Piwonia drzewiasta – jak ją uprawiać? Skuteczne wskazówki

Piwonia drzewiasta (Paeonia suffruticosa) ma swoją pierwotną ojczyznę w północnych prowincjach Chin i Tybetu. Była uprawiana już w czasach dynastii Han, czyli około 2000 lat temu. Początkowo ceniono piwonię drzewiastą jako roślinę leczniczą hamującą krwawienia, a z czasem zaczęto coraz bardziej dostrzegać jej niezwykłą urodę. Około VI wieku trafiła do Japonii, gdzie piękny krzew kwiatowy również zyskał uznanie. Pierwsi angielscy ogrodnicy mieli do czynienia z tym gatunkiem piwonii dopiero w XVIII wieku. Piwonia drzewiasta do dzisiaj nie utraciła nic ze swojej atrakcyjności i każdego potrafi zauroczyć. Paeonia suffruticosa prawdopodobnie nie występuje już w stanie dzikim – za to ogrodnicy na całym świecie rozwijają wciąż nowe, mocne odmiany hodowlane.

Piwonia drzewiasta - jak wygląda?

W przeciwieństwie do innych znanych piwonii, jak piwonia chińska albo piwonia Delavaya, piwonia drzewiasta nie obumiera w części nadziemnej przed zimą i nie wycofuje się do korzeni, ale tworzy zdrewniałe pędy. Rozwija się w wyprostowany, mało rozgałęziony krzew o grubych pędach i wyraźnych, dużych pąkach zimowych. Zarówno wysokość jak i szerokość piwonii dochodzi do 100-150 cm. Mięsiste korzeni rozrastają się płasko i są stosunkowo wrażliwe na oddziaływanie sąsiadów.

Wiosną z pulchnych pąków piwonii drzewiastej rozwijają się pędy z podwójnie pierzastymi liśćmi. Liście są jasnozielone do niebieskawozielonych, jesienią nie przebarwiają się i dosyć wcześnie opadają.

W maju i czerwcu rozwijają się na końcach pędów pojedyncze, podwójne, a u kultywarów często pełne, duże kwiaty. Czysty gatunek botaniczny kwitnie biało albo różowo, przy czym pojedyncze płatki wykazują fioletowoczerwone albo czerwono obramowane plamy u podstawy. Paleta barw kultywarów sięga od bieli przez róż do czerwieni i fioletu. Niektóre odmiany pachną przy tym wspaniale.

Stanowisko i podłoże dla piwonii drzewiastej

Piwonia drzewiasta czuje się najlepiej w miejscu słonecznym do półzacienionego. W godzinach południowych powinna być lekko ocieniona, aby delikatne płatki kwiatów zbyt szybko nie zwiędły. Nie należy jednak wybierać zbyt osłoniętego miejsca: krzew zbyt wcześnie rozpocznie wegetację i może ucierpieć od spóźnionych przymrozków. Niekorzystne są też stanowiska przy zwróconych na południe ścianach budynków.

Najlepiej rośnie piwonia drzewiasta na dobrze przepuszczalnych glebach gliniastych, żyznych i świeżych do umiarkowanie wilgotnych. Ciężkie gleby można poprawić dodatkiem grubego piasku, a bardzo lekkie piaszczyste – mąką mineralną. Należy unikać zbyt dużego udziału próchnicy w podłożu, ponieważ może prowadzić do chorób grzybowych. Wartość pH powinna się wahać między słabo kwaśnym i zasadowym.

Sadzenie, podlewanie i nawożenie piwonii drzewiastej

Najlepszą porą do sadzenia piwonii drzewiastej jest jesień. Aby roślina przed nadejściem zimy mogła rozwinąć nowe korzenie, sadzi się ją najlepiej we wrześniu w ciepłą jeszcze ziemię. W sprzedaży znajdują się w tym czasie zwykle dwu-trzy letnie szczepione sadzonki w doniczkach. Sadzić trzeba tak głęboko, aby miejsce szczepienia znalazło się ok.15 cm pod powierzchnią ziemi.

Należy unikać sadzenia piwonii drzewiastej w pobliżu mocno rosnących traw i innych roślin, jak bambus, jodła, forsycja albo cis, ponieważ nie może ona z nimi konkurować. Trzeba zapewnić odpowiednią odległość (70-100 cm) od sąsiadujących gatunków, jak również między piwoniami. Na jedną roślinę trzeba liczyć ok. 1,5-2,0 metra kwadratowego.

Te rośliny kwiatowe preferują wilgotne podłoże. Rosnąc na glebach ilastych i gliniastych mogą być rzadziej podlewane, ponieważ takie podłoże dłużej trzyma wilgoć. Z kolei lekkie gleby, słabo magazynujące wodę, muszą być zwłaszcza latem często podlewane.

Podłoże nie może nigdy całkowicie wyschnąć, ale też nie może tworzyć zastojów wody. Piwonie drzewiaste nie są odpowiednie do sadzenia w miejscach podmokłych. Podczas podlewania należy zwracać uwagę, aby nie zamoczyć liści i kwiatów, co sprzyja powstawaniu szarej pleśni.

Piwonie drzewiaste powinny być po raz pierwszy umiarkowanie nawożone najwcześniej w drugim roku życia, najpierw wiosną z rozwojem pędów, a potem bezpośrednio po kwitnieniu. Stosuje się do tego nawóz organiczny albo w pełni dojrzały kompost. Należy unikać nawozów z dużym udziałem azotu.

Przeczytaj również: Jak i kiedy przycinać piwonie? Poradnik ogrodnika

Jak przycinać piwonię drzewiastą?

Piwonie drzewiaste nie muszą być koniecznie przycinane. Kiedy jednak zrezygnuje się z tego zabiegu całkowicie, trzeba się liczyć w następnych latach z mniej bogatym kwitnieniem. Ponieważ tworzenie nasion kosztuje roślinę dużo wysiłku, należy przekwitłe kwiaty natychmiast usuwać. W celu odmłodzenia rośliny można wykonać cięcie na wysokości 30-40 cm. Trzeba przy tym starać się ciąć pędy zawsze nad na zewnątrz skierowanym pączkiem.

Ochrona piwonii przed zimą

Nawet jeśli określone odmiany piwonii drzewiastej są w naszych regionach zimoodporne, potrzebują mimo to pewnej ochrony. Mało sprężyste pędy piwonii mogą zimą zostać złamane przez śnieg. Dlatego jesienią dobrze jest związać je luźno sznurkiem. Uwagę trzeba też zwrócić na nowo posadzone rośliny: przyda im się ściółka z suchych liści i gałęzi jodłowych. Osłonę zimową usuwa się, kiedy już zniknie zagrożenie ze strony późnych przymrozków.

Choroby i szkodniki

Na początek dobra wiadomość: piwonię drzewiastą ślimaki pozostawiają z reguły w spokoju. Problemy mogą stwarzać natomiast choroby grzybowe. Najbardziej niebezpieczna dla piwonii drzewiastej szara pleśń. Ta infekcja grzybowa występuje często podczas wilgotnej i gorącej pogody, przede wszystkim wiosną. Poznać ją można po więdnących pędach i schnących pąkach kwiatowych. Sprzyja chorobie niedojrzały kompost oraz przedawkowanie nawozu. Opanowane części roślin należy jak najprędzej usuwać i niszczyć, a chore rośliny opryskać odpowiednim fungicydem.