Tuberoza – uprawa w domu czy ogrodzie? Wymagania

Tuberoza bulwiasta – "królowa nocy"

Nazwa ma związek z typem systemu korzeniowego rośliny i pochodzi od łacińskiego słowa tuber = bulwa. Z kolei polianthes wywodzi się od greckich słów polios = „szary, białawy” i anthos = „kwiat”. Tuberoza prawdopodobnie pochodzi z centralnego i południowego Meksyku. W stanie dzikim nie już spotykana, co może być wynikiem udomowienia rośliny przez Azteków. Do Europy i Azji trafiła w XVI wieku. Obecnie większa część tuberozy na kwiaty cięte i dla przemysłu perfumeryjnego pochodzi z upraw w Indiach. W Indiach tuberozę nazywa się „królową nocy”, w Bangladeszu – „królową aromatów”, a w Tajlandii – „strażniczką zapachu”.

Tuberoza wytwarza długie pędy kwiatowe z dużą ilością małych kwiatów najczęściej białego koloru, chociaż odmiany hodowlane mogą mieć kolor różowy do czerwonawego.

Uprawa tuberozy w ogrodzie – 6 zasad

1. Kiedy wysadzać tuberozę do ogrodu?

Pięknie pachnące, rozwijające się późnym latem kwiaty tuberozy zachęcają do uprawy tej rośliny. Najlepiej jest przygotować sadzonki wczesną wiosną. W tym celu trzeba w lutym bulwy umieścić w żyznej ziemi w doniczkach. Bulwy powinny być przykryte warstwą ziemi o grubości maksymalnie 2 cm i ustawione w jasnym, ale niezbyt ciepłym miejscu. Podłoże powinno być początkowo lekko wilgotne. Kiedy pojawią się pierwsze listki, roślina musi otrzymywać więcej wody. Wyrośnięte sadzonki tuberozy mogą być w maju wysadzone do gruntu. Roślina preferuje słoneczne i osłonięte od wiatru stanowiska.

Bulwy tuberozy mogą być też wysadzane bezpośrednio na rabaty. W tym wypadku zaleca się koniec marca. W każdym razie trzeba zwracać uwagę na pogodę, ponieważ mrozu bulwy na pewno nie zniosą. Aby latem i jesienią mieć stale kwitnące w ogrodzie kwiaty, można je sadzić partiami z przesunięciem czasowym. Pierwsze bulwy w marcu, a kolejne w odstępach dwutygodniowych. Przy czym nie później niż do końca kwietnia, ponieważ posadzone w maju mogą już nie zakwitnąć.

2. Właściwe podłoże do uprawy tuberozy

Roślina preferuje próchniczne i żyzne gleby. Ziemia powinna być przepuszczalna, aby nie tworzyły się zastoje wody. Gliniaste podłoże należy spulchnić dodatkiem piasku, żwiru i kory, a dodatkowo domieszać kompostu. Nie powinien to być świeży kompost, ponieważ taki zawiera często bakterie i inne szkodniki. Kwaśne gleby trzeba nawozić wapnem albo dolomitem.

3. Podlewanie tuberozy

Tuberoza jest szczególnie łatwa w pielęgnacji, a dotyczy to również podlewania. W ogrodzie wystarczające są zwykle opady deszczu, jednak podczas dłuższych okresów suszy należy roślinę podlewać najlepiej rano.

4. Jak nawozić tuberozę?

W początkowym okresie wzrostu tuberoza nie wymaga nawożenia. Dopiero kiedy pojawią się pierwsze pąki kwiatowe, można ją łagodnie zasilić. Najlepiej nadaje się nawóz do kwiatów podawany podczas podlewania. Kiedy roślina rozwinie kwiaty, dawkę nawozu można zwiększyć, aby je wzmocnić.

5. Choroby i szkodniki

Tuberoza rzadko bywa opanowana przez gąsienice, ślimaki albo mszycę. Gdyby jednak szkodniki pojawiły się na roślinie, najlepiej zwalczać je poprzez zbieranie albo oprysk roślinnymi preparatami. Jak długo roślina pozostaje na słonecznym miejscu, nie powinna zapaść na żadne choroby. Jedynie podczas bardzo wilgotnego lata może się pojawić jakaś choroba grzybowa roślin. Opanowane fragmenty rośliny trzeba usunąć i kontrolować, czy choroba nie postępuje.

6. Tuberoza – zimowanie

W ogrodzie w gruncie może tuberoza przezimować tylko w bardzo ciepłym klimacie. W naszych warunkach przed nadejściem pierwszych przymrozków trzeba bulwy ostrożnie wykopać i oczyścić z ziemi. Przesuszone bulwy przechowuje się w suchym miejscu w temperaturze od 6°C do 12°C. Można ułożyć je w woreczku z trocinami. W wilgotnym i zimnym pomieszczeniu bulwy tuberozy zgniją.

W Indiach tuberozę nazywa się „królową nocy”, w Bangladeszu – „królową aromatów”, a w Tajlandii – „strażniczką zapachu”.

Jak uprawiać tuberozę w doniczce?

Tuberoza pod względem zewnętrznego wyglądu nie należy może do najbardziej atrakcyjnych roślin ozdobnych, ale przekonującym argumentem za jej uprawą są niewątpliwie kwiaty roztaczające – zwłaszcza wieczorem – mocny i bardzo przyjemny aromat. Z bulwy wyrasta wiosną wiązka długich, równowąskich i ostro zakończonych liści. Mają one szerokość 1-2 cm i długość do ok. 80 cm. Z rozety roślina rozwija pęd kwiatostanowy, wyprostowany, pokryty licznymi, gwiazdkowatymi kwiatami. Są eleganckie, o wyglądzie porcelany, zebrane po 18-20 sztuk. Najczęściej uprawianą odmianą tuberozy jest ‘The Pearl’, chociaż dzika forma również ma wielu sympatyków.

Tuberoza kwitnie od 4 do 6 miesięcy od momentu posadzenia bulwy, zwykle późnym latem. Kwiaty rozwijają się na pędzie od dołu do góry, a każdy z nich pozostaje świeży i pachnący przez 3-4 dni. Ogólnie cały kwiatostan stanowi ozdobę przez okres około trzech tygodni.

Bulwy tuberozy sadzi się do przestronnej doniczki, w której na dnie trzeba ułożyć warstwę drenażową na przykład z kawałków ceramiki. Na drenaż kładzie się próchniczny, żyzny substrat o dobrej przepuszczalności. Doniczkę ustawia się w mieszkaniu w miejscu w pełni nasłonecznionym. Bulwę umieszcza się na głębokości około 8 cm. Tuberoza chętnie rośnie w wilgotnym gruncie, który od czasu do czasy przesycha. Późną wiosną roślina może być ewentualnie wystawiona na zewnątrz w ciepłe i nasłonecznione miejsce, kiedy temperatura wzrośnie do ponad 15°C.

Pielęgnacja tuberozy nie wymaga specjalnego wysiłku. Latem należy ją obficie podlewać, pozwalając w międzyczasie na przeschnięcie wierzchniej warstwy podłoża. Aby wspomóc bogate kwitnienie tuberozy, należy ją regularnie zasilać płynnym nawozem razem z podlewaniem. Nadmiar wody z podstawki należy wylać, ponieważ roślina nie lubi zastoju. Przekwitłe pędy kwiatostanowe należy usunąć, co pobudzi tuberozę do tworzenia nowych kwiatów.

Bulwy, które raz rozwinęły kwiaty, w następnym roku raczej już nie zakwitną. Trzeba więc posadzić młode bulwy, które wyrosły obok starej.