Najpopularniejsze paprocie do domu! Poradnik uprawy

Zasady uprawy paproci w domu

1. Paproć w doniczce: temperatura, oświetlenie i wilgotność powietrza

Paprocie potrzebują umiarkowanej temperatury powietrza, nocą preferują chłód, ale bez przesady – dużych chłodów nie tolerują. Najbardziej odpowiednia dla nich temperatura to ok. 15-20°C. Większość paproci nie znosi temperatury poniżej +10°C i cierpią, jeśli przekroczy +22°C.

Wbrew powszechnemu przekonaniu nie wszystkie paprocie zaliczają się do roślin cieniolubnych. Wiele z nich pochodzi z lasów tropikalnych, gdzie dosięgały je jasne promienie słońca. Odpowiednie jest dla nich stanowisko jasne, ale ze światłem rozproszonym. Dobrze rosną na parapecie okna wschodniego albo północnego.

Prawie wszystkie paprocie potrzebują wysokiej wilgotności powietrza. Należy je regularnie spryskiwać wodą.

Pewnie też niewiele osób zdaje sobie sprawę, że istnieje obecnie ok. 12 000 gatunków tych roślin pogrupowanych w 300 rodzajach. Nawiasem mówiąc, w czasach ich prehistorycznej świetności mogło istnieć nawet milion gatunków paproci.

2. Jak podlewać i przesadzać paproć doniczkową?

Bryła korzeniowa paproci nie powinna nigdy przesychać. Jednocześnie nadmiar wilgoci zagrażania zgnilizną korzeni. Zimą podlewanie należy ograniczyć.

Jeżeli korzenie wypełniają doniczkę, należy paproć przesadzić na wiosnę. Większość młodych paproci może wymagać corocznego przesadzania.

3. Rozmnażanie paproci doniczkowej

Najprostszym sposobem rozmnażania paproci jest podział rośliny na dwie-trzy części podczas wiosennego przesadzania. Niektóre gatunki wytwarzają młode roślinki na końcach rozłogów albo rozmnóżki na liściach. Możliwym, chociaż trudniejszym sposobem jest wysiew zarodników, tworzących się na dorosłych liściach.

Najpopularniejsze gatunki paproci doniczkowej do domu

Łatwo jest na ogół rozpoznać paproć po wyglądzie zewnętrznym. Mało kto jednak zadaje sobie trud, aby określić jej gatunek. Pewnie też niewiele osób zdaje sobie sprawę, że istnieje obecnie ok. 12 000 gatunków tych roślin pogrupowanych w 300 rodzajach. Nawiasem mówiąc, w czasach ich prehistorycznej świetności mogło istnieć nawet milion gatunków paproci.

Języcznik zwyczajny (Asplenium scolopendrium). Paproć o ciemnozielonych, połyskliwych liściach, które w odróżnieniu od większości paproci są całobrzegie i mają długość do 50 cm. Zebrane są w kępy.
Niekropień właściwy (Adiantum capillus-veneris). Znany też pod nazwą „włosy Wenery”, co jest tłumaczeniem nazwy łacińskiej. Wyglądem przypomina liście miłorzębu dwuklapowego. Lubi północne okna. Jest wrażliwy na zanieczyszczenie powietrza dymem papierosowym.
Płaskla, czyli łosie rogi (Platycerium). Rodzaj paproci obejmujący ok. 18 znanych gatunków. Niektóre gatunki ze względu na kształt liści są nazywane łosimi rogami. Jest epifitem, czyli nie ukorzenia się w glebie, lecz korzysta z podpory drzew w tropikalnych lasach deszczowych. Idealne jest dla nich jasne, półzacienione, ciepłe i z wilgotnym powietrzem miejsce.
Paprotnik sierpowaty (Polystichum falcatum). Sztywne liście składające się z 6 do 10 par lancetowatych listków jasnozielonego koloru. Długość listków wynosi ok. 3-4 cm, a całego liścia ok. 50 cm. Podłoże musi być cały czas lekko wilgotne. Ta paproć lubi dużą wilgotność powietrza.
Flebodium złociste, paproć złocista (Phlebodium aureum). Nazwa tej paproci ma związek z kolorem łusek okrywających kłącza albo złotą barwą zarodni. Liście są silnie powcinane, na długich ogonkach. Ich kolor może się wahać od jasnozielonego do morskiego. Jest szczególnie odpowiednia do doniczek wiszących.
Orliczka kreteńska (Pteris cretica). Paproć o pierzastych liściach na długich ogonkach. Uprawiana w doniczkach jest odmiana o całkowicie zielonych liściach (Pteris cretica var. cretica) albo o liściach jasnych z ciemniejszą obwódką (Pteris cretica var. albolineata). Toleruje suche powietrze w mieszkaniu. Źle znosi temperatury powyżej 21°. Podłoże w doniczce nie powinni nigdy przeschnąć.
Ciemnotka okrągłolistna (Pellaea rotundifolia). Paproć pochodząca z Nowej Zelandii. Liście długie do 45 cm składają się z ponad 30 par okrągłych, ciemnozielonych listków ustawionych wzdłuż osi. Znosi dobrze bezpośrednie nasłonecznienie i suche powietrze. Jest bardzo wrażliwa na zastój wody.
Paprotnik szczecinkozębny (Polystichum setiferum). Efektowna paproć o regularnych liściach. Lubi stanowisko cieniste i półcieniste. Może rosnąć w miejscu nasłonecznionym pod warunkiem, że podłoże będzie stale równomiernie wilgotne. Zniesie też okresową suszę.
Zanokcica gniazdowa (Asplenium nidus). Paproć o całobrzegich, jasnozielonych liściach. Liście tworzą lej jak u bromelii, gdzie gromadzi się woda deszczowa. Lubi wilgotne podłoże, wymaga miejsca półcienistego. Nie znosi bezpośredniego nasłonecznienia.