Miskant chiński – najpiękniejsze odmiany i uprawa

Miskant chiński jest rośliną łatwą w uprawie i mało wymagającą. Już ze względu na swoją wielkość stanowi ciekawy element kompozycji. Majestatyczna sylwetka miskantu tworzy dekoracyjne tło dla różnobarwnych bylin. Egzotyczne kwiatostany, które pozostają również zimą, czynią tę trawę ozdobną wspaniałym urozmaiceniem ogrodu. Miskant chiński rozpoczął swoją karierę w naszych ogrodach dopiero w połowie XX wieku. Podczas gdy w swojej ojczyźnie służy głównie jako surowiec do wyrobu mat i koszyków, u nas awansował do roli rośliny ozdobnej. Miskant chiński, jakkolwiek łatwy w uprawie, wymaga jednak zachowania pewnych zasad.

Najpiękniesze odmiany miskantu chińskiego

Miscanthus sinensis 'Calypso'. Odmiana dorastająca do 2 m wysokości. Stosunkowo szerokie liście mają pojedyncze żółte plamki i biały nerw główny na środku blaszki. Kwiatostany w kolorze bordowym.
Miscanthus sinensis 'Andante'. Tworzy zwarte kępy do 1,8 m wysokości. Długie, wąskie liście wyginają się malowniczo. Kwiatostany różowe, po przekwitnięciu przebarwiają się na biało.
Miscanthus sinensis 'Boucle'. Odmiana o niewielkiej wysokości (0,7 – 0,8 m). Kwiatostany są grube, pokarbowane, purpurowobordowe.
Miscanthus sinensis 'Zebrinus'. Roślina ma bardzo efektowne liście, zielone w poprzeczne żółte paski. Dorasta do 2 m.
Miscanthus sinensis 'Silver Charm'. Ciemnozielone, łukowato wygięte liście oraz srebrzyście połyskujące białe wiechy kwiatów. Dorasta do 1,3 m.

Stanowisko i podłoże dla miskanta chińskiego

W Chinach i w innych regionach Azji rośnie miskant na stanowiskach słonecznych z przepuszczalną i wilgotną glebą. Takie miejsce trzeba mu zapewnić również w ogrodzie. Nie tylko rośnie wtedy bujnie i mocno, ale późnym latem rozwija swoje wspaniałe, egzotyczne pióropusze kwiatów. Miejsce dla miskantu powinno spełniać warunki:

Wystarczająco dużo przestrzeni w górę i na boki.
Dużo słońca - cień hamuje wzrost trawy i kwitnienie.
Zalecane są podziemne bariery dla kłączy, aby uniknąć niepożądanego rozrostu trawy.
Optymalne jest stanowisko w pobliżu oczka wodnego albo strumyka.

Najlepsza dla miskantu jest gleba, która dobrze magazynuje wodę, a jednocześnie jest przepuszczalna. Na dodatek powinna być pulchna i nawet przy częstym podlewaniu nie mieć skłonności do zbijania się. Nie zaszkodzi też wysoki udział próchnicy i składników odżywczych.

Odpowiednia jest świeża, nawożona, wartościowa ziemia ogrodowa, dodatkowo wzbogacona torfem i włóknami kokosu. Praktycznym efektem ubocznym takiej mieszanki będzie zredukowanie częstości podlewania. Włókna i torf chłoną wodę i potem powoli ją zwracają.

Jak sadzić miskant chiński?

Miskant chiński z reguły dobrze znosi nasze warunki pogodowe i temperaturę. Jednak zarówno kiełkowanie nasion, jak i sadzenie młodych roślin powinno się odbywać po okresie przymrozków. Korzystna jest ku temu pora pod koniec maja, kiedy ziemia nagrzeje się już do ok. 20°C.

Trawę można siać bezpośrednio do gruntu albo sadzić wyhodowane wcześniej sadzonki. Poza wyborem miejsca, ważną rolę odgrywają odstępy między kępami, zależne od odmiany miskantu.

Po sadzeniu trzeba trawę obficie podlać, ale tak, aby nie powstał zastój wody. Szybszemu wzrostowi miskantu pomoże również regularne odchwaszczanie ogrodu.

Miskant chiński – podlewanie i nawożenie

Miskant chiński preferuje równomiernie wilgotny substrat. Suszu nie znosi tak samo, jak nadmiaru wody. Podlewać należy wtedy, gdy wierzchnia warstwa gleby lekko przeschnie. Podczas gorącego lata następuje to oczywiście znacznie prędzej niż jesienią w pobliżu ogrodowej sadzawki.

Z powodu szybkiego wzrostu miskant chiński czerpie z gleby duże ilości pożywienia. Częste podlewanie może składniki pokarmowe dodatkowo wypłukiwać. Jednak ciągłe wspomaganie rośliny nie jest konieczne. Miskant tworzy rozległy system korzeniowy i sam potrafi się zaopatrywać w pokarm nawet z odległych źródeł. Coroczne nawożenie, poczynając od drugiego roku życia, przyjmuje mimo to chętnie.

Przycinanie miskantu chińskiego

Po przekwitnieniu miskant chiński zaczyna powoli schnąć. Ale nawet w takim stanie jest wciąż bardzo efektowną ozdobą ogrodu. Oszroniony albo poprószony śniegiem wciąż zachowuje swój urok. Najlepiej jest ściąć trawę dopiero wiosną przed rozwojem nowych liści. Ale nie bezpośrednio nad ziemią. Należy zostawić co najmniej dziesięciocentymetrowe resztki źdźbeł.