Porady

Jak uprawiać kukliki? Rośliny na rabaty i skalniaki

0 (0 opinii)

Żółte, czerwone, pomarańczowe, rzadziej białe – niewielkie kwiaty kuklika zapewniają latem efektowny wygląd rabaty. Do rodzaju botanicznego Geum należy około 50 gatunków kuklika, które rosną w umiarkowanych i chłodnych regionach na obu półkulach.

Popularny ostatnio w naszych ogrodach kuklik chilijski (Geum chiloense) pochodzi z Chile, inne uprawiane gatunki maja swoją ojczyznę w Azji, Afryce, Nowej Zelandii i Ameryce Północnej. U nas w stanie dzikim rośnie pięć gatunków, wśród nich kuklik pospolity (Geum urbanum) i kuklik zwisły (Geum rivale). Ten drugi rośnie pospolicie na mokrych łąkach, nad brzegami rzek i strumieni, ale też w lasach i na skraju dróg. 

Kuklik pospolity oraz kuklik zwisły utworzyły naturalną hybrydę Geum ×intermedium (kuklik pośredni). Istnieje również cały szereg kolejnych hybryd, które powstały przez przypadkowe krzyżówki i wzbogacają ofertę kuklików o nowe formy kwiatów i kolory. 

Z wysokością wzrostu od 20 do 80 cm kukliki zaliczają się do mniejszych roślin zielnych

Kuklik, jako rodzaj botaniczny roślin należy do rodziny różowatych. Nazwa rodzajowa Geum pochodzi prawdopodobnie od greckiego słowa geuein, które znaczy tyle co „smakować” i wywodzi od goździkowego zapachu kłączy kuklika. Kuklik pospolity (Geum urbanum) jest starą rośliną leczniczą. W dawnych czasach jego kłącze wykorzystywano do aromatyzowania wina i piwa, a poza tym było ono poszukiwanym zamiennikiem przyprawowych goździków. W związku z mocnym zapachem rośliny przypisywano jej działanie odpędzające demony. 

Kuklik w ogrodzie
Kuklik w ogrodzie

Kuklik - omawiamy wygląd i wzrost rośliny

Z wysokością wzrostu od 20 do 80 cm kukliki zaliczają się do mniejszych roślin zielnych, zazwyczaj bylin. Do najbardziej znanych i lubianych odmian kuklika należy Geum chiloense ‘Goldball’ o słonecznie żółtych kwiatach oraz ‘Feuerball’ z krwistoczerwonymi kwiatami. Obie odmiany dorastają do 40 cm wysokości, rosną jak wszystkie kukliki tworząc gniazda i kwitną od czerwca do lipca. Kochający słońce kuklik górski (Geum montanum) osiąga tylko ok. 30 cm wysokości.

Kuklik można często pomylić z niektórymi przedstawicielami rodzaju pięciornik (Potentilla), których kwiaty są bardzo podobne. Szybkie wyjaśnienie przynosi jednak rzut oka na liście: dłoniasto złożone liście wyrastają u kuklika prosto z kłączy tworząc przyziemną rozetę, podczas gdy u pięciornika wyrastają na łodydze. Niektóre odmiany kuklika są uprawiane tylko ze względu na atrakcyjne liście, jak przykładowo Geum coccineum ‘Eos’ (kuklik szkarłatny) o żółtozielonych liściach. Liście są podzielone wyraźnie na blaszkę liściową i ogonek, i są w zależności od gatunku jasno- albo ciemnozielone. 

Kuklik, jako rodzaj botaniczny roślin należy do rodziny różowatych.

Pędy kwiatowe wyrastają pionowo i są często owłosione. Gatunki kuklika Geum chiloense i Geum coccineum tworzą bardzo efektowne ciemnoczerwone szypułki kwiatowe. Paleta kwiatów kuklika sięga od bieli i żółci do różu i czerwieni. Kwiaty składają się z pięciu płatków; mogą być pojedyncze, półpełne albo pełne. Po przekwitnieniu tworzą się okazałe owocostany. 

Geum chiloense w ogrodzie
Geum chiloense w ogrodzie

W zależności od gatunku i odmiany kukliki kwitną od kwietnia do sierpnia. Czasem jesienią powtarzają kwitnienie. Jako ciekawostkę można wskazać fakt, że czerwono kwitnące kukliki mają najpierw żółte pąki kwiatowe, zanim rozwiną się i staną czerwone. Warta polecenia jest odmiana Geum coccineum ‘Werner Arends’ o kwiatach w intensywnym kolorze pomarańczowoczerwonym, które rozwijają się od maja do lipca. 

Stanowisko, podłoże i sadzenie kuklika

Kukliki czują się dobrze zarówno w słońcu jak i w półcieniu, chociaż bardziej bujne kwitnienie wykazują na stanowiskach słonecznych. Wymagania glebowe zależą od gatunku rośliny. Lubiące wilgoć gatunki, jak np. kuklik zwisły (Geum rivale), lubią podłoże bardzo wilgotne i znoszą dobrze zacienienie. Najlepiej spełniają te kryteria wilgotne łąki, brzegi stawów i potoków. Kuklik górski (Geum montanum) preferuje natomiast dobrze przepuszczalną glebę bez zastoju wody w słonecznym położeniu. Najlepiej rośnie w szczelinach skalnych, w które głęboko wnika swoimi zgrubiałymi korzeniami. W przypadku większości innych gatunków kuklika wystarczająca jest zwykła ziemia ogrodowa. Powinna być przepuszczalna, umiarkowanie żyzna i w żadnym wypadku nie może mieć skłonności do zatrzymywania stojącej wody. Bardzo ubogie gleby należy przed sadzeniem kuklika wzbogacić porcją kompostu, a zbite, ciężkie gleby rozluźnić dodatkiem piasku. 

Jeśli stanowisko nie stwarza żadnych szczególnych problemów, kukliki są bardzo łatwe w utrzymaniu.

Byliny są dostępne w handlu wyłącznie w formie sadzonek doniczkowych. W ten sposób można je bez problemu sadzić w ogrodzie od wiosny do jesieni. Na okres zimy te zimoodporne byliny wycofują się do kłączy, które są ich organem przetrwalnikowym. Dla tego rodzaju roślin optymalną porą do sadzenia jest wczesna jesień. Do nastania pierwszych mrozów kukliki mają dosyć czasu, aby się dobrze ukorzenić i móc wiosną szybko wystartować. 

Stanowisko, podłoże i sadzenie kuklika
Omawiamy stanowisko, podłoże i sadzenie kuklika

Przekwitłe pędy należy przed sadzeniem ściąć, a suchą bryłę korzeniową dobrze namoczyć w wodnej kąpieli. Najlepiej jest sadzić kukliki w grupach, wtedy łatwiej zachować atrakcyjny wygląd rabaty, mimo przekwitania kolejnych kwiatów. Przeciętna wysokość bylin rzędu pół metra sprawia, że są one szczególnie przydatne w przednich i środkowych partiach rabaty. Kukliki dają się dobrze komponować z innymi bylinami. Ładny kontrast tworzą czerwono kwitnące kukliki z białą rogownicą (Cerastium), a żółte odmiany z fioletowymi bodziszkami (Geranium). Podczas sadzenia korzenie rozluźnia się nieco i sadzi byliny w odstępach co najmniej 25 cm. Przesadzanie kuklików jest możliwe wiosną albo jesienią. Aby uszkodzić możliwie najmniej korzeni, trzeba byliny wykopywać z dużą bryłą ziemi. 

Pędy kwiatowe wyrastają pionowo i są często owłosione.

Pielęgnowanie kuklików

Jeśli stanowisko nie stwarza żadnych szczególnych problemów, kukliki są bardzo łatwe w utrzymaniu. Podlewa się je razem z sąsiednimi bylinami regularnie i według potrzeb. Do zasilania wystarczy dawka kompostu albo innego nawozu organicznego na wiosnę. Kompost jest konieczny na ubogich, piaszczystych glebach. Zbyt lekka gleba zawiera zbyt mało składników odżywczych i kukliki po kilku latach zanikają. Regularne odnawianie ogrodowych bylin jest natomiast zalecana na każdym stanowisku. 

Kuklik w ogrodzie
Kuklik w ogrodzie

Co trzy do pięciu lat dzieli się byliny wiosną, najpóźniej wtedy, gdy środek kępy mocno się przerzedza. Gniazda wykopuje się możliwie głęboko i odcina zdrewniałe korzenie. Na koniec dzieli się całą bryłę korzeniową tak, aby każda część miała dostatecznie dużo młodych korzeni. Podzielone rośliny sadzi się na nowych, a nie dotychczasowych stanowiskach. Rośliny z rodziny różowatych, do której należą kukliki, są wrażliwe na zmęczenie gleby. Stare miejsce nie powinno być obsadzane różowatymi przez co najmniej pięć lat. 

Odmładzanie bylin jest niczym innym jak podziałem roślin. Bez tego korzenie kuklika zdrewnieją, a roślina straci chęć do kwitnienia. Czyste gatunki botaniczne można rozmnażać również z nasion.

0 (0 opinii)