Szkodniki difenbachii – jak je rozpoznać i zwalczać?

Jak pielęgnować difenbachię?

Difenbachia preferuje stanowisko ciepłe i słoneczne, a także wysoką wilgotność powietrza – jak na roślinę tropikalną przystało. Optymalna temperatura powietrza w pomieszczeniu, w którym będziemy stawiać doniczkę z difenbachią, powinna wynosić wiosną, latem i jesienią od 21 do 30 stopni Celsjusza, natomiast zimą – od 15 do 18 stopni Celsjusza. Difenbachię można ustawić w jasnej łazience lub w kuchni – ze względu na podwyższoną wilgotność powietrza. Unikajmy natomiast stawiania doniczki jesienią i zimą w niewielkiej odległości od kaloryfera. Difenbachia nie toleruje bowiem suchego powietrza, a także wahań temperatur oraz zimnych przeciągów. Wybór odpowiedniego stanowiska może sprawić nam trudność również ze względu na to, że postawienie rośliny w miejscu pozbawionym dostępu do promieni słonecznych może się wiązać z utratą koloru liści, natomiast dłuższe przebywanie doniczki w mocnym słońcu prowadzi do poparzeń liści. Co więcej, difenbachia najlepiej rozwija się na podłożu żyznym i bogatym w próchnicę.

Difenbachia ceni sobie podwyższoną wilgotność powietrza, natomiast zastoje wody w donicy stanowią najczęstszą przyczynę zgnilizny korzeni. Ziemia powinna być wilgotna, ale nie mokra. Jeżeli zbyt obficie podlewaliśmy roślinę, przez co bryła korzeniowa została przemoczona, to zaleca się, aby wyjąć difenbachię z doniczki i odsączyć nadmiar wody z bryły korzeniowej, zawijając ją w papierowy ręcznik. Doniczkę warto stawiać na podstawce wypełnionej keramzytem oraz wodą.

Difenbachia nie wymaga natomiast ani przycinania, ani regularnego przesadzania. W przypadku młodych okazów doniczkę wraz z ziemią warto wymieniać co dwa lata. Natomiast u starszych difenbachii przesadzanie może odbywać się co trzy lata. Przyjmuje się, że najlepszą porą roku na zmianę podłoża oraz donicy jest wiosna.

W kwestii nawożenia – w okresie od wiosny do jesieni nawozimy difenbachię nawozem do kwiatów dwa razy w miesiącu, natomiast zimą możemy skrócić częstotliwość nawożenia (optymalnie – raz w miesiącu).

Szkodniki difenbachii – jak je rozpoznać?

Warto wiedzieć, że difenbachia należy do grona roślin zawierających substancje toksyczne – szkodliwe dla zdrowia i życia ludzi oraz zwierząt. Zawartość toksyn nie stanowi jednak przeszkody dla szkodników, które chętnie atakują difenbachię. Roślina doniczkowa narażona jest zwłaszcza na:

ziemiórki (ziemiórkowate) – owady preferują wilgoć, dlatego też osiedlają się w mokrym podłożu w doniczce;
przędziorki (przędziorkowate) – ich osiadaniu sprzyja ustawienie doniczki z difenbachią w pobliżu źródła centralnego ogrzewania – owady preferują suche powietrze;
wełnowce (wełnowcowate) – preferują wilgotne środowisko oraz suche powietrze; może przyciągać je obecność innych szkodników, np. przędziorkowatych, a także kurz i zanieczyszczenia.

Przeczytaj również: Choroby grzybowe difenbachii – jak je rozpoznać? Pielęgnacja difenbachii

Ziemiórka na difenbachii – objawy

Ziemiórka, inaczej skoczek korzeniowy, to szkodnik roślin doniczkowych, w tym także zagrażający difenbachii. Ziemiórkowate przede wszystkim atakują korzenie rośliny, osłabiając ją, w konsekwencji prowadząc do jej obumarcia. Są to małe, białe owady obecne w wilgotnych warunkach gleby i żerujące wokół korzeni. Jeśli zauważmy, że difenbachia staje się wyraźnie słabsza, ma opadające liście, a także przestaje rosnąć, to może to świadczyć o obecności ziemiórek.

Przędziorki na difenbachii – jak rozpoznać?

Przędziorki to szkodniki, które mogą powodować szkody poprzez ssanie soku roślinnego, co z kolei prowadzi do osłabienia difenbachii oraz deformacji jej liści. Warto wiedzieć, że przędziorkowate wytwarzają delikatne pajęczyny na liściach (zarówno od góry, jak i od spodu liścia) oraz na łodygach. Pobieranie soku roślinnego przez przędziorkowate może prowadzić do deformacji liści difenbachii – w tym do ich zżółknięcia.

Co więcej, przędziorkowate mogą wydzielać substancję zwana miodową rosą, która może pojawiać się na liściach i łodygach. Ta substancja z kolei może przyciągać mrówki, a także prowadzić do rozwoju pleśni na difenbachii.

Uwaga: Przędziorkowate często ukrywają się pod spodem liści lub w łodydze.

Wełnowce na difenbachii – rozpoznanie

Kolejnymi szkodnikami difenbachii są wełnowce, znane również jako wełniki. Te małe owady mogą powodować szkody poprzez ssanie soku roślinnego oraz tworzenie charakterystycznej, białawej substancji najczęściej na liściach i łodygach – substancja przypomina białą wełnę. Same owady mogą być trudne do zauważenia.

Wełnowce, tak jak przędziorki, żywią się sokiem roślinnym, co może doprowadzić do żółknięcia, więdnięcia i obumierania liści difenbachii.

Zobacz: Choroby roślin doniczkowych - objawy

Jak zwalczyć szkodniki difenbachii?

Zwalczanie szkodników difenbachii może wymagać różnych działań. Warto jednak podkreślić, że zależą one od rodzaju szkodnika oraz stopnia infestacji. Ważne jest również regularne utrzymywanie odpowiednich warunków dla difenbachii oraz przeprowadzanie zabiegów pielęgnacyjnych.

W sytuacji, gdy zauważamy lub podejrzewamy obecność opisanych wyżej szkodników na naszej difenbachii, to pierwszym krokiem, jaki powinniśmy wykonać, jest izolacja zarażonej rośliny – w ten sposób zapobiegniemy rozprzestrzenianiu się szkodników. Możemy spróbować ręcznie usunąć owady widoczne na liściach i łodygach (przędziorki, wełnowce). Wówczas liście czyścimy za pomocą delikatnej, miękkiej szczoteczki do zębów lub waty (płatka kosmetycznego, miękkiej ściereczki) nasączonej wodą z mydłem potasowym. Ta metoda może być skuteczna w sytuacji, gdy infestacja nie jest jeszcze poważna, jednak lepszym rozwiązaniem będzie usunięcie uszkodzonych części rośliny – o ile jest to możliwe.

Kolejną opcją jest zastosowanie naturalnych środków ochrony roślin lub insektycydów (w przypadku insektycydów należy jednak zachować szczególną ostrożność i ściśle stosować się do zaleceń producenta). Do naturalnych środków zwalczania szkodników należy na przykład: roztwór z mydła potasowego, olejek neem, ekstrakt z czosnku, ekstrakt z papryki. Rozpylanie tych substancji na roślinie może pomóc zmniejszyć populację szkodników. W przypadku poważniejszych infestacji stosowanie insektycydów może być konieczne. Przed pierwszym zastosowaniem zaleca się przeprowadzenie testu na małej części rośliny, aby upewnić się, że nie spowoduje to niepożądanych skutków, takich jak uszkodzenie liści czy zahamowanie wzrostu. Ponownie podkreślimy, że należy przestrzegać zaleceń producenta dotyczących częstotliwości, dawkowania oraz aplikacji insektycydów.

Stosowanie naturalnych środków ochrony roślin może być skuteczną alternatywą dla insektycydów. Tak jak wspomnieliśmy, do naturalnych środków należą:

roztwór mydła potasowego – można go łatwo przygotować, mieszając wodę z mydłem potasowym, a następnie rozpylając się go na roślinie (szczególnie na spodniej stronie liści);
olejek neem – może być stosowany poprzez rozpylanie na roślinę lub dodawany do wody podczas podlewania; warto wiedzieć, że olejek neem działa również jako środek odżywczy dla rośliny;
ekstrakt z czosnku – czosnek wykazuje właściwości odstraszające szkodniki; przygotowując ekstrakt z czosnku, mieszamy zmielony czosnek z wodą, a następnie pozostawiamy go do zaparzenia na kilka godzin lub na całą noc; gotowy ekstrakt można rozpylać na roślinie;
ekstrakt z papryki – można go przygotować, mieląc suszone papryczki i mieszając je z wodą; powstały roztwór należy przecedzić i rozpylić.