Łubin – na ratunek zmęczonej glebie! Zacznij jego uprawę [WIDEO]

Niezwykłe właściwości łubinu wzbogacające glebę

Za uprawą łubinu przemawia szereg zalet. Poniżej przedstawimy najważniejsze:

Łubin poprawia strukturę gleby sprawiając, że jest mniej podatna na zagęszczanie.
Palowy system korzeniowy łubinu sprawia, że gleba staje się lepiej napowietrzona. Dzięki temu łatwiejsze staje się podsiąkanie wody, a także rozwój korzeni roślin, które będą posadzone w tym miejscu po łubinie. Podnosi on również zawartość składników organicznych w glebie.
Łubin wzbogaca glebę o azot w wyniku symbiozy z bakteriami, które wiążą azot z powietrza. Jest więc naturalnym źródłem zdrowego azotu!
Silnie rozwinięty i głęboko sięgający system korzeniowy łubinu, dodatkowo rozluźnia glebę w niższych warstwach, przemieszczając stamtąd składniki mineralne do wyższych warstw. Rośliny uprawiane po łubinie, będą zatem miały lepszy dostęp do fosforu, wapnia i potasu.
Łubin może być również zastosowany jako przerywnik dla rozwoju szkodliwych grzybów i nicieni.

Jak zacząć uprawę łubinu? Kiedy wysiewać?

Łubin warto uprawiać w ogrodzie nie tylko ze względu na wyżej wymienione zalety, ale również walory dekoracyjne. Jest to ponadto roślina stosunkowo łatwa w pielęgnacji. Najlepiej wysiewać ją już od połowy marca. Zanim jednak zaczniesz uprawę, zastosuj na podłoże zaprawę grzybo- lub owadobójczą. Najpopularniejsze odmiany łubinu wysiewamy w liczbie ok. 100 nasion na metr kwadratowy. Wyjątkiem jest łubin biały, który wysiewamy w liczbie ok. 60-80 nasion na metr.

Zasady uprawy łubinu w ogrodzie

Gleba powinna być piaszczysta, próchnicza lub gliniasta. Wybierając miejsce pamiętaj, że roślina ta nie lubi przesadzania, dlatego warto dobrze przemyśleć lokalizację. Łubin sadzimy na stanowisku słonecznym lub delikatnie zacienionym. Podłoże powinno mieć umiarkowaną wilgotność oraz odczyn pH obojętny lub zasadowy.

Ukorzenione już sadzonki umieszczamy w docelowym miejscu dopiero po przymrozkach – od około połowy maja. Z kolei z nasion możemy przygotować rozsadę (rozwijającą się pod osłonami), którą wysadzamy do ogrodu w okolicach czerwca lub na początku lipca.

Uprawa łubinu w jednym miejscu może być prowadzona do sześciu lat. W pielęgnacji tej rośliny musimy zwrócić uwagę przede wszystkim na ochronę przed chorobami. Największym wrogiem łubinu jest jedna z chorób grzybowych – antraknoza – którą zwalczamy fungicydami. Stosując oprysk już w fazie siewki, zapobiegniemy chorobom w przyszłości. Najrzadziej choroba ta atakuje łubin wąskolistny. Ponadto każdy z łubinów należy regularnie odchwaszczać (szczególnie łubin żółty).

A jak podlewać łubin? Należy dbać o dostateczną ilość wody przed wszystkim w początkowej fazie wzrostu. Gleba powinna być umiarkowanie wilgotna przez cały okres uprawy.

Łubin – jaki gatunek wybrać do ogrodu?

Łubin znany jest od czasów starożytnych i w tym okresie zdążył rozprzestrzenić się m.in. na cały pas śródziemnomorski. Powszechnie uprawia się go także w Australii i Ameryce, gdzie znajdziemy więcej ciekawych gatunków łubinu. Jaki wybrać gatunek tej rośliny do uprawy w ogrodzie w naszym klimacie? Zobaczcie nasz przegląd.

Łubin żółty

To jeden z najpopularniejszych i najsłodszych gatunków łubinu (Lupinus luteus). Jest rośliną jednoroczną sięgającą 60 cm. Łubin jest miododajny i kwitnie przez całe lato – od czerwca do września. W Polsce występuje nie tylko jako roślina uprawna, ale także dzika. Doskonale nadaje się na zielony nawóz.

Łubin wąskolistny

Inaczej nazywany łubinem niebieskim (Lupinus andustifolius). Posiada efektowne, zebrane w gęste grona niebieskie lub fioletowe kwiaty. Niestety jest rośliną trującą – zarówno jego owoc, jak i nasiona, zawierają alkaloidy. Łubin niebieski to roślina jednoroczna i podobnie jak łubin żółty, kwitnie przez całe lato.

Łubin trwały

Łubin trwały (Lupinus polyphyllus) – nazywany ogrodowym – z powodzeniem może być uprawiany jako roślina ozdobna, ze względu na piękne kwiatostany, jakie wytwarza (zwykle fioletowo-niebieskie). Zdarza się, że w obrębie tego łubiny występują odmiany z kwiatami o barwie białej, czerwonej, a nawet dwukolorowe. Kwitnie krótko – od czerwca do lipca. Jest rośliną trującą, ale nie w takim stopniu, jak łubin wąskolistny (ma niższą zawartość alkaloidów).

Łubin zmienny

Łubin zmienny (Lupinus mutabilis), inaczej andyjski, ma barwę jasnozieloną i jest rośliną jednoroczną. Osiąga nawet 1,5 metra wysokości. Wytwarza okazałe kwiaty – są białe z żółtymi skrzydełkami. Podczas kwitnienia zmieniają jednak kolor i stają się ciemnofioletowe.