Skrzydłokwiat Wallisa – uprawa, wymagania, choroby

Liście o długości ok. 25 cm są osadzone na długich ogonkach. Mają ciemnozieloną barwę i połysk. Szczególne wrażenie robią kwiaty, rozwijające się dwa razy w roku. Z reguły dzieje się to wiosną i jesienią. Pojedynczy kwiatostan osiąga wielkość ok. 15 cm i wyrasta na pędzie do 30 cm długości. Żółtawa, cylindryczna kolba o długości ok. 3 cm jest zbiorem gęsto ułożonych, małych siedzących kwiatów. O atrakcyjności skrzydłokwiatu (i innych przedstawicieli rodziny obrazkowatych) decydują jednak nie kwiaty, ale okrywający kolbę liść przykwiatowy. Biała spatha z ostro zakończonym wierzchołkiem, która z czasem zielenieje, przez kilka tygodni stanowi ozdobę rośliny.

Pielęgnowanie skrzydłokwiatu Wallisa

Jako roślina doniczkowa, skrzydłokwiat Walissa  jest naprawdę łatwy w uprawie. Lubi wilgotne powietrze, znosi jednak również nieco suchsze. Także zacienione miejsce mu nie szkodzi. Preferowane są mimo to stanowiska jasne do półcienistych bez słońca na wprost. Temperatury poniżej 16°C, także zimą, należy unikać. Idealny przedział temperatur powietrza to 18-25°C.

Najbardziej odpowiednie miejsce dla skrzydłokwiatu Wallisa znajduje się w półcieniu do pełnego cienia. Odpowiednie jest okno wschodnie, zachodnie albo północne. Może ewentualnie stać w pewnym oddaleniu od okna południowego. Nie znosi pełnego nasłonecznienia i trzeba go przed nim chronić.

Najbardziej odpowiednie miejsce dla skrzydłokwiatu Wallisa znajduje się w półcieniu do pełnego cienia.

Nawożenie stosuje się od wiosny do jesieni co 2-3 tygodnie, w dawce zależnej od wielkości rośliny. Rosnąc w optymalnych warunkach, skrzydłokwiat nie wykazuje fazy spoczynku. W tym wypadku należy zimą zasilać go nawozem co 6 tygodni. Odpowiedni jest nawóz do roślin kwitnących albo zielonych.

Skrzydłokwiat Wallisa lubi ciepło. Latem temperatura powietrza powinna wynosić 18-25°C, a zimą co najmniej 16°C.

Jak i kiedy można sadzić skrzydłokwiat Wallisa?

Zasadniczo doniczka nie powinna być zbyt duża. Jeśli konieczne jest przesadzenie rośliny do innej doniczki, zaleca się okres od lutego do marca. W tym czasie skrzydłokwiat daje się też bez problemu rozmnażać. Rozmnożenie następuje po prostu poprzez podział podczas przesadzania. Korzenie rośliny odsłania się i dzieli ostrym nożem. Zaleca się taki podział, aby każda część miała dwa–trzy liście. Te sadzonki sadzi się do doniczek i ustawia w cieniu w temperaturze ok. 20°C. Nowe korzenie rozwiną się już po kilku tygodniach.

Jeśli konieczne jest przesadzenie rośliny do innej doniczki, zaleca się okres od lutego do marca.

Wiciokrzew rośnie najlepiej na glebie bazującej na torfie albo na normalnej ziemi ogrodowej. Musi być przepuszczalna i pulchna. Wartość pH gleby powinna być w zakresie od 5,7 do 6,8. Jeśli roślina nie powiększa swojej objętości (starsze egzemplarze), coroczne przesadzanie nie jest konieczne. Wystarczy na wiosnę wymienić w doniczce wierzchnią warstwę ziemi i odpowiednio nawozić.   

Choroby i szkodniki skrzydłokwiatu

Skrzydłokwiat jest na ogół mocną i odporną na choroby rośliną. Najczęstsze bywają jednak problemy z liśćmi. Przedwczesne schnięcie i opadanie liści skrzydłokwiatu występuje przy zbyt suchym powietrzu. Wtedy może pomóc spryskiwanie liści. Suche powietrze sprzyja też pojawieniu się przędziorków. Te szkodniki-roztocza powodują powstawanie mozaikowatych, żółtych plam na liściach skrzydłokwiatu. Zauważywszy takie objawy trzeba zastosować odpowiedni preparat na przędziorki. Z reguły te szkodniki nie wyrządzają większych szkód; ich występowanie można ograniczyć skutecznie poprzez zwiększenie wilgotności powietrza wokół skrzydłokwiatu. Czasem mogą się też pojawić na roślinie mszyce, które najczęściej można usunąć z liści mechanicznie, bez użycia preparatów.

Na skutek nadmiernego podlewania i tworzenia się zastoju wody może wystąpić zgnilizna korzeni. Objawami są specyficzny zapach ziemi w doniczce oraz utrata stabilności rośliny. Liście żółkną i schną, a na podłożu pojawia się pleśń.