Barszcz Sosnowskiego

Roślina zielna z licznej rodziny selerowatych (baldaszkowatych), do której należy wiele roślin uprawnych. Ten gatunek barszczu został opisany na Kaukazie w 1944 roku i nazwany na cześć badacza flory tego regionu Dmitrija Sosnowskiego. W połowie XX wieku rozpoczęto w Związku Radzieckim uprawę tej rośliny z przeznaczeniem na paszę dla bydła. Szybki i bujny wzrost barszczu dawał obfite zbiory. Niestety szybko się okazało, że roślina łatwo wymyka się spod kontroli, dziczeje i przenika do naturalnych lokalnych ekosystemów zupełnie je niszcząc. 

Jak rozpoznać barszcz Sosnowskiego?

Łodyga dorasta do wysokości 1-4 m i średnicy do 10 cm. Jest głęboko bruzdowana, pusta w środku, zielona z purpurowymi plamami na dole. Liście są pierzastodzielne, masywne, o średnicy do 1,5 m w kolorze żywej zieleni.

Kwiaty zebrane są w baldachy o średnicy 50-80 cm złożone 30-75 baldaszków. Jedna roślina barszczu Sosnowskiego może mieć do 20 tysięcy kwiatów (czasem nawet 50 tys.). Kwiaty rozwijają się zwykle w czerwcu-lipcu. Barszcz zwyczajny, podobna, ale zupełnie niegroźna roślina, zakwita później (lipiec-sierpień), co jest jedną z ważnych cech rozpoznawczych. Więcej wskazówek na temat rozpoznawania barszczu Sosnowskiego znajdziesz TUTAJ.

Barszcz Sosnowskiego jest byliną monokarpiczną (zakwita tylko raz w ciągu swego cyklu życiowego i zamiera), która rośnie zwykle jako roślina dwuletnia. Rozmnaża się tylko z nasion, chociaż łatwo odrasta po uszkodzeniu (np. wykoszeniu). Chociaż do 90% ogromnej liczby nasion opada w promieniu do 4 m wokół rośliny macierzystej, to jednak woda, wiatr, a także zwierzęta przenoszą je na większe odległości.           

Barszcz Sosnowskiego - niebezpieczna roślina!

Barszcz Sosnowskiego jest niebezpieczną rośliną. Liście i owoce są bogate w olejki eteryczne zawierające furanokumaryny, które trafiając na skórę uczulają jej komórki na promienie ultrafioletowe. Kontakt z barszczem Sosnowskiego może powodować ciężkie oparzenia bardzo groźne dla zdrowia i życia.