Zielone kwiaty doniczkowe

Mówimy o zielonych kwiatach doniczkowych, nawet jeśli ich liście przebarwiają się na rozmaite kolory. Nie chodzi o to, jaki kolor dominuje w wyglądzie rośliny, ale o to, czy roślina ma ozdobne kwiaty, czy nie. Zielone rośliny nie rozwijają zwykle efektownych kwiatów, a mimo to nie są wcale monotonne i nudne. Przeciwnie, mogą przybierać najróżniejsze formy i przyciągać wzrok w każdym pomieszczeniu. Poza tym odrobina zieleni w mieszkaniu stanowi zawsze pewną namiastkę ogrodu.

Tak czy inaczej, mało kto rezygnuje z roślin doniczkowych. Jedynym problemem może być czas, który trzeba poświęcać na pielęgnację kwiatów. Decydując się na zielone kwiaty doniczkowe, można problem czasu znacząco zredukować, ponieważ wymagają one na ogół mniej uwagi, niż rośliny kwitnące. Większości z nich wystarczy cotygodniowe podlewanie i odpowiednie stanowisko.

Jeśli przyjrzeć się zielonym kwiatom pokojowym nieco dokładniej, widać wyraźnie, jak bardzo różnorodne formy mogą przybierać. Tak przykładowo dracena, ze swoimi licznymi, długimi i wąskimi liśćmi, prezentuje się bardzo oryginalnie. Nawet jeśli bokarnea (zwana nogą słonia) albo areka również zwraca uwagę długimi liśćmi, to każda z tych roślin jest zupełnie inna. Aloes wyrasta z doniczki długimi zielonymi ramionami, litopsy naśladują wyglądem kamienie, liwstona ma piękne liście w kształcie wachlarza, a figowiec przypomina w doniczce pokrojem drzewo liściaste. Żadna z roślin zielonych nie jest monotonna. Różne rozmiary roślin pozwalają na urządzenie mieszkania zgodnie z oczekiwaniami i wyobrażeniami mieszkańców. Małe rośliny mogą stać na parapecie, średnie na stołach i regałach, a duże na podłodze.  

Wybór odpowiedniej doniczki dla zielonych kwiatów

Poprzez dobór odpowiedniego naczynia oraz miejsca w domu można zieloną doniczkową roślinę czy kwitnący kwiat, godnie zaprezentować. Aby roślina zielona była właściwie wyeksponowana, należy wybrać dla niej skromną, bezpretensjonalną doniczkę – najlepiej jednobarwną albo z dyskretnym wzorem. To pasuje szczególnie dobrze do kwiatów liściowych.

Aby roślina zielona była właściwie wyeksponowana, należy wybrać dla niej skromną, bezpretensjonalną doniczkę – najlepiej jednobarwną albo z dyskretnym wzorem.

W połączeniu z naturalnymi materiałami, jak drewno i prosta szara, beżowa albo jasnobrązowa glina, tworzy zieleń liści spokojną, zrelaksowaną atmosferę wnętrza. Z kolei w wiklinowych koszach pięknie będą się prezentować bardzo łatwe w uprawie tropikalne paprocie, jak na przykład nefrolepis, albo doniczkowe palmy. Nawet sprzęty codziennego użytku mogą posłużyć za oryginalne pojemniki do kwiatów zielonych: drewniana skrzynka albo szuflada doskonale spełni tę nową dla siebie rolę.

Jak uprawiać zielone kwiaty doniczkowe zimą?

Mało światła i suche powietrze - miesiące zimowe stawiają przed zielonymi roślinami w mieszkaniu szczególne wyzwania. Troskliwa opieka jest w tym okresie wyjątkowo ważna. Trzeba z dużym wyczuciem podejść do zabiegu odpowiedniego nawożenia czy podlewania kwiatów doniczkowych. Większości roślin tropikalnych nie wolno przesuszyć, ale nadmiar wody może być równie szkodliwy. Należy więc każdorazowo sprawdzać wilgotność podłoża i zaopatrywać roślinę w wodę według potrzeby, a nie na zapas.

W połączeniu z naturalnymi materiałami, jak drewno i prosta szara, beżowa albo jasnobrązowa glina, tworzy zieleń liści spokojną, zrelaksowaną atmosferę wnętrza.

W doniczce nie może się tworzyć zastój wody! W szarej i mrocznej porze roku wszystkie rośliny doniczkowe bardzo sobie cenią bliskość okna, nawet te cienioznośne. Zimne i mokre podłoże szkodzi zdrowiu korzeni roślin. Dlatego dobrze jest zastosować podkładkę z filcu, drewna albo styropianu, która odizoluje doniczkę od chłodnego parapetu albo podłogi. Szczególnie delikatne liście, jak większości paproci albo marant, potrzebują wilgotnego powietrza. Najlepiej jest zamgławiać je codziennie odpowiednim rozpylaczem wody.

Jak czyścić liście zielonych kwiatów?

Dużym problemem dla roślin jest kurz. Warstwa kurzu redukuje dawkę światła docierającego do liści i utrudnia życie zielonym roślinom doniczkowym. Kwiaty o dużych liściach można co kilka tygodni zmyć miękką ścierką.

Kwiaty o dużych liściach można co kilka tygodni zmyć miękką ścierką.

Wszystkim natomiast roślinom (z wyjątkiem kwiatów o liściach wrażliwych na wodę) dobrze zrobi, zwłaszcza zimą, łagodny prysznic letnią wodą. Aby nie zalać przy okazji bryły korzeniowej, należy doniczkę możliwie szczelnie zabezpieczyć folią.

Najpiękniejsze zielone kwiaty doniczkowe

Mimo braku efektownych kwiatów u tych roślin, nie są w najmniejszym stopniu nudne ani monotonne. Przeciwnie, mogą one prezentować najróżniejsze formy wzrostu i niezwykłe kształty liści. Na dodatek, odrobina zieleni w domu zastępuje często ogród. Długowieczne zielone kwiaty doniczkowe zapewniają zdrowy mokroklimat w mieszkaniu i przytulną atmosferę, nie wymagając od domowników specjalnej opieki.

Wielu z nich wystarcza do życia jasne miejsce i regularne podlewanie oraz nawożenie. Roślinna zieleń to nie tylko ozdoba mieszkania, ale i wzrost komfortu. Powietrze jest stale wzbogacane w tlen i wilgoć.

Przedstawiamy subiektywny wybór pięknych roślin doniczkowych, których atrakcyjny wygląd zależy nie od barwnych kwiatów, ale zielonych liści w różnych odcieniach i formach.

1. Cibora (Cyperus)

Rodzaj botaniczny liczy ponad 600 gatunków, a niektóre z nich pochodzące z obszarów tropikalnych i subtropikalnych są lubianymi roślinami doniczkowymi. Nazwa botaniczna Cyperus nie ma nic wspólnego z Cyprem; wywodzi się od greckiego słowa kýperon, które oznacza roślinę wodną albo łąkową z aromatycznym korzeniem.

Cibora najlepiej rośnie na stanowisku jasnym, ciepłym i słonecznym. Dobrze jest ją postawić w mieszkaniu na wschodnim lub zachodnim oknie albo na nasłonecznionym balkonie. Roślina jest łatwa w pielęgnacji. Ponieważ szybko rośnie, wymaga przynajmniej raz w roku przesadzania. Jako roślina błotna wykazuje bardzo duże zapotrzebowanie na wodę. Jej bryła korzeniowa powinna być stale w stanie wilgotnym. Dopóki roślina nie stoi całkiem w wodzie, o zgniliznę korzeni nie należy się martwić.

Do najbardziej znanych gatunków należy: cibora zmienna (Cyperus alternifolius) – do 1 m wysokości, cibora papirusowa (Cyperus papirus) – do 3 m wysokości 2 m średnicy, Cyperus haspan – niska roślina do 80 cm i Cyperus albostriatus – dorastający do 90 cm wysokości.

2. Palma Madagaskaru (Pachypodium lamerei)

Nazwa brzmi bardzo egzotycznie i budzi wspomnienia plaży, morza i błękitnego nieba. Już samo słowo „palma” budzi wspomnienia i tęsknotę. W rzeczywistości roślina nie jest żadną palmą, należy do rodziny toinowatych i jest sukulentem. Prawdą jest natomiast pochodzenie z Madagaskaru.

Po bliższym przyjrzeniu się, na kolumnowym pniu rośliny widać liczne kolce. Optycznie wygląda na jakąś palmę, której długie i wąskie liście wcale nie przypominają kolczastych kaktusów, jakie zazwyczaj widujemy. Pewne jest jedno: ta palma-niepalma jest bardzo łatwa w pielęgnacji.

Roślina lubi stanowiska nasłonecznione i chętnie zajmie miejsce na południowym oknie. Wiele roślin, po włączeniu ogrzewania, zaczyna zimą marnieć. Natomiast Pachypodium lamerei stojąc na parapecie lubi ciepło promieniujące z dołu i znosi nawet suche powietrze centralnego ogrzewania.

Ponieważ roślina jest sukulentem i potrafi gromadzić sobie zapasy wody, należy pozwalać na powierzchniowe przeschnięcie podłoża w doniczce. W okresie zimowym, kiedy jest mało światła słonecznego, palmę Madagaskaru należy podlewać bardzo oszczędnie. Nadmiar wody w tym okresie może spowodować zrzucanie części liści.

3. Kalatea (Calathea)

Ojczyzną kalatei jest Ameryka Południowa, głównie Brazylia. Do rodzaju botanicznego Calathea należy ponad 40 gatunków, które wyróżniają się charakterystycznymi, owalnymi liśćmi z długim ogonkiem, dorastającymi do 30 cm długości. Ich liście bywają często ozdobione subtelnymi wzorami w odcieniach bieli, zieleni, fioletu albo różu.

Najbardziej znana jest kalatea Makoya (Calathea makoyana), dorastająca do ok. 60 cm wysokości. Blaszka liściowa w kremowym kolorze ma efektowny ciemnozielony wzór.

4. Solejrolia rozesłana (Soleirolia soleirolii)

Mnóstwo drobnych listków na nitkowatych łodyżkach tworzy charakterystyczny pokrój solejrolii, którą trudno pomylić z inną rośliną. Mimo filigranowego wyglądu, posiada właściwą sobie moc oddziaływania. Bardzo atrakcyjnie prezentuje się w wiszących doniczkach.

Roślina jest mało wymagająca i łatwa w uprawie. Preferuje stanowiska jasne, ale nie w pełnym słońcu, które może poparzyć delikatne listki. Podlewać należy regularnie, aby podłoże nie przeschło. Dla ochrony przed szkodliwym zastojem wody, trzeba w doniczce zastosować warstwę drenażową.

5. Kasztanowiec australijski (Castanosperum australe)

W swojej australijskiej ojczyźnie rośnie jako drzewo, a w domowych warunkach uprawia się jego wersję w miniaturze. Kasztanowiec australijski w żaden sposób nie przypomina kasztanowca, a pochodzenie nazwy jest dosyć oryginalne. Roślina należy do rodziny bobowatych, a jej owocami są długie strąki z owocami wewnątrz. Te właśnie owoce przypominające mocno przerośniętą fasolę przypominają wyglądem i smakiem owoce kasztana. Trzeba tutaj podkreślić, że zarówno liście, jak i owoce, są trujące dla ludzi i zwierząt domowych.

Stanowisko dla Castanosperum australe powinno być jasne i ciepłe, ale nie w palącym słońcu. Doniczkowe drzewko zadowoli się też miejscem półzacienionym. W okresie wegetacyjnym potrzebuje dużo wody, ale bez jej zastoju. Aby uniknąć nadmiernego wzrostu rośliny, zaleca się przesadzanie kasztanowca co dwa lata do doniczki o takiej samej wielkości, wymieniając tylko substrat.