Milin amerykański – popularne odmiany, sadzenie i pielęgnacja

Milin amerykański - pochodzące z Ameryki Północnej ozdobne pnącze o botanicznej nawie Campsis radicans, jest jednym z dwóch gatunków swojego rodzaju. Od trzech wieków cieszy się ogromną popularnością w europejskich ogrodach. Zadomowiony w Chinach i Japonii milin wielkokwiatowy (Campsis grandiflora) ma wprawdzie bardzo duże, efektowne kwiaty ale jest wrażliwy na mróz i w naszych warunkach klimatycznych nie może zimować w gruncie. Jego amerykański krewniak natomiast dobrze znosi nawet dwudziestostopniowe mrozy.

Odmiany milina amerykańskiego

Do popularnych odmian tej szczególnej rośliny należą:

• Campsis radicans ‘Flava’ – zdobi ogród pięknymi, słonecznie żółtymi kwiatami, które rozwijają się od lipca do września. Ma bardzo duże roczne przyrosty i doskonale nadaje się do obsadzania murów. Korzenie czepne wymagają stabilnej podpory. Podobnie jak pierwotna forma botaniczna, ta odmiana też potrzebuje stanowiska ciepłego i słonecznego, najlepiej z możliwością zacienienia korzeni. W przeciwieństwie do dzikiego milinu amerykańskiego, który jest w stanie wspiąć się na wysokość od 5 m do 10 m, odmiana ‘Flava’ ze swoimi ledwie trzema metrami jest znacznie mniejsza. Nie znosi też zbyt niskich temperatur – co najwyżej do -10°C.
• Campsis radicans ‘Flamenco’ – zwraca uwagę przede wszystkim swoimi szczególnie dużymi i licznymi kwiatami w nasyconym kolorze pomarańczowoczerwonym. Kwiaty pojawiają się nieco wcześniej niż u dzikiej formy milinu. Kwiatowe grono składa się z 10-15 sztuk. W dobrych warunkach osiąga ‘Flamenco’ wysokość do 10 m. Jest to odmiana bardzo odporna na mróz.
• Campsis radicans ‘Stromboli’ – odmiana o kwiatach w kolorze czerwonym. Okres kwitnienia trwa od lipca do października. Wysokością nie dorównuje dzikim przodkom i osiąga zaledwie 2-4 metry. Przyrost roczny wynosi około 30 cm.

Jak rozmnażać milin amerykański?

Jeśli ktoś sądził, że to piękne, egzotyczne pnącze trudno jest rozmnożyć w domowych warunkach, może mieć miłą niespodziankę: nowa roślina może się rozwinąć prawie z każdej części rośliny, od korzeni po nasiona. Czasem milin robi to sam, a czasem trzeba mu nieco pomóc.

Jak wysiewać nasiona milina amerykańskiego?

Torebki nasienne, które przypominają strąki bobu, zawierają płaskie nasiona ze skrzydełkami. Kiedy torebki dojrzeją, nasiona są roznoszone przez wiatr. Wystarczy owoce na pnączu pozostawić własnemu biegowi. Kiedy w przyszłości w pobliżu rośliny macierzystej pojawi się młody milin, można go wykopać i przesadzić. W regionach o warunkach klimatycznych szczególnie korzystnych, samosiew bywa tak skuteczny, że właściciel ogrodu próbuje go ograniczyć poprzez usuwanie przekwitłych kwiatów. Można również nasiona zebrać i celowo wysiać.

• siew jest możliwy przez cały rok,
• nasiona wymagają stratyfikacji,
• przed wysiewem należy nasiona przez ok. 6 godzin namoczyć,
• nasiona wykłada się na wilgotne podłoże i nie przykrywa ziemią,
• podłoże trzeba utrzymywać stale wilgotne,
• kiełkowanie trwa ok. 4 tygodni.

Sadzonki pędowe milina 

• w lipcu albo sierpniu odcina się odcinki półzdrewniałych pędów o długości ok. 20 cm,
• małe doniczki napełnia się ziemią i wkłada w niż sadzonki,
• doniczki ustawia się w ciepłym i jasnym miejscu,
• kiedy sadzonki wytworzą dostatecznie duży system korzeniowy i wypuszczą nowe liście,
• można przesadzić na stałe miejsce.

Sadzonki korzeniowe

• jesienią wykopuje się część korzeni,
• oddziela się części korzenia grubości palca,
• zaznacza się dolny koniec, aby potem go właściwie posadzić,
• przechowuje się korzenie w wilgotnych włóknach kokosowych (bez przemarzania),
• dopiero zimą dzieli się je na odcinki 5-10 cm i sadzi,
• kawałki korzeni przykrywa się 2 cm warstwą ziemi,
• pojemniki ustawia się w jasnym miejscu, aż zaczną rozwijać się nowe pędy.

Odrosty korzeniowe i odkłady milina

Jeśli utworzą się w pobliżu rośliny macierzystej odrośla, można oddzielić je i wykopać. Są ukorzenione i gotowe do posadzenia w stałym miejscu.

Nowe sadzonki milina można we własnym zakresie pozyskać jeszcze jedną metodą: zeszłoroczny pęd rośliny trzeba w tym celu przygiąć do ziemi i przysypać w miejscu kontaktu z podłożem tak, aby wierzchołek pozostawał wolny. Według potrzeby można pęd przymocować do podłoża drutem albo kamieniem. Ziemię nad pędem trzeba utrzymywać stale wilgotną. Kiedy odkład rozwinie nowe pędy, jest to dowód na ukorzenienie. Nową roślinę można oddzielić od macierzystej i posadzić w wybranym miejscu.

Jak pielęgnować milin amerykański?

Milin amerykański nie znosi długich okresów suszy, dlatego bardzo ważne jest regularne podlewane. Trzeba zwracać uwagę, aby ziemia była całkowicie nawodniona. Warstwa ściółki wokół milina pomoże utrzymać dłużej wilgotność gleby.

Jeśli został zastosowany substrat bogaty w składniki pokarmowe, nawożenie z reguły nie jest konieczne. Nawozy azotowe mogą nawet zaszkodzić, ponieważ wspomagają wzrost liści, a nam chodzi raczej o bujne kwitnienie. Wystarczy zasilić milin na wiosnę dawką kompostu. Rośliny uprawiane w doniczkach ucieszą się z porcji nawozu o przedłużonym działaniu, który otrzymają na początku sezonu.