Floks – uprawa, pielęgnacja i sadzenie. Poznaj nasze wskazówki!

Najbardziej znany jest floks wiechowaty (Phlox paniculata), klasyczna bylina wiejskich ogrodów, związana z latem na równi ze słońcem. W środku lata kwitnie niezmordowanie i barwnie, roztaczając przy tym niepowtarzalny, letni aromat. Ale ten rodzaj roślin liczy około 80 gatunków i każdy ogródek może znaleźć odpowiednie dla siebie płomyki.

Pochodzenie i wygląd floksa wiechowatego

Gatunki roślin z rodzaju floks należą do rodziny wielosiłowatych i są spokrewnione z takimi roślinami ozdobnymi, jak wielosił, gilia albo kobea. Prawie wszystkie pochodzą z Ameryki Północnej. Jedynie floks syberyjski (Phlox sibirica) jest gatunkiem zadomowionym również w Azji Północnej. Ulubione gatunki floksów na klasyczne rabaty kwiatowe pochodzą z północnoamerykańskich dolin rzecznych i odznaczają się niezliczonymi, przeważnie pachnącymi kwiatami zebranymi w symetryczne kwiatostany, co daje wyjątkowo efektowny widok. Specjalną grupę, obok wysokich floksów, stanowią nisko rosnące gatunki, jak floks szydlasty (Phlox subulata) i floks rozłogowy (Phlox stolonifera). Niezwykła popularność floksów zapoczątkowana w XVIII wieku sprawiła, że liczba dostępnych odmian tej rośliny stała sięjuż dawno trzycyfrowa.

Czasem jednoroczne jak płomyk Drummonda (Phlox drummondii), przeważnie jednak wieloletnie rośliny zielne występują w rozmaitych odmianach. Od niskich, płożących gatunków (na przykład floks szydlasty) do wysokich na metr bylin (floks plamisty), w tym rodzaju można znaleźć każdą formę wzrostu. Liczne gatunki floksów tworzą ogromne wiechowate kwiatostany na łodygach wzniesionych ponad ułożone naprzeciwlegle, siedzące, całobrzegie i równowąskie liście. Paleta barw kwiatów koncentruje się na odcieniach różu, ale wykorzystywany jest też fiolet, biel i błękit (na przykład Phlox paniculata ‘Blue Paradise’ oraz mieszanki kolorów).  

Aromaty kwiatów floksów sięgają od miodowosłodkich zapachów poprzez fiołkowe do nieco korzennych ziołowych i wabią roje pszczół i motyli. Ale nie wszystkie floksy pachną! Ogólnie biorąc intensywność zapachu zależy od temperatury. Najbardziej intensywne zapachy roztaczają się w najcieplejszych godzinach dnia.

Floks - uprawa i pielęgnacja

Stanowisko i gleba dla floksów

Odpowiednie dla floksów miejsce powinno być jasne i przewiewne, aby liście i kwiaty po opadach deszczu mogły szybko wyschnąć. W zależności od potrzeb, można dostać floksy odpowiednie do półcienia albo na pełne słońce. Im więcej słońca otrzymają rośliny, tym efektowniej wypadną ich kwiaty i aromat. Dla gatunków, które w swojej ojczyźnie rosną w dolinach rzek, potrzebna jest ziemia żyzna i dobrze przepuszczalna. Większość z nich radzi sobie dobrze z wilgotną glebą, ale nie znosi zastoju wody w obrębie korzeni i długotrwałej wilgoci liści. Mocny floks szerokolistny (Phlox amplifolia) dobrze znosi suszę, a nawet konkurencję korzeni sąsiadujących drzew. Floks szydlasty (Phlox subulata) preferuje gleby piaszczyste na słonecznych miejscach. Z kolei floks rozłogowy (Phlox stolonifera) jest mało asertywny i domaga się otwartego i odchwaszczonego miejsca z luźną glebą w jasnym cieniu.

Floks - zastosowanie

Czy to w ogródkach skalnych, czy na kolorowych rabatach – floksy zdobią każdy ogród. Ulubiony floks plamisty (Phlox paniculata) dorasta do metra wysokości i rozwija mnóstwo kwiatów w różu, fiolecie, jasnym błękicie i bieli, dysponując dużą liczbą odmian. Mocny, odporny na konkurencję i zdrowy floks szerokolistny (Phlox amplifolia) jest idealny na cieniste miejsca pod drzewami, gdzie inne gatunki nie chciałyby rosnąć. Dorasta do 120 cm i więcej, kwitnąc wytrwale od lipca do września. Niestety, brakuje mu zapachu, którym czarują liczne floksy. Na suche miejsca i ogrody skalne nadaje się doskonale floks szydlasty (Phlox subulata). Jaskrawoniebieskie, subtelnie różowe albo białe gwiaździste kwiaty pojawiają się od maja na wysokich na 15 cm poduszkach gęstych liści.

Na podsadzenia w zakątkach ogrodu w miejscach jasnych, chociaż cienistych, dobrym kandydatem jest floks rozłogowy (Phlox stolonifera). Swoimi rozłogami rozprzestrzenia się wzdłuż krawędzi krzewów i pod drzewami. Liczne kwiaty pojawiają się od maja i czerwca w kolorach mocnego różu, bieli albo błękitu i pachną również w nocy.

Sadzenie floksa

Odmiany floksa, jak wszystkie byliny sprzedawane w doniczkach, można sadzić praktycznie przez cały rok od wiosny do późnego lata. Jednoroczne i mniejsze egzemplarze sadzi się w maju na rabaty. Floks na ogół dobrze się rozkrzewia, dlatego w zależności od wielkości, należy sadzić je w odstępach od 20 do 40 cm. szczególnie gatunki rosnące w pełnym słońcu potrzebują latem obfitego podlewania. Przed wysychaniem dobrze chroni warstwa ściółki z kory. Regularne podawanie dawek kompostu zapewnia intensywne i długotrwałe kwitnienie oraz zdrowie bylin. Ścinając regularnie przekwitłe kwiatostany, można przedłużyć okres kwitnienia. Poza tym poprawia się w ten sposób zdrowotność roślin.

Floksy reagują bardzo intensywnie na zmieniające się warunki pogodowe i klimatyczne. Dlatego w zależności od stanowiska, gleby i pogody rośliny mogą rok po roku wykazywać różną witalność i obfitość kwitnienia. Nowo posadzonym albo przesadzonym floksom trzeba dać czas trzech-czterech lat na przyzwyczajenie się do nowych warunków.

Niektóre odmiany floksów tworzą bardzo gęste zbiorowiska i są wtedy podatne na choroby grzybowe. Kiedy dobrze wyrośnięte byliny przerzedzi się wiosną usuwając około jednej trzeciej pędów, rosną wtedy luźniej, a liście prędzej schną po deszczu.