Porady

Sposoby na oddzielenie trawnika od rabat: obrzeża trawnikowe

5 (2 opinie)

Najbardziej nieprzyjemną rzeczą podczas koszenia trawnika jest jego krawędź. Chyba każdy właściciel ogrodu chociaż raz się tym zdenerwował. Albo trawa przerasta z czasem za wyznaczoną granicę na sąsiadującą rabatę, ścieżkę albo taras, albo wzdłuż krawędzi pozostają pojedyncze źdźbła, których kosiarką nie da się uchwycić. Nie wygląda to pięknie, a poza tym utrudnia wzrost roślin kwiatowych i użytkowych. Pojedyncza kępka trawy wystarczy, aby zakłócić nieskazitelny wygląd rabaty. Stosując odpowiednie narzędzia i taktykę można nad tym zamieszaniem zapanować

Aby zapobiec inwazji trawnika na rabaty, obie strefy muszą być wyraźnie i jednoznacznie rozdzielone. Albo przez regularne obkopanie, albo ułożone krawężniki. To nie tylko działa estetycznie, ale ułatwia też pielęgnowanie i koszenie trawnika. W zależności od ogrodu i możliwych nakładów, istnieją różne rozwiązania.

Nieregularne, postrzępione i niechlujne krawędzie trawnika psują szybko obraz wypielęgnowanej powierzchni i każdemu właścicielowi ogrodu nie dają spokoju. Aby otrzymać porządne i proste brzegi trawnika, potrzeba albo nakładu pracy i siły, albo odpowiednich środków pomocniczych.

O sposobach na oddzielenie trawnika od rabat, warto pomyśleć już na etapie projektowania ogrodu.

Obrzeże trawnikowe „Angielski kant”

Naturalnym wariantem jest przejście między trawnikiem i rabatą zwane „angielskim kantem”. Jest szczególnie lubiany w ogrodach naturalnych. Aby trawa nie wychodziła poza ustalony obszar, trawnik jest obkopany i darnina dodatkowo przykrojona. Potrzebny jest do tego ostry szpadel albo specjalny szpadel wyprofilowany w formie łuku. Ważne jest przy tym, aby narzędzie było ostre, co ułatwi oddzielanie darniny bez szczególnego wysiłku. Jeżeli obrzeże ma na pewnym odcinku przebieg prostoliniowy, dobrze jest najpierw wyznaczyć je długą listwa albo sznurem.

Na linii granicznego rowka kępy trawy otrząsa się z ziemi i usuwa. Przy okazji krawędzie rabaty zostają dobrze spulchnione. Z biegiem czasu tworzy się coraz większa różnica poziomów między trawnikiem i rabatą, którą trzeba od czasu do czasu wyrównać ziemią. O tym, jak często „kant” musi być korygowany decyduje gatunek trawy. Na przykład wiechlina niska (Poa supina) szybko tworzy rozłogi i obrzeże trawnika trzeba co cztery do sześciu tygodni obrabiać na nowo. W przypadku innych gatunków może wystarczyć jeden zabieg w okresie wegetacyjnym, a pojedyncze źdźbła można ewentualnie usunąć nożycami.

Obrzeże trawnikowe z kamienia

Okopywanie i ręczne obcinanie krawędzi trawnika jest wprawdzie mało kosztowne, ale na pewno praco- i czasochłonne. Kto nie chce podejmować tego wysiłku każdego roku, może pomyśleć o innym rozwiązaniu. Trwałe i łatwe w pielęgnacji są instalacje z kamienia. Odpowiednio do wykładziny ścieżek ogrodowych, tarasu i fasady domu można zastosować kamień naturalny, granit, klinkier albo cegłę. Materiał układa na szerokości od 10 do 20 cm. Dużą zaletą tego kamiennego obrzeża jest możliwość jazdy po nim kołem kosiarki i ścinania trawy także na krawędziach trawnika.

Aby można było czysto i równo wykosić krawędzie, trzeba kamienne obrzeża mocno związać z podłożem. Dla uniknięcia przerastania trawy przez fugi, zaleca się układanie kamieni w dwóch rzędach. Mimo to, oczyszczanie co pewien czas krawężnika z trawy jest nie do uniknięcia.

Fot. Grażyna Szlosarek. Obrzeża trawnikowe z betonu
Fot. Grażyna Szlosarek. Obrzeża trawnikowe z betonu

Obrzeże trawnikowe – betonowe krawędzie

Alternatywą dla kamiennych obrzeży trawnika są elementy z betonu. W sprzedaży są specjalne krawężniki do trawników, z których można łatwo układać zarówno proste odcinki, jak linie wygięte. Ukształtowanie elementów ułatwia układanie ich bez większych szczelin.

Obrzeża trawnikowe z metalu

Dobrym rozwiązaniem architektonicznym, chociaż nie najłatwiejszym w pielęgnacji, są obrzeża z różnych materiałów, które można osadzać w ziemi pionowo. Bardzo poszukiwane są w ostatnich latach cienkie profile ze stali nierdzewnej, stali ocynkowanej albo aluminium. Dostępne są też elementy ze zwykłej stali węglowej. Dużą zaletą takich krawędzi trawnikowych jest ich praktyczna niezniszczalność i łatwość montażu. Poza tym mogą działać jako zapora dla korzeni.

Obrzeża trawnikowe z tworzywa sztucznego

Tańsze, ale nieco trudniejsze w budowie niż krawędzie metalowe, są listwy i profile wykonane z gumy albo tworzyw sztucznych. Są jednak zdecydowanie mniej stabilne, a przemarznięte stają się kruche i łatwo pękają. Zamiast tego bardziej korzystne wydają się być palisady z drewna. Aby ich stykające się z ziemią końce nie ulegały szybko zniszczeniu, drewno musi być odpowiednio impregnowane i zabezpieczone.

Wszystkie pionowo osadzone w ziemi obrzeża trawników mają zasadniczą wadę: aby spełniać swoją rolę, czyli odgradzać obszar trawnika od innych powierzchni ogrodu, elementy metalowe muszą kilka centymetrów wystawać ponad murawę. Dotyczy to również profili plastikowych. Ale wskutek tego kosiarka nie może wykosić pasa trawy tuż przy krawędzi. Trzeba tutaj regularnie stosować wykaszarkę albo nożyce.

Granica między trawnikiem i rabatą

Podobnie jak trawa może przerastać na rabaty, tak samo rośliny ozdobne mogą wychylać się poza krawędź, gdzie podczas koszenia zostaną uszkodzone. Z tego względu konieczne jest zaplanowanie przestrzeni wystarczającej do rozwoju roślin. Zwłaszcza gatunki okrywowe nie powinny być sadzone bliżej, niż 20-30 cm od krawędzi trawnika.

Nawet najlepsze obrzeża trawnikowe nie sprawią, żeby po koszeniu trawy nie pozostały jakieś pojedyncze źdźbła, albo żeby korzenie trawy nie próbowały przerastać poza swoją strefę. Dlatego oprócz kosiarki potrzebna będzie wykaszarka krawędziowa, ostra łopata oraz nożyce. Tylko wtedy trawa będzie rosła tam, gdzie powinna, a nie na ścieżkach i rabatach kwiatowych.

5 (2 opinie)