Porady

Daglezja zielona na żywopłot – sadzenie, pielęgnacja, przycinanie

0 (0 opinii)

Daglezja to roślina z rodziny sosnowatych. Jest idealna do tworzenia żywopłotu czy bonsai. Jak sadzić i przycinać daglezję? Jak ją pielęgnować, by cieszyła swoim wyglądem przez długie lata?

Daglezja zielona, jedlica zielona albo jedlica Douglasa (Pseudotsuga menziesii) to gatunek drzewa z rodziny sosnowatych. Jej ojczyzną jej zachodnia część Ameryki Północnej. Rośnie tam przeważnie w wyższych położeniach wzdłuż Pacyfiku od Kolumbii Brytyjskiej do Kalifornii oraz w głębi lądu od Alberty do północnego Meksyku. Tworzy tam dwie naturalne odmiany gatunku: P. menziesii var. menziesii oraz P. menziesii var. glauca. Daglezja zachwyca swoim smukłym pokrojem i miękkimi igłami. Jest stosowana w architekturze krajobrazu w roli solitera, żywopłotu albo nawet bonsai.

Jak wygląda i skąd pochodzi daglezja?

Nazwę rodzajową zawdzięcza roślina szkockiemu botanikowi Davidowi Douglasowi, który w 1826 roku zebrał nasiona z tego drzewa i wysłał je do Szkocji. Botaniczna nazwa rodzajowa natomiast wywodzi się od greckich słów pseudo = „fałsz” i tsuga = „choina” (rodzaj drzewa z tej samej rodziny sosnowatych). Epitet gatunkowy odnosi się do Archibalda Menziesa (1754-1842), szkockiego chirurga i botanika, który po raz pierwszy znalazł to drzewo na wyspie Vancouver w 1795 r.

Daglezja - jak dbać o nią cały rok?
Daglezja - jak dbać o nią cały rok?

Daglezja zielona należy do drzew niezwykle wysokich i długo żyjących. W optymalnych warunkach w swojej ojczyźnie przekracza wysokość 100 m i może żyć ponad 1000 lat. W naszym regionie takich rozmiarów nie osiąga, ale i tak przewyższa wzrostem nasze sosny, świerki i jodły. Elegancka korona z piętrowo ułożonych poziomych gałęzi i luźnych, zwieszonych gałązek, tworzy smukły stożek. Dopiero z wiekiem drzewo traci formę.

Miękkie, tępe, 2-3 cm igły są zielone do niebieskawozielonych. W przeciwieństwie do gatunków sosny (dwu-, trzy-, pięcioigielnych), igły daglezji są ustawione na gałązkach pojedynczo i ukośnie. Uderzający jest ich przyjemny zapach po roztarciu. Przypomina mocno aromat cytryny.

Daglezja kwitnie po raz pierwszy zwykle miedzy 15. i 40. rokiem życia. Kwiaty męskie i żeńskie pojawiają się od kwietnia do maja. Można je łatwo rozróżnić. Kwiaty męskie, żółto zabarwione, mają wielkość 1-1,5 cm i wyglądają raczej delikatnie. Rozwijają się grupowo na końcach ubiegłorocznych pędów. Natomiast czerwone kwiaty żeńskie dorastają do 2 cm i są ustawione pojedynczo.

W czasie kwitnienia żeńskie szyszki są wzniesione, a łuski otwarte. Z czasem zaczynają zwisać, drewnieją i stają się jasnobrązowe. Mają długość ok. 10 cm i średnicę 3,5-5 cm. Trójklapowe łuski wspierające są dłuższe od nasiennych. Dojrzałe szyszki daglezji zielonej spadają z drzewa w całości.

Stanowisko i podłoże idealne dla daglezji

Dla daglezji należy wybrać miejsce słoneczne albo w jasnym półcieniu. Zimozielone drzewo nie znosi ani cienia, ani innych ekstremalnych warunków. Jej gałęzie stosunkowo łatwo pękają pod naporem wiatru albo śniegu.

Ze względu na swoje pochodzenie daglezja preferuje gleby świeże do wilgotnych, przepuszczalne i żyzne. Ponieważ jej szeroko rozbudowany system korzeniowy dobrze rozwija się zarówno w płytkich, jak i głębokich warstwach gleby, daglezja dobrze sobie radzi także na stosunkowo suchych i ubogich glebach. Jest to zaleta zwłaszcza w porównaniu z wymaganiami świerków albo sosen.

Sadzenie daglezji

Daglezję zieloną można wyhodować z nasion we własnym zakresie, ale jest to żmudne, pracochłonne i nie zawsze się udaje. O wiele łatwiej jest kupić sadzonki w sklepie. Cena sadzonek zależy od ich wielkości – im większe rośliny, tym droższe.

Odpowiednią porą do sadzenia daglezji z odkrytym systemem korzeniowym jest okres od października do kwietnia. Sadzonki w pojemnikach, z zakrytą bryłą korzeniową, można sadzić przez cały rok. Niemniej jednak również w tym przypadku dobrze jest na sadzenie wybrać porę wiosenną. Daglezja zielona tworzy dobrze rozgałęziony system korzeni, rozwinięty również w głąb – trzeba o tym pamiętać, jeśli gleba jest sucha.

Jamka do sadzenia powinna mieć średnicę dwukrotnie większą od bryły korzeniowej. Glebę gliniastą należy nieco rozluźnić dodatkiem piasku i na wszelki wypadek wykonać warstwę drenażową z gruboziarnistego materiału. Młode drzewko po odpowiednim ustawieniu w jamce należy obsypać ziemią i dobrze ucisnąć. Na koniec dobrze jest wykonać wokół sadzonki podwyższoną krawędź do podlewania.

Jak wygląda daglezja?
Jak wygląda daglezja?

Jak pielęgnować daglezję?

Bezpośrednio po posadzeniu młoda daglezja potrzebuje obfitego podlewania. Przez pierwsze dwa tygodnie należy podlewać ją codziennie, uzależniając ilość wody od panującej aktualnie pogody. Młode daglezje muszą być poza tym zaopatrywane w wodę także zimą i wiosną. Mróz w połączeniu z suszą może prowadzić do uszkodzenia rośliny.

Daglezja zielona należy do mało wymagających, wiecznie zielonych drzew. Zasilenie jej wiosną nawozem do iglaków zawierającym mało azotu wystarczy, aby wspierać jej rozwój. Największe szkody młodym daglezjom wyrządza mróz połączony z brakiem wody w glebie. Trzeba zwracać uwagę zimą i wczesną wiosną na odpowiednie zaopatrzenie roślin w wilgoć.

Żywopłot z daglezji zielonej

Wiecznie zielone drzewa i krzewy iglaste są chętnie sadzone w formie żywopłotu. Zapewniają dobrą osłonę ogrodu również zimą. Daglezja zielona ma przy tym jeszcze jedną zaletę: bardzo szybko rośnie.

Żywopłot powinien z założenia chronić wydzielony obszar działki przed ciekawskimi spojrzeniami i wejściem obcych do ogrodu. Aby spełniał ten cel, trzeba posadzić takie gatunki drzew, które zachowują liście przez cały rok. Żywopłot bez liści traci swój główny cel. Daglezja zielona jest tutaj dobrym wyborem.

Młode rośliny dostępne są w sklepach ogrodniczych i szkółkach. Zwykle mają już znaczną wysokość. Daglezja, w przeciwieństwie do innych drzew, na przykład świerków, rośnie na dobrym stanowisku naprawdę szybko. Dobre miejsce dla daglezji oznacza dostatek wody i składników pokarmowych dostępnych dla jej korzeni.

Mocny wzrost daglezji zapewnia korzyści z jej posadzenia przez całe dziesięciolecia. Wiąże się jednak z pewnymi wadami. Duże przyrosty oznaczają wiele pracy przy formowaniu żywopłotu. Na dodatek trzeba już na wstępie przewidzieć odpowiednio duże odstępy między sadzonkami. W dobrych warunkach przyrost może wynosić 40 cm w ciągu roku; na słabszych do 20 cm. Pozostawiona sama sobie daglezja mogłaby osiągnąć nawet 60 m wysokości. Sadząc daglezję jako żywopłot, należy liczyć się z dużym nakładem pracy na cięcie.

Regularne zabiegi przycinania daglezji utrzymują jej wysokość na pożądanym poziomie i zapewniają odpowiedni wygląd całości kompozycji. Oznacza to wiele pracy, ale z drugiej strony opłaca się, ponieważ wypielęgnowany daglezjowy żywopłot przypomina barokowy ogród pałacowy. Przyjemny zapach igieł daglezji stanowi kolejną zaletę drzewa.   

0 (0 opinii)