Jaskier polny

Jaskier polny albo odłogowy występuje w Europie, Azji i północnej Afryce. W Polsce zadomowił się od bardzo dawnych lat i można go spotkać w całym kraju. Jest u nas jedynym archeofitem (gatunkiem obcego pochodzenia, który zadomowił się przed odkryciem Ameryki, które zapoczątkowało wyjątkową wymianę gatunków). Kiedyś popularna roślina polna, obecnie występuje coraz rzadziej. Jest zagrożony na skutek stosowania na polach herbicydów. Nazwa pochodzi od rana = żaba i arvensis = należący do pola.

Jaskier polny - charakterystyka

Jest rośliną jednoroczną albo dwuletnią z rodziny jaskrowatych. Prawie naga łodyga jest rozgałęziona i dorasta 20 do 65 (80) cm wysokości. Trzy do pięciu liści odziomkowych oraz dolne łodygowe składają się z ogonka o długości 1,6 do 6 cm i blaszki liściowej łopatkowatej do odwrotnie jajowatej, ząbkowanej. Liście łodygowe mają krótsze ogonki i są przeważnie trójdzielne. Górne liście są siedzące. Od innych jaskrów z bulwami albo rozłogami wyróżnia się drobnymi korzeniami.

Kwiaty i owoce jaskra polnego

Okres kwitnienia trwa, w zależności od stanowiska, od kwietnia do lipca. Jasnożółte kwiaty mają średnicę 4 do 12 (15) mm. Szypułki są wyraźnie owłosione. Pięć płatków korony ma kształt odwrotnie jajowaty z zaokrąglonym końcem, długość 5,5 do 8 mm i szerokość 2 do 4 mm.

Owocostan jest kulisty o średnicy 8 do 12 mm i zawiera 5 do 8 nasion. Nasiona-orzeszki są nagie, płaskie, eliptyczne o długości 4 do 8 mm i szerokości 2,8 do 5 mm. Mają kolce o długości 2 do 4 mm i mniej lub więcej wygięty dzióbek. Charakterystyczne owoce są trudne do pomylenia z innymi jaskrami.

Uwaga! Roślina jest szkodliwa!

Jaskier polny, jak wszystkie jaskry zawiera trującą ranunkulinę. Kontakt z sokiem rośliny powoduje podrażnienia skóry. Spożycie jaskra wpływa na system nerwowy; dochodzi nie tylko do wymiotów i biegunki, ale też do skurczów i objawów paraliżu. Po wysuszeniu ziele traci szkodliwe właściwości.