Nerina Bowdena – uprawa, pielęgnacja, zastosowanie

Skąd pochodzi nerina Bowdena?

Nerina Bowdena (Nerina bowdenii) pochodzi z rodziny amarylkowatych, a jej ojczyzna leży w Afryce Południowej w Górach Smoczych, gdzie rośnie na skalistych terenach do wysokości 3000 m, jak również w prowincji KwaZulu-Natal. Rośnie w chłodnych, wilgotnych zagłębieniach skalnych ścian i stromych zboczy, gdzie wykorzystuje głębsze nagromadzenia próchnicznej gleby. Nieliczne stanowiska naturalne tej rośliny znajdują się w niedostępnych miejscach, co zapewnia im bezpieczeństwo.  

W naszych warunkach może być uprawiana w ogrodzie albo w doniczkach na tarasie i balkonie. Ponieważ nie jest odporna na mróz, cebulki neriny trzeba przed pierwszymi przymrozkami wykopać. 

Rodzaj botaniczny Nerine został opisany przez brytyjskiego botanika Williama Herberta. Nazwa rodzajowa roślin pochodzi od nereid, nimf morskich przecudnej urody, córek morskiego boga Nereusa i okeanidy Doris.

Nerina ogrodowa nie jest rośliną mrozoodporną.

Wzrost i wygląd neriny

Cebulki neriny mają trzy do pięciu centymetrów średnicy. Z nich wyrastają liście i pędy kwiatonośne. Wysokość wzrostu waha się w zależności od odmiany od 30 cm do 80 cm. Liście są równowąskie, zielone i połyskujące o długości 20-30 cm. 
Późny okres kwitnienia neriny przypadający na wrzesień do listopada jest w ogrodzie bardzo pożądany. Większość roślin ozdobnych kończy już o tej porze rozwój kwiatów i tym bardziej efektownie wyglądają neriny. Kwiaty neriny Bowdena zebrane w baldachy są znacznie delikatniejsze i bardziej filigranowe niż kwiaty lilii. Ulokowane na długiej bezlistnej łodydze po kilka do dwunastu, roztaczają dosyć ciężki, ale przyjemny aromat. Płatki kwiatowe są lekko pofalowane i wdzięcznie wygięte na końcach, przez co widoczne są również pręciki. 

Stanowisko i podłoże neriny

Zarówno w uprawie doniczkowej, jak i na rabacie, nerina Bowdena preferuje ciepłe, słoneczne i osłonięte miejsca. Podłoże powinno być próchniczne, dobrze przepuszczalne i luźne, piaszczysto-gliniaste. 

Jak sadzić nerinę?

Nerina ogrodowa nie jest rośliną mrozoodporną. W gruncie może zimować jedynie w określonych regionach o łagodnym klimacie. Jako graniczną dla niej temperaturę podaje się minus 15°C, jednak taki mróz nie może się długo utrzymywać. Dla orientacji można jak zwykle zwrócić uwagę na winorośl. Tam, gdzie w dolinach rzecznych i na słonecznych stokach można uprawiać winorośl, tam można też zimować w gruncie nerinę.

Cebulki neriny mają trzy do pięciu centymetrów średnicy.

Cebule neriny sadzi się do gruntu od połowy kwietnia na taką głębokość, aby ich wierzchołki były widoczne. Dla ochrony przed spóźnionymi przymrozkami należy posadzone cebule okrywać do połowy maja włókniną.  

Idealnym miejscem w ogrodzie jest zakątek oświetlony słońcem przez cały dzień, z osłoną przed wiatrem z tyłu. Może za nią służyć mur, płot albo krzewy z gęstym ulistnieniem. Wspaniały kontrast dla kwiatów neriny tworzy na przykład ciemna zieleń kaliny wawrzynowatej (Viburnum tinus). 

Cebulki neriny sadzi się w małych odstępach, podobnie zresztą jak spokrewniony z nią agapant (Agapanthus). Raz posadzonej cebulki nie należy bez potrzeby przenosić; może to zakłócić kwitnienie albo całkiem uniemożliwić.  

Pielęgnacja neriny Bowdena

W stanie bez liści nerina nie potrzebuje żadnej pielęgnacji. Nie trzeba jej ani podlewać, ani nawozić. Kiedy wytworzy liście, trzeba zapewnić jej regularną wilgotność podłoża, ale bez nadmiaru wody. W przeciwieństwie do agapantu w doniczce, można nerinę ostrożnie podlewać z góry, a nie tylko przez podstawkę. Szczególnie w okresie suszy i upałów nie wolno neriny zaniedbywać. Nawożenie stosuje się raz w tygodniu przez cały okres wzrostu. 

Zastosowanie neriny - w wazonie nawet do trzech tygodni!

Nerina należy do ulubionych kwiatów ciętych, ponieważ może w wazonie pozostawać do trzech tygodni. Swoimi efektownymi kwiatami wnosi na balkon i taras barwne akcenty pod koniec sezonu. To samo dotyczy ogrodowych rabat, gdzie inne letnie kwiaty zakończyły już kwitnienie. Nerina harmonijnie pasuje do ogrodów śródziemnomorskich, skalnych i naturalnych. 

Idealnym miejscem w ogrodzie jest zakątek oświetlony słońcem przez cały dzień, z osłoną przed wiatrem z tyłu.

Popularne odmiany neriny

Większość odmian dostępnych w handlu stanowią hybrydy Nerine bowdenii i Nerine sarniensis. Należą do nich:

• ‘Hera’ – mocne, czerwone kwiaty
• ‘Pink Triumph’ – kwiaty różowe ze srebrzystym odcieniem
• ‘Ostara’ – piękne, białe kwiaty
• ‘Bernice’ – dwukolorowe kwiaty w różu i bieli

Szkodniki i choroby

W przypadku neriny Bowdena rzadko zdarzają się problemy z chorobami albo inwazją szkodników. W uprawie doniczkowej może dochodzić do zgnilizny korzeni, jeśli cebule mają za dużo wilgoci. W ogrodzie szkody mogą wyrządzić czasem ślimaki, zjadając świeże liście.