Dawidia chińska – jak ją uprawiać? Tajniki pielęgnacji

Pod względem botanicznym dawidia chińska tworzy jedyny gatunek rodzaju Davidia. Roślinę odkrył w Chinach w 1868 roku francuski misjonarz Armand David; stąd nazwa rodzajowa na jego cześć. Epitet gatunkowy involucrata pochodzi od łacińskiego involucrum = „serwetka, chusteczka”, co nawiązuje do dużych białych podsadek (liści przy kwiatostanach). Z powodu tych efektownych białych liści, Dawidia jest nazywana „drzewem chusteczkowym”. Nasi sąsiedzi dopatrują się zaś w widoku dawidii stada białych gołębi, które obsiadło gałęzie i nazywają je „drzewem gołębim” (Taubenbaum).

Dawidia chińska - pochodzenie i wygląd

Naturalny obszar występowania drzewa chusteczkowego znajduje się w Chinach. Do Europy Środkowej trafiła dawidia dopiero na początku XX wieku. Dzisiaj jest spotykana w parkach i ogrodach botanicznych, ale również przydomowych ogrodach. Alternatywą jest uprawa w pojemnikach.

Dawidia chińska zalicza się do najpiękniejszych roślin ozdobnych na świecie. Niezwykle efektowne są kwiatostany, które rozwijają się w maju/czerwcu. Kwiaty są zebrane w kulistą główkę. Liczne kwiaty męskie otaczają jeden kwiat żeński. Mają po kilka nitek pręcików z czerwonymi pylnikami, bez płatków. Prawdziwą ozdobę stanowią jednak dwie białe zrośnięte podsadki o długości do 20 cm. W październiku z kwiatów tworzą się owoce podobne do orzechów włoskich. Zawierają do pięciu nasion.

Bez kwiatów i owoców dawidia przypomina z daleka lipę. Dorasta do 8-15 m wysokości i tworzy rozłożystą stożkową koronę, która z wiekiem rozszerza się i zaokrągla. Roczny przyrost na wysokość i szerokość wynosi 15-25 cm. Liście są szerokie, jajowate, jasnozielone i błyszczące. Czerwone ogonki mają długość do 7 cm. Blaszka liściowa jest na szczycie zaostrzona, a u nasady sercowata, o długości 8-15 cm i szerokości 7-12 cm. Jesienią liście przebarwiają się na jaskrawy kolor złotożółty do pomarańczowego z czerwonawym odcieniem.

Stanowisko i gleba dla dawidii chińskiej

Egzotyczna piękność może rosnąć w gruncie w ogrodzie albo w pojemniku. Dawidia daje się tutaj poznać jako roślina naprawdę łatwa w uprawie i odporna. Nie zna szkodników i chorób, o ile ogrodnik nie popełni jakiegoś zasadniczego błędu. Przy wyborze stanowiska nie należy zdawać się na przypadek. Dawidia chińska chciałaby stać w miejscu jasnym i słonecznym. Znosi zarówno pełne nasłonecznienie, jak i półcień. Poza tym stanowisko powinno być osłonięte od wiatru. Należy jednak unikać sadzenia dawidii zbyt blisko ścian domów. Także biegnące pod ziemią rurociągi mogą zakłócać wzrost rośliny. Nieodpowiednie jest umieszczenie dawidii w pobliżu ulic i dróg, które zimą mogą być posypywane solą. Sól wnika w głąb gleby i uszkadza korzenie drzewa chusteczkowego. Wybierając stanowisko, trzeba też wziąć pod uwagę przyszły wzrost drzewa – co najmniej sześć metrów. Idealne stanowisko dla dawidii chińskiej:

• słoneczne do półzacienionego,
• jasne,
• osłonięte od wiatru,
• na otwartej przestrzeni.

Ciężkie gleby nie odpowiadają dawidii. Rozwija się zdecydowanie gorzej i rezygnuje ze swoich charakterystycznych kwiatów. Przed sadzeniem trzeba zawsze glebę dobrze spulchnić. Odpowiednie podłoże dla dawidii chińskiej powinno być:

• przepuszczalne,
• świeże,
• żyzne.

Sadzenie drzewa chusteczkowego

Po wybraniu odpowiedniego stanowiska należy bryłę korzeniową sadzonki dobrze namoczyć w wodzie. Dołek do sadzenia powinien mieć podwójną szerokość bryły korzeniowej. Po posadzeniu trzeba przymocować drzewko do palika i obficie podlać. Drzewko można hodować również w pojemniku. Powinien on mieć odpowiednią wielkość, aby korzenie mogły się swobodnie rozwijać i zasilać normalny wzrost rośliny. Należy pamiętać, że rośliny doniczkowe mają większe zapotrzebowanie na wodę niż te rosnące w gruncie. Dla uniknięcia szkodliwego zastoju wody, pojemnik powinien mieć otwór odpływowy i odpowiednią warstwę drenażową na dnie. Duże rośliny doniczkowe dobrze jest umieszczać na podstawkach z rolkami, które ułatwią przesuwanie rośliny na słoneczne miejsce, a przed zimą transport do pomieszczenia przeznaczonego na zimowanie.

Pielęgnowanie dawidii chińskiej

• Podlewanie
  Konewka albo wąż ogrodowy powinny być zawsze pod ręką, ponieważ drzewo chusteczkowe potrzebuje dużo wody. Dłuższego okresu suszy roślina nie przetrwa bez szkody dla siebie, co objawi się zahamowaniem wzrostu i opadaniem liści. Jeśli bryłę korzeniową nawilży się dobrze kilka razy w tygodniu, roślina przetrwa nawet dłuższą suszę. W dni deszczowe dodatkowe podlewanie jest zbędne. Hodując dawidię w doniczce trzeba pamiętać o obfitym podlewaniu, ale bez tworzenia szkodliwego zastoju wody.
• Nawożenie
  Od późnego lata do marca nie powinno się podawać żadnego nawozu, aby nie zakłócać roślinie zimowego odpoczynku. Wymieszanie ziemi ogrodowej z kompostem zapewni długotrwałe zaopatrzenie w składniki pokarmowe. Nawozów mineralnych należy unikać. Szczególnie młode rośliny mają bardzo wrażliwe korzenie, które mogą ulec uszkodzeniu.
• Przycinanie
  Dawidia chińska w ogrodzie nie potrzebuje żadnego przycinania. Jedynie od czasu do czasu można skrócić jakiś pęd albo usunąć martwy. Jeśli drzewko ma rosnąć w doniczce, jego wzrost da się kontrolować corocznym cięciem w okresie wiosny.
• Zimowanie
  Dorosłe drzewa są całkiem dobrze przystosowane do naszych warunków klimatycznych nieźle znoszą chłodną porę roku. Młode rośliny wymagają w pierwszych latach osłony zimowej. Można koronę owinąć włókniną, a pień matą jutową. Ziemię wokół drzewka trzeba okryć warstwą liści. Przed ostrym zimowym słońcem można osłonić pień ustawionymi pionowo deskami.
  Rośliny w pojemnikach są bardziej narażone na mróz i powinny być na okres zimy przeniesione do jasnego pomieszczenia. Jeśli nie jest to możliwe, doniczkę trzeba ustawić na płycie styropianowej i owinąć folią bąbelkową. Wilgotność ziemi należy kontrolować również zimą. Rośliny gruntowe podlewa się w bezmroźne dni. Osłony można zdjąć dopiero pod koniec kwietnia, ponieważ rośliny są wrażliwe na późne przymrozki.

Rozmnażanie drzewa chusteczkowego

Roślinę można rozmnażać dwiema metodami – z nasion albo z sadzonek pędowych. Do uprawy z nasion potrzebna jest duża doza cierpliwości i ogrodniczej wiedzy. Wyhodowanie siewek trwa bardzo długo, nawet półtora roku. Mniej skomplikowana jest wegetatywna metoda ukorzeniania sadzonek pędowych.