Nornica w ogrodzie – jak zwalczyć szkodnika?
Jednym z najliczniej występujących w całym kraju gryzoni jest nornica ruda (Myodes glareolus) z rodziny chomikowatych. Żyje głównie w lasach, ale bywa także w śródpolnych zaroślach i w ogrodach.
Jak rozpoznać nornicę?
Jest to niewielki gryzoń, o długości tułowia ok. 10 cm i pięciocentymetrowym ogonie. Waży od 10 g do 40 g. Ma duże, zaokrąglone uszy oraz lekko wydłużony pyszczek z wąsami. Futerko jest szare z wyraźnie rudawym odcieniem na stronie grzbietowej.
Nornica: jak żyje?
Nornica jest aktywna przez cały rok, nie zapada w sen. Prowadzi wieczorno-nocny tryb życia, chociaż potrafi również w dzień szukać pożywienia. Dobrze wspina się po drzewach. W ściółce albo płytko pod powierzchnią ziemi buduje system korytarzy z dużą liczbą wyjść. Z mchu i innych roślin przygotowują sobie pod ziemią kuliste gniazda.
Nornica jest aktywna przez cały rok, nie zapada w sen. Prowadzi wieczorno-nocny tryb życia, chociaż potrafi również w dzień szukać pożywienia.
Aktywność nornicy w ciągu doby podzielona jest na kilka faz, a ich liczba, długość i pora dnia zależą od pory roku. Największą aktywność wykazuje latem i zimą. Latem prowadzi głównie nocny tryb życia, aby uniknąć dziennych drapieżników. Na terenach, gdzie licznie występuje zdecydowanie nocna myszarka leśna, nornica wychodzi na żer w dzień. Woli unikać spotkania z dwa razy większą od siebie konkurencją.
Czym się żywi ten szkodnik?
Pożywienie nornicy w okresie wiosennym stanowią trawy, zioła i kiełkujące siewki roślin. Latem, kiedy pojawiają się nowe źródła pokarmu, rozszerza swoje menu o pączki, nasiona, owoce, mchy i grzyby. Zimą, z konieczności, głównym pożywieniem nornicy jest kora drzew. Przez cały rok spożywa też owady, pająki i robaki, a okazjonalnie również jaja ptaków. Na zimę gromadzi zapasy żołędzi, orzeszków bukowych i innych nasion.
Na pewno żaden właściciel ogrodu nie miałby nic przeciwko pobytowi nornicy w ogrodzie, gdyby potrafiła uszanować jego wypielęgnowane kwiaty i drzewa. Niestety, obecność małego, rudawego gryzonia oznacza zwykle powyjadane kłącza, bulwy i cebule kwiatowe oraz uszkodzoną korę drzew i krzewów.
Jak pozbyć się nornicy z ogrodu?
Kiedy w ogrodzie pojawią się szkody i ślady wskazujące na obecność nornicy, trzeba pomyśleć o ochronie roślin ogrodowych. Najlepiej jest zastosować zintegrowaną metodę zwalczania gryzoni, opartą na współdziałaniu środków biologicznych, mechanicznych i – w ostateczności – chemicznych.
1. Wspieranie wrogów naturalnych szkodników
Zgodnie ze starą zasadą „wróg mojego wroga jest moim przyjacielem” warto wiedzieć, na kogo można liczyć w walce z nornicą w ogrodzie.
Gryzonie stanowią dla drapieżników ważne źródło pożywienia. Są to przykładowo: lis, kuna domowa i leśna, łasica i tchórz. Także wiele ptaków, jak myszołów, puszczyk, sowa płomykówka i uszata, jastrząb, sokół i krogulec chętnie polują na nornice. Także biały i czarny bocian oraz czapla nie przepuszczą gryzoniom. Dla ptaków drapieżnych można ustawić w ogrodzie kilka wysokich tyczek z poprzeczką, na których mogą przysiąść i prowadzić obserwację terenu. Naturalnym sojusznikiem ogrodnika są też psy i koty domowe.
Kuna – nieproszony gość w domu i ogrodzie. Odstraszanie-->TUTAJ
2. Sadzenie roślin odstraszających
Efektywnym sposobem, który pomoże pozbyć się niechcianych gryzoni, jest obsadzanie ogrodu, drzew owocowych i kwiatowych rabat roślinami o odstraszającym nornice zapachu. Należą do nich czosnek, mięta, rumianek, cesarska korona, wilczomlecz, nostrzyk, gorczyca, czarna porzeczka.
3. Metody mechaniczne zwalczania nornicy
Do metod mechanicznych, które utrudnią albo uniemożliwią nornicom obecność w ogrodzie należy przekopywanie gleby, usuwanie chwastów (o czym piszemy tutaj), stosowanie osłonek na drzewa, wkładanie do tuneli ząbków czosnku, liści orzecha włoskiego albo żywotnika. Można też stosować odstraszacze akustyczne, czyli urządzenia emitujące dźwięki o odpowiedniej częstotliwości.
Dobre wyniki na stosunkowo niewielkiej powierzchni ogrodu może dać zastosowanie różnego rodzaju pułapek.
4. Metoda chemiczna
Stosowanie preparatów o dużej toksyczności nigdy nie pozostaje bez wpływu na całe środowisko, dlatego tę metodę należy stosować bardzo rozważnie i tylko wtedy, gdy zawiodą inne metody.
Komentarze