Orzech włoski w ogrodzie – sadzenie, uprawa, cięcie [WIDEO]

Orzech włoski – jakie wybrać stanowisko i podłoże?

Orzech włoski stawia pewne warunki, jeśli chodzi o miejsce w ogrodzie. Musi być ono przede wszystkim przestronne i przewiewne. W przeciwnym razie będzie rósł słabo albo wcale. Ponieważ dorasta do 15 m wysokości albo więcej i tworzy obszerną koronę, musi mieć do dyspozycji dużą powierzchnię. To dotyczy zarówno miejsca w pionie, jak i w poziomie. Poza dużą ilością słońca i wolnej przestrzeni, orzech włoski potrzebuje też osłony, przede wszystkim przed mrozem, który bardzo źle znosi. Najlepiej więc wybrać dla niego stronę południową. Aby orzech włoski osiągnął swoją pełną wielkość, trzeba poczekać około 60 lat. Nie powinno się go sadzić zbyt blisko budynków i płotów. Zalecana odległość to co najmniej pięć metrów.

Wymagania, co do podłoża nie są zbyt wygórowane. Przede wszystkim drzewo potrzebuje głębokiego podłoża, gdzie dominuje ziemia gliniasta. Substrat powinien być bogaty w składniki odżywcze i wapń, ale przy tym wykazywać przepuszczalność. Jeśli ktoś nie ma takiego we własnym ogrodzie, może przygotować mieszankę ziemi ogrodowej, gliny i kompostu.

Kiedy i jak sadzić orzech włoski?

Aby orzech włoski dobrze rósł, na pewne czynniki trzeba zwrócić uwagę już podczas sadzenia.

• Ponieważ drzewo nie znosi mrozu, sadzić można je dopiero po ostatnich przymrozkach wiosną albo wczesnym latem.
• Dołek do sadzenia trzeba przygotować dwa razy większy od bryły korzeniowej.
• Nie wolno sadzić orzecha włoskiego zbyt głęboko, szyja korzeniowa musi być umieszczona równo z powierzchnią ziemi.
• Potrzebny jest palik do stabilizacji drzewka.
• Po sadzeniu drzewko trzeba obficie podlać.

Jak pielęgnować orzech włoski w ogrodzie?

Jeżeli orzech został posadzony w ogrodzie we właściwym miejscu i na odpowiednim podłożu, pielęgnacja ogranicza się do kilku zabiegów. W pierwszych latach konieczne jest regularne podlewanie. Częstość podawania wody można ograniczyć poprzez ułożenie wokół pnia drzewa warstwy ściółki, która ograniczy parowanie. Jeśli chodzi o nawożenie, można raz w roku po zbiorze owoców nałożyć na ziemię warstwę kompostu o średnicy korony drzewa. Przerobienie kompostu z ziemią ułatwi wchłanianie składników odżywczych, a jednocześnie spulchni glebę.

W pierwszych latach drzewka orzechowe są jeszcze wrażliwe na konkurencję, nawet chwasty mogą im zaszkodzić. Z tego powodu w ciągu trzech lat po posadzeniu należy dokładnie odchwaszczać teren wokół sadzonek.

Kiedy i jak przycinać orzech włoski?

Prawdziwie bogate owocowanie zaczyna orzech włoski dopiero w zaawansowanym wieku. Dobrych zbiorów można oczekiwać po około 30 latach. Aby jednak drzewo swobodnie się rozwijało, ważne jest wykonywanie odpowiednich cięć korony.

Ważna jest świadomość, że popularne zalecenia co do przycinania wielu drzew owocowych nie dotyczą orzecha włoskiego. Na cięcie reaguje on szczególnie wrażliwie, co przejawia się wydzielaniem w miejscu cięcia dużej ilości soku – „krwi drzewa”. W porównaniu z innymi drzewami owocowymi orzech włoski „krwawi” wyjątkowo obficie. Taka ilość soku może zaskoczyć ogrodnika-amatora. Przyczyną tego jest mocny system korzeniowy, który wytwarza duże ciśnienie na zewnątrz.

Cięcie należy więc wykonać tak, aby orzech stracił możliwie mało soku. Zabiegu nie wolno w żadnym wypadku planować na okres po opadnięciu liści, czyli zimą i na wiosnę. Nadmierna utrata soku może doprowadzić do poważnych zaburzeń w układzie przewodzącym drzewa. Gdyby podczas cięcia albo krótko po nim nadszedł mróz, sok drzewa zamarzłby w ranach, przez co pęknięcia tkanek i dalsze szkody byłyby nieuniknione. Poza tym, zwiększona wilgotność sprzyja szkodnikom i patogenom grzybowym.

Optymalną porą cięcia drzewa w ogrodzie jest lato, ponieważ wtedy orzech włoski ani nie rozwija nowych pędów, ani nie przygotowuje się do zimy. Aby praca odbywała się w przyjemnych warunkach, należy wybrać ciepły dzień w okresie od końca czerwca do końca września. Najpóźniej od początku października prace związane z przycinaniem powinny być zakończone. Utrata przez drzewo pewnej ilości liści stanowi zdecydowanie mniejszą szkodę, niż wypływ dużej ilości soku.

Czasem zdarza się, że trzeba przyciąć gałęzie orzecha włoskiego w nieodpowiednim momencie, na przykład po silnej wichurze wiosną. Można próbować zamknąć powierzchnie cięcia woskiem ogrodniczym, aby ograniczyć wypływ soku. Lepiej jest zwykle pozostawić jednak otwarte cięcia, żeby pod woskiem nie rozwijały się jakieś choroby. Jeśli nawet kapiące krople soku wyglądają dramatycznie, drzewo tak łatwo się nie „wykrwawi”. Jest to naturalna reakcja obronna drzewa, oczyszczająca ranę.

Uwaga! Liście orzecha włoskiego nie nadają się na kompost. Źle się rozkładają i zawierają wiele garbników.

Orzech włoski w ogrodzie - sadzenie, uprawa i cięcie [WIDEO]