Zamiokulkas jest trujący? Sprawdzamy fakty

Zamiokulkas jest trujący?

Zamiokulkas zamiolistny (Zamioculcas zamiifolia) od dawna zajmuje trwałe miejsce w naszych mieszkaniach. Popularność tej rośliny doniczkowej wynika nie tylko z wyjątkowo dekoracyjnego wyglądu, ale również z ekstremalnie łatwej pielęgnacji.

Może ktoś próbował w lesie młodych listków szczawiku zajęczego (Oxalis acetosella) albo szczawiu zwyczajnego (Rumex acetosa) na łące? Łatwo zapamiętać kwaskowy smak spowodowany obecnością kwasu szczawiowego, który nadał nazwę obu roślinom. Ten sam kwas szczawiowy znajduje się również w zamiokulkasie zamiolistny. Ale, jak to się pięknie mówi, dawka czyni truciznę.

Czy Zamiokulkas rzeczywiście jest rośliną trującą? Podpowiadamy poniżej.

Toksyczne działanie zamiokulkasa

Odpowiedzialność za toksyczne działanie ponosi kwas szczawiowy, który w roślinie występuje w formie szczawianu wapnia. Nie stanowi jednak szczególnie poważnego zagrożenia. Trzeba by spożyć naprawdę znaczne ilości liści zamiokulkasa, aby wystąpiły objawy zatrucia, jak zaczerwienienie, mdłości albo skurcze żołądka. Uszkodzenie nerek, które może spowodować kwas szczawiowy, jest praktycznie nieprawdopodobne.

Dorosły nie wpadłby z pewnością na pomysł, aby zjeść dużą ilość tej rośliny, a dziecko? Dziecko, które niepostrzeżenie ugryzłoby kawałek liścia, szybko by go wypluło. Zamiokulkas smakuje gorzko i dla dziecka w żaden sposób nie jest atrakcyjny. Poza tym dziecko musiałoby spożyć znacznie więcej niż jeden kęs.

SPRAWDŹ RÓWNIEŻ>> 7 zasad uprawy zamiokulkasa [WIDEO]

Zamiokulkas - kto jest zagrożony?

Narażone są przede wszystkim mniejsze dzieci, ponieważ są bardzo ciekawskie, nieprzewidywalne i wszystko natychmiast wkładają do ust. Kupując nowe rośliny doniczkowe powinno się z tego powodu zasięgać informacji o ich ewentualnej szkodliwości, aby uniknąć problemów zdrowotnych. Jeśli chodzi o zamiokulkasa niebezpieczeństwo groźnego zatrucia jest raczej niewielkie.

Objawy zatrucia zamiokulkasem

Kontakt zamiokulkasa ze skórą albo śluzówką może prowadzić do zaczerwienia i obrzęku, jak również uczucia pieczenia. To samo dotyczy śluzówki i języka, kiedy kawałek rośliny zostanie odgryziony albo włożony przez dziecko do ust. Kryształy szczawianu wapnia wnikają w śluzówkę, wywołując wspomniane symptomy, a mogą im towarzyszyć także trudności z połykaniem, dolegliwości żołądkowo-jelitowe z wymiotami i biegunką.

Trzeba by spożyć naprawdę znaczne ilości liści zamiokulkasa, aby wystąpiły objawy zatrucia, jak zaczerwienienie, mdłości albo skurcze żołądka. Uszkodzenie nerek, które może spowodować kwas szczawiowy, jest praktycznie nieprawdopodobne.

Kwas szczawiowy może poza tym prowadzić do hipokalcemii, czyli stanu obniżonego poziomu wapnia we krwi, jako że wiąże wapń w nierozpuszczalny szczawian wapnia. A to grozi uszkodzeniem nerek. Niemniej jednak przypadki ciężkiego zagrożenia zdrowia przez tę roślinę nie są znane. Bardzo gorzki, nieprzyjemny smak liści zamiokulkasa skutecznie zniechęca dzieci przed próbami ich spożywania.

Jak zapobiegać dolegliwościom po kontakcie z zamiokulkasem?

Leczenie jest bardzo rzadko konieczne. Podane wcześniej objawy są w większości przypadków tylko lekkie i normalnie ustępują same po krótkim czasie. Dla złagodzenia dolegliwości u dzieci powinno się z tym oczywiście zgłosić do lekarza. Gdyby objawy utrzymywały się przez dłuższy czas, należy koniecznie zasięgnąć porady lekarza.

• W przypadku kontaktu soku rośliny z oczami, zastosować płukanie oczu.
• Jeśli podrażnienie oczu utrzymuje się przez dłuższy czas, należy zgłosić się do okulisty.
• Jeśli dziecko połknęło mały kawałek rośliny, trzeba mu podać dużo płynu do picia. To powinno rozcieńczyć i wypłukać toksyczne substancje.
• Często przy objawach zatrucia dzieciom podawane jest mleko. Nie powinno się tego robić, ponieważ przynosi skutek odwrotny do zamierzonego. Zawarty w mleku tłuszcz powoduje łatwiejsze wchłanianie toksyny.

Zamiokulkas i zwierzęta domowe

Zamiokulkas zamiolistny jest lekko trujący dla ludzi i zwierząt. Domowe zwierzęta są mniejsze od ludzi, a im mniejszy organizm, tym mocniej odczuwa działanie szkodliwych substancji. Szczególnie koty lubią podskubywać rośliny, zarówno w ogrodzie, jak i w domu. Jednak gorzki smak rośliny odstrasza większość zwierząt i unikają z nią kontaktu. Jeśli jednak mimo wszystko zwierzę spożyje część zamiokulkasa, również może wykazywać objawy, takie jak obrzęk błony śluzowej, ślinienie się, wymioty, biegunka, zaburzenia połykania i duszności.

Przy silniejszych zatruciach może dojść do uszkodzenia nerek. Wizyta u lekarza weterynarii jest jednak przeważnie zbędna. Bóle i złe samopoczucie również u zwierząt powinno stosunkowo szybko minąć.

Aby zapobiec zatruciu dzieci i zwierząt domowych przez spożycie zamiokulkasa, powinno się albo zrezygnować z uprawy w mieszkaniu takich roślin, albo ustawiać je w takim miejscu, aby były niedostępne dla dzieci, kotów, psów, gryzoni domowych i ptaków.

Więcej na ten temat:

• Boroń M., Pawlas N., Zatrucia spowodowane trującymi roślinami i jadami zwierzęcymi w latach 2010-2016 w województwie śląskim, źródło: https://www.researchgate.net/publication/322226261_Zatrucia_spowodowane_trujacymi_roslinami_i_jadami_zwierzecymi_w_latach_2010-2016_w_wojewodztwie_slaskim
• Zamiokulkas zamiolistny, Wikipedia, źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Zamiokulkas_zamiolistny