Wisteria – kiedy i jak ją przycinać?

Wisteria – pnącze o wyjątkowej urodzie

Wisteria, nazywana także glicynią lub słodlinem, jest szybko rosnącym i bardzo dekoracyjnym pnączem. Zaliczana jest do rodziny bobowatych i pochodzi Chin, Japonii i Ameryki Południowej. Kwitnie bardzo obficie w maju, czasem może powtórzyć kwitnienie latem, jednak jest ono mniej intensywne. Kwiaty mają budowę motylkowatą i są zebrane w długie, imponujące grona. W zależności od gatunku i odmiany mogą być fioletowo-niebieskie, fioletowe, różowe lub białe. W naszych warunkach klimatycznych najczęściej uprawiana jest:

• glicynia chińska, której pędy są prawoskrętne. Ma groniaste kwiatostany, osiągające około 30 cm długości. Kwiaty niektórych odmian mają przyjemny zapach. Osiąga wysokość nawet ponad 10 m, a roczne przyrosty mogą wynosić 2-3 m. Lepiej niż glicynia japońska znosi nasze warunki klimatyczne,

• glicynia japońska, nazywana także kwiecistą, której pędy są lewoskrętne. Groniaste, długie kwiatostany mogą mieć nawet ponad 50-60 cm długości. Kwiaty są drobniejsze niż u glicynii chińskiej. Najczęściej są niebieskie, ale w zależności od odmiany są również spotykane inne kolory,

• glicynia amerykańska jest gatunkiem, który w warunkach naturalnych występuje poza Azją. Kwitnie na przełomie maja i czerwca. Kwiatostany mają długość 10-15 cm. Jest bardziej mrozoodporna niż gatunki pochodzące z Azji,

Po przekwitnięciu wisteria tworzy piękną, zieloną zasłonę, złożoną z dużych, pierzastych liści. Liście wiosną i latem są jasnozielone, a jesienią przebarwiają się na żółto. Jej pędy są grube, ciężkie i zdrewniałe. Owijają się silnie wokół podpór, dlatego konieczne jest mocne wsparcie, które będzie w stanie utrzymać tak znaczny ciężar. Najlepiej posadzić ją przy solidnych i stabilnych konstrukcjach, wokół których będą oplatać się pędy. W ciągu pierwszych 3 lat glicynia rośnie wolno, jednak w kolejnych latach przyrost może być znaczny. Korzenie rośliny rozrastają się bardzo mocno i są ekspansywne, dlatego nie nadaje się do niewielkich ogrodów.

Zapoznaj się: Jak wyprowadzić wisterię na drzewko?

Jak przycinać wisterię?

Wisteria jest pnączem, które musi być przycinane. To bardzo ważny element pielęgnacji. Jeżeli tego nie zrobimy, to może nie wytwarzać pąków kwiatowych albo kwiatostany mogą być drobniejsze. Z każdym rokiem będzie ogołacać się od spodu, a liście i kwiaty będą pojawiać się coraz wyżej na młodych przyrostach. Zabieg ten pobudza glicynię do kwitnienia i poprawia jej wygląd. Roślina często mocno się rozkrzewia, dlatego warto zadbać o odpowiednie cięcie. Zapobiega ono również rozprzestrzenianiu się chorób i służy odmłodzeniu.

Do przycinania musimy użyć ostrego sekatora. Tniemy lekko ukośnie, w odległości 0,5-1 cm powyżej pąka lub rozgałęzienia. Cięcie nie powinno przebiegać w środku międzywęźla, ponieważ pozostawiony odcinek pędu zamiera aż do najbliższego pąka, może powodować trudniejsze gojenie rany i być siedliskiem chorób. Jeżeli przycinamy grube pędy, to koniecznie powinniśmy zasmarować ranę preparatem grzybobójczym. Technika wykonywania cięcia jest bardzo istotna, błędy mogą prowadzić do słabszego kwitnienia lub jego zupełnego braku.

Kiedy przycinać wisterię?

Wisterię pierwszy raz przycinamy po 3 latach od posadzenia, kiedy roślina jest już dobrze ukorzeniona. W tym okresie pozwalamy jej swobodnie rosnąć i odpowiednio się wzmocnić. W kolejnych latach musimy pamiętać o systematycznym cięciu, które przyczynia się do intensywnego kwitnienia.

Glicynię przycinamy dwa razy w roku. Pierwsze, wiosenne cięcie wykonujemy na przełomie marca i kwietnia. To odpowiednia pora, żeby pozbyć się suchych, przemarzniętych, uszkodzonych i nadmiernie zagęszczających roślinę pędów. Tniemy w odległości około 0,5 cm od pąka, lekko skośnie. Jeżeli chcemy mieć jak najwięcej kwiatostanów, to zeszłoroczne przyrosty z pękatymi pąkami kwiatowymi przycinamy nad najwyższym pąkiem. Wycinamy również te pędy, które wyrastają z podkładki blisko szyjki korzeniowej.

Najważniejsze jest cięcie letnie, które wykonujemy po kwitnieniu, na przełomie lipca i sierpnia. Glicynia zawiązuje pąki kwiatowe wczesną jesienią i takie przycinanie pobudza ten proces. Wycinamy wtedy zbędne pędy, które są cienkie i nadmiernie zagęszczają roślinę. Młode tniemy nad 4-5 pąkiem, zostawiając około 20 cm pędu. Omijamy te, które będą wyznaczały kierunek wzrostu i pięły się po podporach.

Dodatkowe cięcie oczyszczające możemy przeprowadzić w maju, zaraz po kwitnięciu. Widać wtedy, które pędy zamarły po zimie. Usuwając je, zapewniamy pozostałym, zdrowym pędom równomierny dostęp do światła i lepsze przewietrzanie glicynii.