Jarmuż kędzierzawy

W tym wypadku używanie nazwy dwuczęściowej nie jest konieczne, ponieważ w znaczeniu botanicznym jarmuż nie jest gatunkiem rośliny, a jedynie odmianą botaniczną (varietas) kapusty warzywnej. Odmianami tej rośliny są również kalafior, brokuł, brukselka, kapusta włoska i inne. Zielony jarmuż był znany w starożytnej Grecji i Rzymie. Zyskał szczególną popularność w Niemczech, o czym świadczą dokumenty z XVI i XVII wieku; o jarmużu pisze w 1542 r. jeden z „ojców botaniki” Leonhart Fuchs. Polska nazwa „jarmuż” pochodzi prawdopodobnie od staroniemieckiego „warmouz” – „ugotowana jarzyna”.

Jak wygląda jarmuż?

Jarmuż jest typowym warzywem zimowym, rośliną należącą do rodziny kapustowatych (krzyżowych). Jako dwuletnia roślina zielna rozwija w pierwszym roku łodygę z jasnozielonymi do ciemnozielonych, fioletowymi albo brązowawymi liśćmi. Są one zwykle postrzępione i pomarszczone i tworzą rozetę. W drugim roku jarmuż wytwarza pęd kwiatostanowy. Jarmuż jest stosunkowo łatwy w uprawie.

Właściwości i zastosowanie jarmużu

Ta prastara odmiana kapusty zyskuje coraz większą popularność. Dietetycy zalecają jarmuż jako pełnowartościowy zamiennik potraw z mięsa, cenne źródło błonnika, białka, witamin, kwasów nienasyconych. Farmaceuci wykorzystują bogaty skład chemiczny liści jarmużu do tworzenia aktywnych produktów wzmacniających odporność oraz aktywność innych układów organizmu. Obecność unikatowych antyoksydantów czyni jarmuż środkiem przeciwnowotworowym. Niektóre odmiany jarmużu o szczególnie ozdobnych liściach, są uprawiane jako rośliny dekoracyjne.