Wiąz Turkiestanu – roślina na żywopłot

Wiąz Turkiestanu – charakterystyka

Ten gatunek wiązu jest bardzo rozpowszechniony w Azji, od wschodniej Syberii, przez Azję Środkową i Mongolię do północnych Chin. Poza tym sadzony jest chętnie w Ameryce Północnej i Europie Południowej. Może być uprawiany również w naszym klimacie. Co ważne, wiąz syberyjski jest mało podatny na groźną holenderską chorobę wiązu.

W korzystnych warunkach wiąz syberyjski dorasta do 30 m wysokości i osiąga średnicę pnia do 1,5 m. Po liściach nie łatwo jest rozpoznać wiąz syberyjski. Są nieduże, 2 do 6 cm długości, 1,5 do 3 cm szerokości, na krawędzi ząbkowane, u nasady prawie zupełnie symetryczne. Brakuje zwykle krótkopędów, korona jest zbudowana przeważnie z długopędów. Charakterystyczna jest w każdym razie kora, grubiej i głębiej spękana niż u rodzimych gatunków wiązów. Z daleka przypomina korę starej topoli.

Pokrój jest raczej niesymetryczny, z mocno rozgałęzionym pniem i pełną luk koroną. Wiąz syberyjski rośnie w formie drzewa albo krzewu. Można znaleźć nawet oddzielne traktowanie ich jako dwóch odmian. Według chińskich znawców tematu są to jedynie różnorodne formy tego samego bardzo plastycznego gatunku Ulmus pumila. Twierdzą oni, że na słabych stanowiskach wiąz rośnie w formie krzewu, natomiast w warunkach bardzo korzystnych osiąga pokrój drzewa.

Istnieją dwa kultywary wiązu syberyjskiego:

• Ulmus pumila ‘Aurescens’ – wiosną rozwija żółtozielone liście, które wkrótce przybierają zwyczajną barwę.
• Ulmus pumila ‘Aurea’ - liście jasnożółto wybarwione zachowują swój kolor od wiosny do jesieni.

Wiąz Turkiestanu – roślina idealna na żywopłot

Wiąz syberyjski trafił do Hiszpanii pod koniec XVI wieku i znacznie później do innych krajów Europy. Do uprawy zaczęto go używać dopiero pod koniec XIX wieku. W sposób naturalny tworzy hybrydy z wiązem polnym (Ulmus minor). W naszych warunkach nie odznacza się szczególną długowiecznością – wszystkiego 40-60 lat. Jednak w tym czasie zdolny jest osiągnąć imponujące rozmiary. Prędkością wzrostu nie ustępuje robinii akacjowej i klonowi jesionolistnemu. Roślina w uprawie jest mało wymagająca co do urodzajności gleby oraz jej wilgotności. Znosi nawet zasolenie, jest odporny na suszę i mróz – nie przemarza nawet w temperaturze -36°C. Jedyna rzecz, o której trzeba pamiętać, to światłolubność drzewa. Znosi wprawdzie półcień, ale rozwija się wtedy słabiej.

Może być wykorzystany do obsadzania parków i skwerów, jednak szczególną popularność zyskuje wiąz Turkiestanu jako idealna roślina na żywopłot. Tworzy mocny system korzeniowy, dobrze znosi zanieczyszczenie powietrza w mieście, doskonale nadaje się do strzyżenia i przycinania. Rozmnaża się tylko z nasion. Nie tworzy odrośli korzeniowych, co w ogrodzie jest niewątpliwą zaletą. Do innych zalet wiązu syberyjskiego należą:

• Rośnie bardzo szybko, rocznie ok. 1,2 -1,3 m. Wciągu dwóch lat może osiągnąć normalną wysokość żywopłotu.
• Doskonale znosi przycinanie.
• Tworzy idealną zasłonę przed kurzem i hałasem.
• Rozwija się dobrze bez względu na jakość gleby i klimat.
• Ze względu na drobne liście, można formować żywopłot w dowolny sposób.

Jak sadzić i pielęgnować wiąz Turkiestanu?

Porą sadzenia wiązu syberyjskiego jest „stan snu” od końca października do „budzenia się” natury w marcu albo na początku kwietnia. Sadzi się młode rośliny w odstępach 20 cm. W przypadku dwurzędowego sadzenia rozwija się piękny i gęsty żywopłot.

Ponieważ jesienny okres sadzenia przypada na koniec października, względnie listopad, po pierwszym przymrozku, zaleca się wcześniejsze przygotowanie gleby. Podczas odpowiedniej pogody wykopuje się dołki około 30-40 cm głębokie i szerokie. W czasie wiosennego sadzenia uprzednie przygotowanie miejsca nie jest konieczne.

• Korzenie sadzonek trzeba zanurzyć na 24 godziny w wodzie, aby całkowicie napełniły się wilgocią.
• Ziemię w miejscu sadzenia wymieszać z torfem albo kompostem, a przy ciężkich glebach gliniastych – z piaskiem.
• Ustawić sadzonkę w dołku, przykryć ziemią korzenie i ucisnąć, aby roślina prosto stała.
• Pod posadzonymi krzewami żywopłotu można ułożyć bezpośrednio na ziemi pasy folii, co zapobiegnie rozwojowi chwastów i dłużej utrzyma wilgoć w glebie.

Jeśli chodzi o pielęgnację wiązu syberyskiego, wystarczy stosować się do poniższcyh wskazówek:

• Wiosną trzeba żywopłot przyciąć na 10-15 cm nad ziemią, aby się dobrze rozgałęział.
• Wiąz będzie szybko rósł, jeśli będzie regularnie podlewany.
• Przycinać trzeba żywopłot dwa-trzy razy w roku.
• W pierwszym roku nie należy pozwolić rosnąć wiązom na wysokość większą niż 1,0-1,5 m i dbać o odpowiednie zagęszczenie