Język teściowej – poradnik pielęgnacji, właściwości

​Język teściowej – co to za roślina?

Język teściowej, znany również jako sansewieria lub wężownica, to rodzaj roślin z rodziny agawowatych, do którego zaliczanych jest 70 gatunków. Pochodzi z równikowej i południowej Afryki, Azji i Półwyspu Arabskiego. W środowisku naturalnym spotkać go można na suchych i kamienistych zboczach. Z uwagi na atrakcyjny wygląd to chętnie uprawiana roślina doniczkowa. W Europie cieszy się popularnością od XIX wieku. 

Sansewieria ma płożące kłącze, z którego wyrastają sztywne, mięsiste, mieczowate, grube liście o szerokości nieprzekraczającej 7 centymetrów. Mogą one dorastać do 1,5 metra wysokości, a w przypadku form karłowych są nie wyższe niż 30 centymetrów. Są wzniesione, ostro zakończone i ciemnozielone z nieregularnymi paskami lub prążkami. Niektóre gatunki i odmiany mają kremowe albo białożółte brzegi. Dojrzały i prawidłowo pielęgnowany egzemplarz kwitnie późną wiosną, a czasem wczesnym latem i wtedy na długiej, cienkiej łodydze pojawiają się dość okazałe kwiatostany. Kwiaty są białe, kremowe lub zielonkawe i mają delikatny, przyjemny zapach. Owocem jest czerwona albo pomarańczowa jagoda, wewnątrz której znajduje się od jednego do trzech nasion. 

​Język teściowej – gatunki i odmiany

Język teściowej ma wiele gatunków, jednak jako roślina doniczkowe uprawianych jest tylko kilka z nich.

​Sansewieria gwinejska

To najbardziej rozpowszechniony gatunek. Liście najczęściej mają jasny, nieregularny wzór, który biegnie w poprzek. Popularne odmiany to:

• ʹLaurentiʹ to często uprawiana odmiana, która osiąga wysokość 1,5 metra. Liście są zielone, mają żółte brzegi i szare, poprzeczne pasy,
• ʹHahniʹ to niska odmiana, która ma  szarozielone liście rosnące w zwartych rozetach,
• ʹGolden Flameʹ jest rzadko spotykaną odmianą, która charakteryzuje się kontrastowym ubarwieniem. Środkowe liście są żółte, a zewnętrzne ciemnozielone z żółtymi przebarwieniami,
• ʹMoonshineʹ to odmiana, która osiąga wysokość 70 centymetrów. Liście są lekko skręcone, srebrzyste z ciemnozielonym brzegiem. Maja delikatne, nieregularne, poprzeczne smugi.

Sansewieria cylindryczna

Jest to mniej rozpowszechniony gatunek niż sansewieria gwinejska, jednak stopniowo zaczyna cieszyć się rosnącą popularnością. Liście mają kształt walcowatych, długich szpikulców. Najczęściej uprawiane odmiany to:

• ʹStraightʹ to odmiana o cylindrycznych, grubych, ciemnozielonych liściach z delikatnymi, jasnymi akcentami. Osiąga wysokość od 60 do 100 centymetrów,
• ʹMini Rocketʹ jest niska odmianą, która osiąga wysokość do 30 centymetrów. Liście są ciemnozielone z oliwkowymi plamkami,
• ʹBoncelʹ to odmiana, której liści tworzą wachlarzowatą formę. Ma srebrzysto-zielone liście z zielonymi cętkami, które rozmieszczone są na całej długości.

Właściwości języka teściowej

Język teściowej jest znany ze swoich właściwości, które mają korzystny wpływ na zdrowie. To roślina, która przetwarza dwutlenek węgla w tlen, oczyszcza powietrze i wpływa na jego wilgotność. Postawienie w sypialni doniczki z sansewierią ma korzystny wpływ na sen i walkę z bezsennością. To bardzo dobry wybór do mieszkań położonych przy ruchliwej ulicy oraz takich, w których mieszkają osoby cierpiące na alergię. Neutralizuje szkodliwe substancje, jakie wydzielają farby, kleje i lakiery. Wszystkie te właściwości zostały potwierdzone przez ekspertów z NASA. 

Wymagania sansewierii

Sansewieria lubi stanowiska ciepłe i słoneczne, choć może rosnąć również w miejscach, gdzie światło jest rozproszone. W upalne i gorące dni musimy jednak zadbać o to, by nie wystawiać jej na bezpośrednie działanie słońca, które może poparzyć jej liście, co będzie objawiało się powstawaniem białych, dużych plam. Jeżeli umieścimy język teściowej na stanowisku cienistym, to  liście stracą intensywnie zielony kolor, a plamki i paski będą słabo widoczne. Dobrze znosi suche powietrze, dlatego możemy ją ustawić na parapecie znajdującym się nad grzejnikiem. Optymalna temperatura zimą to 18°C i nie powinna być niższa nić 15°C,a latem 24°C. Nie wystawiamy rośliny latem na zewnątrz, ponieważ zmienne warunki atmosferyczne źle wpływają na jej rozwój.

Podłoże do uprawy sansewierii musi być przepuszczalne, dość żyzne, gruboziarniste. Nie powinno zawierać torfu. Może to być mieszanka ziemi inspektowej, kompostu, piasku i gliny albo ziemia uniwersalna dla kwiatów doniczkowych rozluźniona piaskiem. Na dnie doniczki konieczna jest warstwa drenażowa o grubości 2-3 centymetrów. 

Pielęgnacja języka teściowej

Język teściowej jest bardzo łatwy w uprawie i nie wymaga szczególnej uwagi, dlatego polecany jest osobom, które nie mają zbyt wiele czasu na pielęgnację roślin doniczkowych lub zapominają o regularnym podlewaniu. Lepiej radzi sobie z suszą niż z przelaniem, w wyniku którego mogą zacząć gnić kłącza oraz liście. Wodę magazynuje w grubych, mięsistych liściach. Podlewanie powinno być oszczędne i mieć miejsce dopiero wtedy, gdy podłoże zupełnie przeschnie. Ma delikatny, płytki system korzeniowy i źle znosi nadmierną ilość wody. Latem nawadniamy roślinę nie częściej niż co 7 dni, maksymalnie w odstępach 14-dniowych. Zimą ograniczamy je jeszcze bardziej, podlewając co 3-4 tygodnie. Wodę najlepiej wlać do podstawki, a jej nadmiar należy usunąć. Powinna mieć temperaturę pokojową. Podczas nawadniania uważajmy, żeby nie zmoczyć liści. Raz w tygodniu liście możemy przetrzeć wilgotną ściereczką, dzięki czemu pozbędziemy się kurzu. Nie stosujemy nabłyszczaczy, ponieważ takie preparaty powodują powstawanie rdzawych plam.

Sansewieria nie jest rośliną żarłoczną, dlatego nawozimy ją latem w odstępach 2-3 tygodniowych. Może to być nawóz przeznaczony do kaktusów i sukulentów lub płynny preparat wieloskładnikowy o niskiej zawartości azotu. W okresie zimowym zupełnie zaprzestajemy nawożenia.

Język teściowej lubi ciasne doniczki, dlatego powinna być ona mała i płytka. Najlepsza będzie ceramiczna i dość ciężka, ponieważ starsze egzemplarze są znacznych rozmiarów, z długimi liśćmi i mają tendencję do przewracania się, a kłącza mogą rozsadzać pojemnik. Najczęściej dzieje się tak zimą, gdy w wyniku rzadkiego podlewania podłoże staje się lekkie i wysuszone. Roślina nie wymaga częstego przesadzania, młode egzemplarze przesadzamy co 2 lata, a starsze co 3. Mowy pojemnik powinien mieć średnicę kilka centymetrów większą niż stary. Na dnie konieczne są otwory, przez które będzie odprowadzany nadmiar wody.

Najczęstsze problemy w uprawie sansewierii związane są z nieprawidłową pielęgnacją. Ich powodem może być przenawożenie, w wyniku którego młode liście są wiotkie, słabe i miękkie. W takiej sytuacji zaprzestajemy nawożenia, a potem preparat dodatkowo rozcieńczamy. Zbyt obfite podlewanie prowadzi do pojawienia się brązowo-brunatnych plam i gnicia kłączy oraz liści. Konieczne wtedy jest ograniczenie nawadniania, a uszkodzone liście należy wyciąć tuż przy kłączu i wyrzucić, ponieważ nie nadają się do uzyskania z nich sadzonek.