Porady

Fotergilla większa – mrozoodporny krzew. Jak go uprawiać?

0 (0 opinii)

Fotergilla większa wyróżnia się w ogrodzie swoimi pachnącymi kwiatami zebranymi w kwiatostany przypominające szczotkę do butelek. Jak uprawiać ten mrozoodporny krzew? Sprawdzamy.

Rodzaj botaniczny Fothegilla, należący do rodziny oczarowatych, liczy tylko dwa gatunki: fortegilla większa (Fothergilla major) i fortegilla olszolistna (Fothergilla gardenii). Nazwa rodzajowa honoruje angielskiego lekarza i ogrodnika Johna Fothergill’a. Ojczyzną fortegilli są południowo-wschodnie obszary Ameryki Północnej. Oba gatunki są pod względem formy i barwy bardzo podobne, istotną różnicę stanowi osiągana wielkość rośliny.

Fothergilla gardenii jest wyraźnie mniejsza i dorasta tylko do około 80 cm wysokości, podczas gdy Fothergilla major przekracza dwa metry. Wygląd, liście i kwiaty fotergilli większej są podobne do jej mniejszej siostry.

Fotergilla większa - wzrost i wygląd

Krzewy fotergilli w porównaniu z innymi roślinami rosną powoli, mogą jednak w zależności od gatunku dorosnąć do 2 m wysokości. Szerokość krzewu też dochodzi do 2 m, dlatego przed sadzeniem trzeba przewidzieć odpowiednie odległości, aby rośliny maiły przestrzeń do swobodnego rozwoju. Z wiekiem kora rośliny traci swoją pierwotnie zieloną barwę i staje się jasnoszara i gładka. Liście są proste, odwrotnie jajowate do eliptycznych, grubo ząbkowane w górnej połowie, ułożone naprzemianlegle. Latem mają kolor jasnozielony do średniozielonego, natomiast jesienią przebarwiają się na karminowoczerwono do pomarańczowożółtego. Blaszki liści mają długość 5-10 cm i 3-7 cm szerokości. Ogonek ma około 8 mm długości. Liście fotergilli przypominają nieco olchowe.

Razem z liśćmi rozwijają się w maju pachnące miodem kwiaty fotergilli większej. Kwiaty są zebrane w kłosy o długości 3-8 cm na końcach pędów jednorocznych i wieloletnich. Delikatny i słodki zapach kwiatów jest dla wielu ogrodników zachętą do posadzenia w ogrodzie tego krzewu. Pojedyncze kwiaty nie mają płatków korony, tylko długie, białe i ku górze grubiejące pręciki z żółtawymi pylnikami. Kwiatostany mają niezwykły kształt, przypominający szczotkę do butelek.

Jakie stanowisko i podłoże dla fotergilli?

Fotergilla nie znosi upałów ani długotrwałej suszy. Dlatego nie powinno się jej sadzić w palącym, południowym słońcu ale dostarczyć jej w tym czasie trochę cienia. Jeśli jednak stanowisko jest zbyt zacienione, może na tym ucierpieć kwitnienie oraz jaskrawe przebarwienie liści jesienią. Wybierając dla tego niezwykłego krzewu miejsce, trzeba zwracać uwagę na wystarczającą ilość światła. Odpowiednie natężenie i czas trwania nasłonecznienia skutkuje lepszym rozwojem kwiatostanów oraz jesiennym nasyceniem barw.

Fotergilla nie znosi upałów ani długotrwałej suszy.
Fotergilla nie znosi upałów ani długotrwałej suszy.

Idealne jest stanowisko w pobliżu drzew, jako że tam przeważnie można znaleźć bardziej próchniczną ziemię. Ponieważ fotergilla może rozwijać zarówno płasko, jak i głęboko położone korzenie, trzeba zapewnić jej miejsce z możliwością rozwoju we wszystkich stronach i kierunkach. Ważna jest osłona przed wpływem niepogody, ponieważ szkody spowodowane na przykład przez ulewny deszcz, gradobicie, opady śniegu, mróz i poparzenie słoneczne mogą wywoływać choroby na gałęziach i liściach krzewu.

Ziemia dla fotergilli powinna być piaszczysto-próchniczna, możliwie świeża i niewapienna. Idealne są podłoża kwaśne do neutralnych o wartości pH od 6,5 do 7,5.

Fotergilla większa - sadzenie i pielęgnacja

Najlepszym okresem do sadzenia fotergilli jest jesień, przy czym jest również możliwe sadzenie wiosenne. Dołek do sadzenia powinien mieć podwójną wielkość bryły korzeniowej. Ważne jest zachowanie odległości między sadzonkami rzędu dwóch metrów, aby krzewy mogły się optymalnie rozwijać. Po posadzeniu trzeba sadzonki obficie podlać, można też okryć glebę wokół nich warstwą ściółki.

Ziemia wokół fortegilli powinna być stale wilgotna. Zwłaszcza podczas dłuższych kresów suszy latem wymaga regularnego i obfitego podlewania. Wzrost krzewu jest wspierany okresową dawką torfu, która dobrze wpływa na jego rozwój. Dodatek gleby bagiennej dostarcza z jednej strony potrzebne składniki, z drugiej zaś strony pomaga utrzymać potrzebną wilgotność. Zasilanie nawozem należy wykonać zaraz po zimie i potem prowadzić do jesieni. Dzięki temu fotergilla rozwinie piękne kwiaty i liście.

Przycinanie i zimowanie fotergilli

Fotergilla jest całkowicie mrozoodporna i bez problemu wytrzymuje zimowe spadki temperatury spotykane w naszym regionie. Posadzona w odpowiednim miejscu znosi mroźne zimy i na wiosnę ponownie pięknie zakwita i roztacza swój miły zapach. Aby zachować zdrowy wzrost i ładny pokrój fotergilli, nie przycina się jej ani późną jesienią i zimą, ani wiosną. Jeśli krzew nadmiernie się zagęszcza, można go prześwietlić po okresie kwitnienia. Po raz pierwszy takie cięcie można wykonać dopiero w drugim roku po posadzeniu, ponieważ krzew bardzo powoli regeneruje cięcie. Całkowite, radykalne cięcie fotergilli jest niedopuszczalne, grozi mocnym, a nawet nieodwracalnym uszkodzeniem rośliny. Bielenie pni zapobiega powstawaniu pęknięć podczas mroźnej, słonecznej pogody.

Najlepszym okresem do sadzenia fotergilli jest jesień
Najlepszym okresem do sadzenia fotergilli jest jesień

Rozmnażanie fotergilli

Rozmnażanie fotergilli jest możliwe poprzez wysiew nasion albo ukorzenianie odkładów i sadzonek pędowych. O wiele łatwiej jest sadzić młode rośliny zakupione w szkółce, niż rozmnażać rosnące krzewy. Po kwitnieniu tworzą się torebki nasienne o długości 10-15 mm, otwierają się dwuklapowo uwalniając dwa jasnobrązowe, połyskujące nasiona o długości ok. 8 mm. Można je zebrać i wysiać w pojemniku z ziemią do różaneczników. Ważne jest w każdym przypadku, aby pojemnik stał w ciepłym, osłoniętym miejscu. Szanse na sukces zwiększa wilgotność powietrza, dlatego można pojemnik przykrywać kawałkiem plastiku, aby utrzymać dłużej wilgoć.

Rozmnażając krzew przez ukorzenianie odkładów trzeba uzbroić się w cierpliwość. Nawet dwa lata mogą upłynąć, zanim pęd się ukorzeni i będzie mógł zostać oddzielony od rośliny macierzystej.

Inną metodą jest pozyskanie po kwitnieniu kawałków zdrewniałych pędów, które będą ukorzeniane. Należy umieścić je w półcieniu i utrzymywać ciągłą wilgotność podłoża. Następnej wiosny można młode rośliny przesadzić na wybrane miejsce.

Zastosowanie fotergilli większej

Osiągająca znaczne rozmiary fotergilla większa doskonale nadaje się do pojedynczego nasadzenia na ogrodowej rabacie. Pełną urodę krzewu można zaprezentować na przykład w ogrodach wrzosowiskowych. Dzięki swoim kolorom dobrze pasuje do innych roślin kwiatowych. Białe kwiaty pięknie prezentują się na tle fioletowych bzów lilaków. Ze względu na podobne wymagania glebowe można z obu gatunków tworzyć mieszane kompozycje.

Choroby i szkodniki

Na zbyt suchych stanowiskach krzewy fotergilli marnieją i w końcu usychają z braku wody. Dlatego też trzeba zwracać uwagę na podawanie wystarczającej ilości wody, zwłaszcza w upalne, letnie miesiące. Fotergilla jest stosunkowo odporna na choroby i opanowanie przez szkodniki. Czasem pojawia się na niej mszyca, którą można po prostu spłukać albo opryskać.

0 (0 opinii)