Dereń pagodowy – jak go uprawiać i pielęgnować?

Dereń pagodowy - skąd pochodzi i jak wygląda?

Obszar naturalnego występowania derenia pagodowego znajduje się na obszarze Azji Wschodniej. Do dzisiaj rośnie dziko w cienistych lasach Himalajów, Korei, Japonii, Chin i Mandżurii na wysokości od 200 do 2600 m. Kilkaset egzemplarzy tego gatunku rośnie też dziko na terytorium Rosji. W uprawie spotyka się go praktycznie na całej półkuli północnej. Bywa sadzony w parkach i ogrodach botanicznych w USA, Kanadzie, Norwegii, Francji i Niemczech. W Polsce jest jeszcze mało popularny.

Dereń pagodowy jest rzadko spotykanym w naturze drzewem, dlatego i do ogrodów trafił dopiero niedawno, bo w latach 30. ubiegłego wieku. Pierwszy opis gatunku pojawił się w 1909 roku, wykonany przez angielskiego botanika Williama Hemsley’a. W latach 40. XX wieku przewieziono sadzonki derenia pagodowego do Stanów Zjednoczonych, gdzie zyskał popularność. To właśnie tam powstały odmiany derenia o pstrych liściach, wykorzystywane jako rośliny ozdobne.

Zrzucający jesienią liście dereń pagodowy rośnie u nas jako wysoki krzew albo niewielkie drzewo. Osiąga wysokość 5-10 m, a czasem dorasta nawet do 15 m. Jego prawie poziomo rosnące gałęzie nadają mu wyraźnie piętrowy wygląd i tworzą bardzo rozłożystą koronę. Młode pędy derenia pagodowego są czerwonawobrązowe, starsze – ciemnobrązowe. Szeroko rozgałęziony system korzeniowy jest ułożony płytki pod powierzchnią ziemi.

Liście derenia pagodowego są zmienne w formie. Najczęściej są jajowate do eliptycznych i krótko zaostrzone na końcu. Są osadzone naprzemianlegle na gałęziach na ogonkach długości 10-15 cm. Blaszka liściowa jest ciemnozielona, pod spodem nieci jaśniejsza. Jesienią liście tego derenia przebarwiają się, w zależności od przebiegu pogody, na kolor żółtawy do purpurowoczerwonego.

W naszych ogrodach i parkach dereń pagodowy stroi się od czerwca do lipca w kremowobiałe kwiaty. W przeciwieństwie do wielu innych dereni kwiaty derenia pagodowego nie są otoczone przysadkami. Przeciwnie, pojedyncze gwiazdkowe kwiaty są zebrane w luźne baldachogrona o szerokości do 15 cm. Kwiaty rośliny są chętnie odwiedzane i zapylane przez pszczoły, motyle i ćmy.

Od września zaczynają dojrzewać owoce derenia pagodowego. Chodzi o bardzo liczne, okrągłe, około pięciomilimetrowe jagody, zabarwione na ciemnoniebiesko. Stanowią bogate źródło pokarmu dla ptaków.

Dereń jadalny – wymagania, sadzenie, uprawa i właściwości [WIDEO]<<ARTYKUŁ

Stanowisko i gleba dla derenia

Dereń pagodowy preferuje w ogrodzie stanowiska słoneczne do półzacienionych. Optymalne byłoby miejsce z ocienionym dołem, aby ziemia nie wysychała zbyt szybko. Podłoże powinno być próchniczne, lekko kwaśne do neutralnego. Nieodpowiednie są zarówno lekkie, piaszczyste gleby, jak i gleby stale mokre. Idealne jest podłoże świeże z dobrym odprowadzaniem wody.

Sadzenie i pielęgnacja derenia pagodowego

Jeśli substrat jest zbyt zasadowy, powinno się przed sadzeniem derenia pagodowego wymieszać po połowie ziemię ogrodową z ziemią do różaneczników. Dołek kopie się dwukrotnie większy niż bryła korzeniowa. Sadzonki kupione w pojemnikach można sadzić wczesną wiosną, wtedy nie ma niebezpieczeństwa przeschnięcia. Po jesiennym sadzeniu zaleca się bryłę korzeniową młodych roślin okryć warstwą liści i gałęzi jodłowych.

W pierwszym roku po posadzeniu bardzo ważne jest regularne podlewanie derenia pagodowego. Również później, kiedy drzewko już się dobrze ukorzeni, należy zwracać uwagę podczas dłuższych okresów suszy, aby ziemia nie wyschła za bardzo. Aby dłużej utrzymać wilgotność gleby, dobrze jest zastosować warstwę ściółki wokół derenia albo posadzić niekonkurencyjne byliny.

Cięcie i zastosowanie w ogrodzie

Dereń pagodowy bardzo wcześnie rozpoczyna sezon wegetacyjny, dlatego wszelkie cięcia trzeba wykonywać późnym latem albo jesienią. Aby nie naruszać jego naturalnego pokroju, wystarczy tylko usunąć gałęzie obumarłe albo przeszkadzające. Poza tym lepiej jest pozostawić drzewo naturze.

Ze względu na swój bardzo oryginalny wygląd dereń pagodowy posiada szczególne predyspozycje do roli solitera. Tworzy piękny widok w pobliżu domu, należy jednak unikać utwardzania powierzchni w obrębie jego bryły korzeniowej. To znaczy, że nie powinno być w jego pobliżu ścieżek albo miejsc często odwiedzanych. Odpowiednim towarzystwem dla derenia pagodowego są różaneczniki albo gatunki iglaste w tle. Ze względu na płytki system korzeniowy można podsadzać wokół derenia tylko byliny mało konkurencyjne albo rośliny cebulowe. Intensywnie rosnące rośliny okrywowe nie są dla niego odpowiednie.

Odmiany derenia pagodowego

Dostępnych jest wiele odmian derenia pagodowego, a wśród nich:

• Cornus controversa ‘Variegata’ – najczęściej sadzona odmiana. Dorasta do 5 m, rzadziej do 10 m wysokości. Jej wyraźnie węższe liście mają szerokie jasne obramowanie, co rozjaśnia ciemny obraz drzewa.
• Cornus controversa ‘Candle Light’ – liście tej odmiany są w okresie rozwoju żółte i dopiero z czasem zielenieją.
• Cornus controversa ’Pagoda’ – odmiana o szczególnie wyraźnej piętrowej budowie korony.
• Cornus controversa ‘Marginata’ – zaskakuje białymi i różowymi krawędziami liści.

Rozmnażanie derenia pagodowego

Dereń pagodowy można rozmnażać z nasion, ta metoda jest jednak bardzo czasochłonna. Łatwiej i prędzej można uzyskać młode rośliny poprzez ukorzenianie odkładów albo sadzonek pędowych. Odmiany derenia pagodowego są przeważnie szczepione i najlepiej jest kupić je w szkółce.

Choroby i szkodniki, które mogą zaatakować dereń pagodowy

Dereń pagodowy uchodzi za bardzo odporną roślinę, czasem tylko zdarza się przy niekorzystnej pogodzie mączniak albo plamistość liści. Szkodniki owadzie występują bardzo rzadko.

Przeczytaj: Derenie na żywopłot – polecane gatunki