Nawłoć kanadyjska – wygląd, lecznicze właściwości

Skąd pochodzi nawłoć kanadyjska?

Nawłoć kanadyjska (Solidago canadensis) ma swoją ojczyznę na rozległych obszarach w Ameryce Północnej, w zachodniej Kanadzie i Alasce, sięgając na południu do Teksasu i Florydy. Była jednym z pierwszych gatunków botanicznego rodzaju Solidago, który trafił do Europy z Nowego Świata. Nawłoć kanadyjską przywieziono do Francji około 1644 roku. Jeszcze w XVIII wieku była podziwianym rarytasem w ogrodach arystokratycznych kolekcjonerów i w ogrodach botanicznych.

Dopiero w połowie XIX wieku miododajna, kwitnąca późnym latem roślina znalazła drogę do wiejskich ogrodów. Bardzo szybko uciekła stamtąd i zaczęła być gatunkiem dziczejącym.

Nawłoć kanadyjska – inwazyjny gatunek obcy

Warto zdawać sobie sprawę z tego, że nawłoć kanadyjska jest inwazyjnym gatunkiem obecym (IGO), tworzącym silną konkurencję dla rodzimych zbiorowisk roślinnych, którego uprawa na terenie Unii Europejskiej jest zabroniona. Nawłoć kanadyjska rozrasta się szybko, rozwijając wielką liczbę pędów na jednostce powierzchni (do 300 sztuk na metrze kwadratowym). Rozprzestrzenia się w niekontrolowany sposób przede wszystkim przez nasiona. Cierpi na tym mocno różnorodność gatunkowa roślin i owadów, ponieważ nawłoć zajmuje rozległe obszary, nie obawiając się zagrożenia ze strony zwierząt roślinożernych.

Oprócz nawłoci kanadyjskiej na liście inwazyjnych gatunków obcych znajduje się również nawłoć późna, inaczej nawłoć olbrzymia, (Solidago gigantea) oraz nawłoć wąskolistna (Solidago graminifolia). Na terenie Polski szeroko rozprzestrzenione są przede wszystkim nawłoć kanadyjska oraz nawłoć późna. Nawłoć wąskolistna występuje zwłaszcza na południu kraju.

Jak wygląda i ile wzrostu może mieć nawłoć kanadyjska?

Nawłoć kanadyjska jest byliną o wyprostowanej łodydze. W zależności od stanowiska jej wysokość waha się od 50 centymetrów na ubogich glebach do 250 centymetrów na żyznych glebach rolniczych albo w dolinach rzek. W szerz rozrasta się za pomocą kłaczy oraz nasion, tworząc w krótkim czasie gęste zarośla.

Liście nawłoci kanadyjskiej są lancetowate, zielone, od spodu omszone, ostro piłkowane. Późny okres kwitnienia nawłoci – od sierpnia do września – sprawia, że jest to roślina cenna dla pszczół. Jej złotożółte wiechy składają się z ogromnej liczby małych koszyczków, których na jednym pędzie może być czasem do pięciu tysięcy.

Nawłoć preferuje suche, wapienne i raczej ciężkie gleby na słonecznych położeniach. Rośnie także w półcieniu na glebach piaszczysto-gliniastych, jednak wówczas jej wzrost jest zdecydowanie słabszy.

Właściwości lecznicze nawłoci kanadyjskiej

Zawarte w zielu nawłoci kanadyjskiej olejki eteryczne, garbniki, flawonoidy, saponiny i inne organiczne substancje czynne wykazują między innymi działanie:

• przeciwbakteryjne,
• przeciwzapalne,
• ściągające,
• moczopędne,
• przeciwbólowe,
• przeciwskurczowe,
• gojące rany.

Nawłoć znajduje zastosowanie w leczeniu:

• chorób pęcherza,
• chorób jelit,
• chorób nerek (w tym kamieni nerkowych),
• bólu gardła,
• zakażeń grzybiczych,
• reumatyzmu.

Więcej na temat właściwości nawłoci piszemy tutaj: https://twojogrodek.pl/Nawloc-pospolita-kanadyjska-i-olbrzymia-poznaj-ich-szczegolne-wlasciwosci