Tamaryszek francuski – uprawa, wymagania, charakterystyka

Tamaryszek francuski – charakterystyka

Tamaryszek francuski jest krzewem liściastym, należącym do rodziny tamaryszkowatych. Pochodzi z zachodnich wybrzeży Morza Śródziemnego i rośnie we Włoszech, Francji i Hiszpanii. W środowisku naturalnym osiąga wysokość od 6 do 10 metrów. Jako roślina ozdobna uprawiany jest w wielu rejonach świata, w tym również w Polsce. W naszych warunkach klimatycznych dorasta do 2-3 metrów wysokości i podobną średnicę korony.

Tamaryszek francuski najczęściej wytwarza nieforemny, krótki pień i ma nieregularny pokrój. Korona jest rozłożysta, luźna i ażurowa. Pędy są liczne, cienkie, wyprostowane i rózgowate. Na początku są zielone, a z czasem dość szybko drewnieją, pokrywają się brązową korą i nieco przewieszają. Liście są zielone lub szarozielone, bardzo drobne, mocno zredukowane, łuskowate i gęsto pokrywają pędy. Na zimę opadają.

Krzew kwitnie od czerwca do sierpnia. Jest wtedy niezwykle dekoracyjny i zachwyca swoją urodą. Kwiaty pojawiają się na końcach tegorocznych pędów i zebrane są w duże, wiechowate kwiatostany, które składają się z wielu wąskich, kłosowatych gron o długości od 3 do 5 centymetrów. Kwiaty są różowe, bardzo drobne, obupłciowe i zbudowane z 5 płatków, które opadają po przekwitnięciu. Owocem tamaryszka francuskiego jest pękająca po dojrzeniu torebka nasienna, która wypełniona jest licznymi, bardzo drobnymi nasionami opatrzonymi pęczkiem włosków ułatwiających ich rozsiewanie. Krzew jest rośliną miododajną, dlatego chętnie odwiedzają go pszczoły.

Tamaryszek francuski wykorzystywany jest w medycynie ludowej z uwagi na pozytywny wpływ na układ pokarmowy i infekcje skórne. Działa przeciwbiegunkowo, zwalcza niestrawność, poprawia apetyt i łagodzi objawy wrzodów żołądka. Wewnętrznie używany jest jako środek zapobiegający chorobom trzustki, wątroby i śledziony.

Wymagania tamaryszka francuskiego

Tamaryszek francuski ma niewielkie wymagania w stosunku do podłoża. Może rosnąć w każdej, przeciętnie żyznej glebie ogrodowej, ale najlepsza do jego uprawy jest gleba lekka, przepuszczalna, umiarkowanie wilgotna o odczynie obojętnym lub zasadowym. Unikajmy sadzenia w glebach ciężkich, bardzo zbitych i podmokłych. Znosi zasolenie podłoża i zanieczyszczenia powietrza, dlatego można go sadzić w miastach nawet przy ruchliwych ulicach. Stanowisko powinno być słoneczne, na takim miejscu tamaryszek francuski najobficiej kwitnie. W miejscach zacienionych kwitnienie jest słabsze, a w całkowitym cieniu roślina może zamierać.

W naszych warunkach klimatycznych tamaryszek francuski nie jest całkowicie mrozoodporny, dlatego powinniśmy zapewnić mu miejsce ciepłe, zaciszne i osłonięte od mroźnych, zimowych wiatrów. Na przemarzanie jest szczególnie narażony podczas srogich, bezśnieżnych zim. Najbardziej narażone są młode egzemplarze. Chcąc tego uniknąć, można go okryć przed nadejściem mrozów za pomocą gałązek iglaków, a ziemię wyściółkować dobrze przefermentowaną korą, którą wiosną należy zgrabić, żeby nie zakwasiła podłoża. Po przemarznięciu silnie odbija wiosną.

Uprawa tamaryszka francuskiego

Tamaryszek francuski jest krzewem łatwym w uprawie, dlatego nie przysporzy problemów nawet początkującemu ogrodnikowi. Nie wymaga wielu prac pielęgnacyjnych, dzięki czemu nie trzeba poświęcać mu zbyt wiele uwagi. Może być sadzony pojedynczo jako soliter lub po kilka sztuk obok siebie, jednak pod warunkiem, że dysponujemy odpowiednio dużą przestrzenią, ponieważ wymaga dość dużo miejsca. Świetnie sprawdzi się w miejskich ogrodach, do nasadzeń w szpalerach i na żywopłoty.

Krzew wytwarza głęboko sięgający system korzeniowy, dzięki czemu jest odporny na suszę. Jednak w przypadku przedłużających się upałów i braku deszczu należy go podlewać. Najlepszą porą na podlewanie jest ranek lub wieczór. Unikajmy nawadniania w południe, ponieważ może to prowadzić do wypalenia tych części, które mogły zostać zmoczone.

Tamaryszka francuskiego sadzimy wiosną. Powinniśmy starannie wybrać miejsce, gdyż nie lubi przesadzania. Nawożenie, zwłaszcza nawozami mineralnymi, nie jest konieczne. Zastosować jednak możemy wolno działający nawóz organiczny, jakim jest np. kompost. Po posadzeniu wykonujemy pierwsze cięcie, skracając wszystkie pędy o połowę. Ten zabieg sprawi, że krzew szybciej zacznie się zagęszczać.

Jeżeli chcemy utrzymać atrakcyjny pokrój krzewu i cieszyć się jego obfitym kwitnieniem, to niezbędnym zabiegiem będzie regularne cięcie, które wykonujemy wczesną wiosną, na przełomie marca i kwietnia. Nadmiernie wybujałe pędy skracamy o 2/3 długości, a krótsze i te, które znajdują się u podstawy o połowę. Usuwamy pędy przemarznięte, uszkodzone i chore. Raz na kilka lat warto przeprowadzić cięcie odmładzające, podczas którego wycinamy część najstarszych pędów.

Rozmnażanie tamaryszka francuskiego jest możliwe za pomocą zdrewniałych sadzonek pędowych, które należy pobrać późną jesienią lub zimą, czyli w okresie bezlistnym. Przygotowane sadzonki ukorzeniamy w wilgotnym piasku w inspekcie lub szklarni. Możemy go rozmnożyć również przez sadzonki pobrane latem.

Tamaryszek francuski jest odporny na choroby i szkodniki, jeżeli jednak posadzimy go w cieniu, to może być bardziej podatny na choroby grzybowe. Najczęściej spotykaną chorobą jest werticylioza, której objawem jest zżółknięcie pędów po jednej stronie.

Przeczytaj także: Tamaryszek drobnokwiatowy (czteropręcikowy) – charakterystyka i uprawa