Uprawa szeflery – skuteczna pielęgnacja doniczkowego „drzewka”

Najczęściej spotykane gatunki szeflery

Spośród licznych tropikalnych gatunków i odmian szeflery najczęściej spotyka się w naszym regionie pięć następujących:

• Wielkolistna szeflera parasolowata (Schefflera actinophylla)
• Drobnolistna szeflera drzewkowata (Schefflera arboricola)
• Wąskolistna szeflera najwytworniejsza (Schefflera elegantissima)
• Gęstolistna odmiana szeflery najwytworniejszej ‘Castor’ (Schefflera elegantissima ‘Castor‘)
• Szerokolistna szeflera veitchii (Schefflera veitchii)

Jak wygląda szeflera?

Szeflera jest ceniona przez miłośników roślin za efektowne, dłoniaste liście, złożone z listków tej samej wielkości. Z jednego punktu na wysokim ogonku wyrasta 4 do 12 listków.

Wydłużone kłosy kwiatostanów mogą się kojarzyć z mackami albo antenami. Jednak zobaczyć kwiaty szeflery można zobaczyć albo w naturze, albo w ogrodzie botanicznym, ponieważ w warunkach mieszkaniowych raczej nie zakwita. Mimo to, piękna forma i dekoracyjne liście mogą być ozdobą każdego pomieszczenia.

Zwykle uprawia się szeflerę, podobnie jak fikus benjamina, w roli dużego domowego solitera, formując ją w formie krzewu albo drzewka.

Wysokie pędy tej rośliny mają niezbyt dużą grubość, dlatego często do jednej doniczki sadzi się kilka młodych sadzonek. Z nich potem splata się główny pień. Pojedynczo wsadzona i pielęgnowana szeflera wymaga zwykle podpórki.

Jak pielęgnować szeflerę?

Szeflera lubi światło

Szeflera bardzo lubi światło. W okresie jesienno-zimowym należy stawiać ją na parapecie, położonym na południowej ścianie pokoju. Latem trzeba roślinę osłaniać przed bezpośrednim działaniem promieni słońca. Dorosła szeflera powinna stać obok południowego okna, ale odpowiednia jest też strona wschodnia albo zachodnia. Jeżeli w pomieszczeniu jest mało światła, zaleca się wybór odmian o zielonych liściach, ponieważ szeflery o liściach dwubarwnych są bardzo światłolubne. Latem można wynieść rośliny na świeże powietrze i ustawić w półcieniu.

Wilgotność powietrza idealna dla szeflery

Komfortowo czuje się szeflera w pomieszczeniu o dużej wilgotności powietrza, jednak jest w stanie przystosować się do normalnych warunków pokojowych. Dobrze znosi nawet suche powietrze centralnego ogrzewania, zwłaszcza jeśli spryskuje się ją regularnie ciepłą i miękką wodą. Jedynie przeciągi kwituje szybkim zrzucaniem liści.

Substrat

Do sadzenia szeflery warto wziąć podłoże lekko kwaśne (o pH nie wyższym niż 6). Idealna jest mieszanka złożona z torfu, piasku i próchnicy w stosunku 1:1:3. Możliwa jest też hydrouprawa szeflery.

Jak podlewać i nawozić szeflerę?

Ponieważ szeflery pochodzą z tropików, trzeba zapewnić im na naszej szerokości geograficznej warunki, do jakich przywykły. Ważne jest, aby zawsze miały wilgotne podłoże. W sezonie wegetacyjnym od kwietnia do września rośliny muszą być regularnie i umiarkowanie podlewane. Unikać należy jednak zastoju wody. Szeflera reaguje na wodę w podstawce utratą liści. Podlewanie jest wtedy konieczne, gdy ziemia w doniczce robi wrażenie suchej. Dobrym zakupem dla szeflery będzie hydrometr, aby najlepiej ocenić, kiedy jej korzenie potrzebują wody. Do podlewania używać należy wody deszczowej albo miękkiej. Odpowiada jej też duża wilgotność powietrza.

Zaleca się spryskiwanie liści szeflery letnią wodą od czasu do czasu. W okresie zimowego spoczynku potrzebuje znacznie mniej wilgoci. Samopoczucie szeflery można poprawić podając jej nawóz. Od marca do września oczekuje porcji składników odżywczych co dwa tygodnie. Zimą wystarczy nawożenie raz w miesiącu. Ponieważ szeflera jest rośliną zimozieloną, potrzebuje pożywienia również podczas chłodnej i ciemnej pory roku.

Przycinanie szeflery

Wzrost bardzo chętnie podążającej do góry szeflery hamuje w domowych warunkach jedynie sufit. Aby więc nie zaszła za wysoko, trzeba regularnie skracać końcówki pędów i utrzymywać odpowiednią formę rośliny. Krzewiasty pokrój osiąga się poprzez przycinanie pędów bocznych i głównych. Szeflera należy, podobnie jak figowiec i rademachera, do roślin drewniejących i przycina się ją jak krzewy w ogrodzie. W tym celu skraca się długie albo przeszkadzające pędy tuż nad pączkiem lub na rozwidleniu gałęzi. W ten sposób można korygować wzrost i utrzymywać zwartą sylwetkę rośliny. Szeflery doniczkowe, które zimą straciły wiele liści, zostają przez ciecie pobudzone do tworzenia nowych pędów.

Przesadzanie szeflery

Młode rośliny powinny być przesadzane każdego roku. Później wystarczą większe odstępy czasowe. W praktyce, przed przesadzeniem do nowej doniczki skraca się zbyt długie korzenie i całkowicie usuwa obumarłe albo uszkodzone.

Jak rozmnażać szeflerę?

W celu odmłodzenia i rozmnożenia szeflery bierze się do ukorzeniania odcinki zdrewniałych pędów. W naczyniu z wodą albo w podłożu o temperaturze ponad 18°C sadzonki pędowe zwykle łatwo się ukorzeniają. Możliwy jest też wysiew nasion w ciepłym miejscu przez cały rok. Okres kiełkowania szeflery wynosi dwa do trzech tygodni.

Szkodliwe właściwości szeflery

Chociaż szeflera wygląda pięknie, to jednak nie jest całkowicie niewinna. Wszystkie części rośliny są trujące. Liście i pędy zawierają kryształy szczawianów, które przy kontakcie ze skórą albo po spożyciu mogą wywołać fatalne skutki. Należą do nich:

• mdłości,
• problemy żołądkowe,
• biegunka,
• wymioty,
• podrażnienia śluzówki,
• osłabienie,
• brak apetytu.

ZOBACZ RÓWNIEŻ>> Trujące rośliny doniczkowe? Uważaj, jeśli masz je w domu!