Aronia czarna

Aronia melanocarpa

Pokrój:

gęsty półkulisty

Wysokość:

50 cm-2,5 m

Wilgotność gleby:

umiarkowana wilgotna

Typ gleby:

przepuszczalna próchnicza

Odczyn gleby:

6,1-7,4 pH

Podlewanie:

średnio

Ozdobne:

kwiaty liście/igły

Kwitnienie:

maj

Owocowanie:

–

Miejsce uprawy:

ogród

Stanowisko:

słoneczne

Kolekcje:

jadalna mrozoodporna

Odmiany:

‘Nero’ ‘Viking’ ‘Hugin’ ‘Autumn Magic’ 'Rubina'

Aronia czarna (albo czarnoowocowa) jest krzewem z rodziny różowatych. Łączy ją więc pokrewieństwo zarówno z różą, jak i głogiem, jarzębiną, jabłonią i wieloma innymi popularnymi roślinami. Pochodzi ze wschodnich regionów Ameryki Północnej, na dzisiejszej granicy między USA i Kanada. Rosną tak dzikie krzewy aronii, których małe, ciemne jabłuszka były od dawna cenione przez pierwotnych mieszkańców Ameryki i służyły m.in. jako prowiant zimowy.

Cechy rozpoznawcze aronii czarnej

Dorasta do 2-3 m wysokości. Odznacza się ciemnozielonymi, połyskującymi liśćmi. Jesienią przebarwiają się one na interesującą barwę brązowoczerwoną. W maju rozwijają się zebrane w baldachogrona białe kwiaty. Widząc te kwiaty trudno nie zauważyć podobieństwa do jabłoni. Od sierpnia dojrzewają małe, ciemnogranatowe, prawie czarne jagody mocno obciążając gałęzie. Mają one słodkawy aromatyczny miąższ i chętnie są zjadane przez ptaki i sarny.

Właściwości i zastosowanie

Aronia czarna wykazuje dużą odporność na choroby i mróz do -35°C.
Duże zasługi dla uprawy aronii posiada rosyjski botanik Iwan Miczurin, który pod koniec XIX wieku eksperymentował z tą rośliną. Zachwycony niezwykłą odpornością aronii na surowe warunki klimatyczne Rosji, wyhodował wiele odmian wielkoowocowych, które dają dobre zbiory również w chłodnych regionach.
Od połowy ubiegłego wieku znaczenie aronii i zainteresowanie tą rośliną znacząco wzrosły. Jagody wykorzystywane początkowo do wyrobu naturalnych barwników, stały się cennym pożywieniem w formie soku, konfitur, nalewek i innych przetworów. Owoce aronii czarnoowocowej wykazują też właściwości lecznicze.