Jak uprawiać zielone kwiaty doniczkowe?

Zielone kwiaty doniczkowe – dlaczego warto je uprawiać?

Zielone kwiaty doniczkowe wymagają na ogół mniej uwagi niż rośliny kwitnące. Większości z nich wystarczy cotygodniowe podlewanie i odpowiednie stanowisko.

Jeśli przyjrzeć się zielonym kwiatom pokojowym nieco dokładniej, widać wyraźnie, jak bardzo różnorodne formy mogą przybierać. Przykładowo dracena ze swoimi licznymi, długimi i wąskimi liśćmi, prezentuje się bardzo oryginalnie. Bokarnea (zwana nogą słonia) albo areka również zwracają uwagę długimi liśćmi. Aloes wyrasta z doniczki długimi, zielonymi ramionami, litopsy naśladują wyglądem kamienie, liwstona ma piękne liście w kształcie wachlarza, a figowiec przypomina w doniczce pokrojem drzewo liściaste. Żadna z roślin zielonych nie jest monotonna. Różne rozmiary roślin pozwalają na urządzenie mieszkania zgodnie z oczekiwaniami i wyobrażeniami mieszkańców. Małe rośliny mogą stać na parapecie, średnie na stołach i regałach, a duże – na podłodze.  

Wybór odpowiedniej doniczki dla zielonych kwiatów

Aby roślina zielona była właściwie wyeksponowana, należy wybrać dla niej skromną doniczkę – najlepiej jednobarwną albo z dyskretnym wzorem. To pasuje szczególnie dobrze do kwiatów liściowych.

W połączeniu z naturalnymi materiałami, jak drewno i glina, zieleń liści tworzy spokojną atmosferę we wnętrzu. Z kolei w wiklinowych koszach pięknie będą się prezentować bardzo łatwe w uprawie tropikalne paprocie jak na przykład nefrolepis albo doniczkowe palmy.

Jak uprawiać zielone kwiaty doniczkowe zimą?

Mało światła i suche powietrze – miesiące zimowe stawiają przed zielonymi roślinami szczególne wyzwania. Troskliwa opieka jest w tym okresie wyjątkowo ważna. Trzeba z dużym wyczuciem podejść do zabiegu odpowiedniego nawożenia czy podlewania kwiatów doniczkowych. Większości roślin tropikalnych nie wolno przesuszyć, ale nadmiar wody może być równie szkodliwy. Należy więc każdorazowo sprawdzać wilgotność podłoża i zaopatrywać roślinę w wodę według potrzeby, a nie na zapas.

W doniczce nie może się tworzyć zastój wody. Zimą wszystkie rośliny doniczkowe bardzo sobie cenią bliskość okna – nawet te cienioznośne. Zimne i mokre podłoże szkodzi zdrowiu korzeni roślin. Dlatego dobrze jest zastosować podkładkę z filcu, drewna albo styropianu, która odizoluje doniczkę od chłodnego parapetu albo podłogi. Szczególnie delikatne liście (większości paproci, marant) potrzebują wilgotnego powietrza. Najlepiej jest zamgławiać je codziennie odpowiednim rozpylaczem wody.

Jak czyścić liście zielonych kwiatów?

Kolejnym problemem dla roślin jest kurz. Warstwa kurzu redukuje światło docierające do liści i utrudnia życie zielonym roślinom doniczkowym. Kwiaty o dużych liściach można co kilka tygodni przemywać miękką ścierką.

Wszystkim roślinom (z wyjątkiem kwiatów o liściach wrażliwych na wodę) dobrze zrobi, zwłaszcza zimą, łagodny prysznic z letnią wodą. Aby nie zalać przy okazji bryły korzeniowej, należy doniczkę możliwie szczelnie zabezpieczyć folią.

Top 5: Zielone kwiaty doniczkowe

Długowieczne zielone kwiaty doniczkowe zapewniają zdrowy mikroklimat w mieszkaniu i przytulną atmosferę, nie wymagając od domowników specjalnej opieki. Wielu z nich wystarcza do życia jasne miejsce i regularne podlewanie oraz nawożenie.

Przedstawiamy subiektywny wybór pięknych roślin doniczkowych, których atrakcyjny wygląd zależy nie od barwnych kwiatów, ale zielonych liści w różnych odcieniach i formach.

1. Cibora (Cyperus)

Rodzaj botaniczny liczy ponad 600 gatunków, a niektóre z nich pochodzące z obszarów tropikalnych i subtropikalnych są lubianymi roślinami doniczkowymi. Nazwa botaniczna Cyperus nie ma nic wspólnego z Cyprem – wywodzi się od greckiego słowa kýperon, które oznacza roślinę wodną albo łąkową z aromatycznym korzeniem.

Cibora najlepiej rośnie na stanowisku jasnym, ciepłym i słonecznym. Dobrze jest ją postawić w mieszkaniu na wschodnim lub zachodnim oknie albo na nasłonecznionym balkonie.

Roślina jest łatwa w pielęgnacji. Ponieważ szybko rośnie, wymaga przynajmniej raz w roku przesadzania. Jako roślina błotna wykazuje bardzo duże zapotrzebowanie na wodę. Jej bryła korzeniowa powinna być stale w stanie wilgotnym. Dopóki roślina nie stoi całkiem w wodzie, o zgniliznę korzeni nie należy się martwić.

Do najbardziej znanych gatunków należy:

• cibora zmienna (Cyperus alternifolius) – do 1 m wysokości,
• cibora papirusowa (Cyperus papirus) – do 3 m wysokości 2 m średnicy,
• Cyperus haspan – niska roślina do 80 cm,
• Cyperus albostriatus – dorasta do 90 cm wysokości.

2. Palma Madagaskaru (Pachypodium lamerei)

Na wyróżnienie zasługuje również palma Madagaskaru. Nazwa brzmi bardzo egzotycznie, w rzeczywistości jednak ta roślina nie jest żadną palmą, należy do rodziny toinowatych i jest sukulentem. Prawdą jest natomiast pochodzenie z Madagaskaru.

Roślina lubi stanowiska nasłonecznione i chętnie zajmie miejsce na południowym oknie. Wiele roślin po włączeniu ogrzewania zaczyna zimą marnieć. Natomiast Pachypodium lamerei stojąc na parapecie, lubi ciepło promieniujące z dołu i znosi nawet suche powietrze centralnego ogrzewania.

Ponieważ roślina jest sukulentem i potrafi gromadzić w sobie zapasy wody, to należy pozwalać na powierzchniowe przeschnięcie podłoża w doniczce. W okresie zimowym, kiedy jest mało światła słonecznego, palmę Madagaskaru należy podlewać bardzo oszczędnie. Nadmiar wody w tym okresie może spowodować zrzucanie części liści.

3. Kalatea (Calathea)

Ojczyzną kalatei jest Ameryka Południowa – głównie Brazylia. Do rodzaju botanicznego Calathea należy ponad 40 gatunków, które wyróżniają się charakterystycznymi, owalnymi liśćmi z długim ogonkiem, dorastającymi do 30 cm długości. Ich liście bywają często ozdobione subtelnymi wzorami w odcieniach bieli, zieleni, fioletu albo różu.

Najbardziej znana jest kalatea Makoya (Calathea makoyana), dorastająca do ok. 60 cm wysokości. Blaszka liściowa w kremowym kolorze ma efektowny ciemnozielony wzór.

4. Solejrolia rozesłana (Soleirolia soleirolii)

Mnóstwo drobnych listków na nitkowatych łodyżkach tworzy charakterystyczny pokrój solejrolii, którą trudno pomylić z inną rośliną. Bardzo atrakcyjnie prezentuje się w wiszących doniczkach.

Roślina jest mało wymagająca i łatwa w uprawie. Preferuje stanowiska jasne, ale nie w pełnym słońcu, które może poparzyć delikatne listki. Należy ją podlewać regularnie, aby podłoże nie przeschło. Dla ochrony przed szkodliwym zastojem wody trzeba w doniczce zastosować warstwę drenażową.

5. Kasztanowiec australijski (Castanosperum australe)

Kasztanowiec australijski w swojej ojczyźnie rośnie jako drzewo, a w domowych warunkach uprawia się jego wersję w miniaturze.

Kasztanowiec australijski w żaden sposób nie przypomina kasztanowca, a pochodzenie nazwy jest dosyć oryginalne. Roślina należy do rodziny bobowatych, a jej owocami są w rzeczywistości długie strąki. Te właśnie owoce przypominające mocno przerośniętą fasolę imitują wyglądem i smakiem owoce kasztana. Trzeba tutaj podkreślić, że liście i owoce są trujące dla ludzi i zwierząt domowych.

Stanowisko dla Castanosperum australe powinno być jasne i ciepłe, ale nie w palącym słońcu. Doniczkowe drzewko zadowoli się też miejscem półzacienionym. W okresie wegetacyjnym potrzebuje dużo wody, ale bez jej zastoju. Aby uniknąć nadmiernego wzrostu rośliny, zaleca się przesadzanie kasztanowca co dwa lata do doniczki o takiej samej wielkości, wymieniając tylko substrat.