Zamiokulkas – jaką doniczkę wybrać?

Ten pochodzący ze wschodniej i południowo-wschodniej Afryki przedstawiciel rodziny obrazkowatych zyskał ogromną popularność zaledwie 20 lat temu. Czemu zamiokulkas zamiolistny (Zamioculcas zamiifolia) zawdzięcza tak błyskotliwą karierę?

Pochodzenie i właściwości zamiokulkasa

Wzniesione, długie liście składają się z ogonka liściowego 15-35 cm długości i pierzastej blaszki złożonej z eliptycznych, skórzastych listków. Całość utrzymana w połyskującej ciemnej zieleni doskonale wpisuje się w nowoczesny trend prostoty i elegancji. Osiągając wysokość rzędu 60-100 cm bez trudu znajdzie miejsce, gdzie będzie prezentował swój urok.

Głównym obszarem występowania zamiokulkasa jest Tanzania i należąca do niej wyspa Zanzibar; stąd nazywany bywa czasem „diamentem Zanzibaru”. Rośnie tam w górzystych regionach, a konieczność dostosowania się do tamtejszych okresów deszczu i suszy uczyniła z niego jedną z najmniej wymagających roślin doniczkowych.

Rodzaj botaniczny Zamiokulcas składa się tylko z jednego gatunku Zamioculcas zamiifolia. Poza klasyczną formą botaniczną istnieją też odmiany hodowlane, z których najbardziej znane są ‘Variegata’ i ‘Raven’. ‘Raven’ jest nową odmianą, która powstała dopiero w 2017 roku. Odznacza się wyjątkowo ciemną, prawie czarną barwą liści. Z kolei liście odmiany ‘Variegata’ są biało paskowane.

Przesadzanie i nowa doniczka dla zamiokulkasa

Tak się składa, że do licznych zalet zamiokulkasa można dopisać jeszcze bardzo rzadkie przesadzanie, roślina preferuje bowiem raczej ciasną przestrzeń w doniczce. Z tego względu pora na przesadzanie i wymianę doniczki nadchodzi dopiero wtedy, gdy grube, zdrewniałe kłącza zaczynają wyrastać ponad górną krawędź doniczki. Także w przypadku, kiedy pędy nie mają już miejsca do wzrostu, powinno się zamiokulkasowi zafundować nową doniczkę. Najlepszą porą do przesadzania jest zwykle początek okresu wegetacyjnego w marcu albo kwietniu, ale również latem można ten zabieg bez problemu wykonać.

Przesadzanie zamiokulkasa jest proste, o ile przestrzega się pewnych zasad i kolejności:

• Należy przygotować najpierw nową doniczkę do przesadzenia.
• Powinien to być model bardziej szeroki niż głęboki, jako że korzenie zamiokulkasa rosną raczej w szerz.
• Szczególną uwagę należy poświęcić wykonaniu drenażu.
• Jako sukulent, zamiokulkas nie znosi żadnego zastoju wody.
• Doniczka powinna posiadać otwór odpływowy w dnie i poza tym grubą warstwę drenażową.
• Do tego celu nadają się kawałki ceramiki albo ceramiczny granulat.
• Po wykonaniu prac przygotowawczych można uwolnić roślinę ze starej doniczki.
• W razie potrzeby, można nożem przesunąć wokół doniczki.
• Zamiokulkas należy ostrożnie wyjąć z doniczki i usunąć starą ziemię.
• Skontrolować korzenie i usunąć uszkodzone i nadgniłe.
• Jeśli roślina jest zbyt duża, można ją w tym momencie podzielić.
• W tym celu kłącza rozdziela się ostrym nożem.
• Poszczególne części sadzi się oddzielnie do doniczek.
• Po przesadzeniu zamiokulkas należy obficie podlać.

Wprawdzie pochodząca ze wschodniej Afryki roślina czuje się dobrze zarówno w palmowej, jak i w kompostowej ziemi, może jednak rosnąć również w podłożu z keramzytu albo innym przeznaczonym do hydrouprawy substracie. Ta forma uprawy zamiokulkasa redukuje jeszcze bardziej i tak skąpy zakres wymagań rośliny.

Wybór odpowiedniej wielkości doniczki

Następna doniczka dla zamiokulkasa nie powinna być zbyt duża, ponieważ najlepiej rośnie w nieco ograniczonej przestrzeni. Można powiedzieć, że doniczka o numer większa (maksymalnie dwa) od starej będzie akurat. Jeśli ktoś planuje podział rośliny, doniczki powinny być oczywiście odpowiedniej, mniejszej wielkości.

Zamiokulkas nie nadaje się do przycinania. Dlatego zbyt dużą roślinę trzeba przy kolejnym przesadzaniu po prostu podzielić.

Zimowanie zamiokulkasa

Specjalnej procedury zimowania, połączonej przykładowo z przenoszeniem do innego, chłodnego pomieszczenia, zamiokulkas nie wymaga. Jedno, na co trzeba zwrócić uwagę, to odstawić nawożenie i zmniejszyć dawki wody. Roślina powinna mieć nieco suchsze podłoże, niż latem. Nawet jeśli zimą zamiokulkas nie byłby w ogóle podlewany, uschnie do ogonków liściowych włącznie i zgubi pierzaste liście, ale przeżyje. Wiosną, po dawce wody i nawozy rozwinie z kłączy nowe pędy, co jednak zajmie mu trochę czasu.

Czy zamiokulkas jest trujący? Sprawdzamy tutaj