4,0 do 5,0) i umiarkowanie wilgotnej. Zbyt żyznego podłoża żurawina nie znosi i reaguje na nie małą ilością kwiatów i jagód. Zimozielona krzewinka nadaje się w charakterze rośliny okrywowej pod różanecznikami albo w ogrodach wrzosowiskowych.

Roślina tworzy pędy do dwóch metrów długości. Dlatego wystarczy sześć do ośmiu sadzonek na metr kwadratowy, aby powstała prawdziwa łączka żurawinowa. Na dobrze przygotowanym podłożu leżące pędy szybko się ukorzeniają. Ściółka z drobnej kory pomaga zachować wilgotność i hamuje zarazem rozwój chwastów. Lekkie okrycie z gałęzi iglastych chroni żurawinę zimą przed ostrym słońcem i wysuszającym wiatrem.

Jeśli żurawina stoi w półcieniu, odpowiada jej także skrzynka kwiatowa albo wisząca doniczka. Do sadzenia nadaje się kwaśny substrat jak do różaneczników.

Sadzenie i rozmnażanie żurawiny

Żurawinę można sadzić wiosną albo jesienią podczas pogody bez mrozu. Najprościej jest sadzić doniczkowe sadzonki, jak rośliny okrywowe. Odstęp między sadzonkami wynosi ok. 30 cm. Między młodymi roślinami dobrze jest położyć trochę trocin albo drobnej kory.

Żurawinę rozmnaża się z sadzonek, które latem zostały ze zdrowych pędów ścięte i ukorzenione.

Pielęgnacja żurawiny: podlewanie, nawożenie i przycinanie

W okresie wzrostu żurawina potrzebuje obfitego podlewania. Najlepiej jest używać do podlewania wody deszczowej albo odstanej. Podłoże powinno być stale równomiernie wilgotne. Żurawina znosi krótkotrwałe zastoje wody, jednak zbyt dużo wilgoci powoduje zgniliznę.

Kiedy żurawina już się dobrze ukorzeni, praktycznie nie potrzebuje więcej pielęgnacji. Trzeba zapewnić jej jedynie zaopatrzenie w wodę. Nie potrzebne jest nawożenie ani stosowanie chemicznych środków ochrony roślin.

Żurawina z czasem bardzo się rozrasta. Aby utrzymać ją w ryzach, trzeba ją regularnie przerzedzać. Najpóźniej, kiedy roślina zarośnie całą rabatę. Po zbiorach jesienią obcina się w tym celu pędy na obrzeżach oraz wszystkie słabe. Wczesną wiosną prześwietla się rabatę. Co około trzy lata potrzebne jest mocniejsze cięcie.

Zbiory żurawiny – jak rozponać, czy jej owoce są dojrzałe

We wrześniu/październiku dojrzewają czerwone jagody o średnicy ok. 2 cm. Przy małopowierzchniowej uprawie żurawiny w ogrodzie zbiera się jagody w październiku prosto z krzewinek. Przed zbiorem można przeprowadzić mały test dojrzałości jagód. Jeśli na przekroju miąższ jest jeszcze zielony, jagoda nie jest dojrzała. Dopiero kiedy przekrój zabarwi się na czerwono, można żurawinę zbierać.

Jagody żurawiny posiadają wewnątrz cztery komory powietrzne, dzięki którym utrzymują się na powierzchni wody. Tę właściwość wykorzystuje się w komercyjnej uprawie żurawiny. Pola z dojrzałymi jagodami są zalewane wodą, a potem zbierane specjalnymi maszynami. Komory powietrzne sprawiają, że zdrowa, dojrzała jagoda żurawiny odbija się od twardego podłoża jak piłka. Jeśli tego nie potrafi, jest słabej jakości.