Jak wyprowadzić wisterię na drzewko?

Wisteria – charakterystyka wyjątkowej rośliny

Wisteria to zachwycające pnącze, które nazywane jest również glicynią lub słodlinem. Należy do rodziny bobowatych i pochodzi z terenów Chin, Japonii i Ameryki Południowej. Pierwsze rośliny pojawiły się w Europie w 1724 roku. Jest to roślina długowieczna, która może rosnąć nawet 100 lat, dlatego należy starannie wybrać miejsce, w którym będzie posadzona. Kwitnie na przełomie maja i czerwca, zdarza się, że powtarza kwitnienie latem. Kwiaty zebrane są w duże, długie grona, które mają długość od 15 do 100 cm. Kolor zależny jest od odmiany, najczęściej są fioletowo-niebieskie, fioletowe, różowe lub białe. Składają się z żagielka, łódeczki i dwóch wyrostków u podstawy. Taka budowa kwiatów jest charakterystyczna dla roślin motylkowatych. W większości kwiaty mają bardzo przyjemny zapach, do najintensywniej pachnących należą odmiany 'Prolific' i 'Ludwik Lawin'. Pędy wisterii są ciężkie, grube i zdrewniałe. Owijają się wokół podpór prawo lub lewoskrętnie, dlatego roślina potrzebuje mocnego wsparcia, które wytrzyma bardzo duży ciężar. Najczęściej w ogrodach uprawiana jest:

• glicynia chińska, która najlepiej znosi panujące w Polsce warunki klimatyczne. Kwiatostany mają długość około 30 cm i są mocno zgęszczone. Osiąga wielkość do 15 m. Pędy są prawoskrętne;

• glicynia japońska, znana również jako glicynia kwiecista. Kwiatostany zebrane są w grona, które mogą mieć długość 50-60 cm. Ma drobniejsze kwiaty niż glicynia chińska. Pędy są lewoskrętne;

• glicynia amerykańska jest gatunkiem, który jako jedyny w warunkach naturalnych występuje poza Azją. Kwiatostany są krótsze niż u innych gatunków i zwykle mają długość od 10 do 15 cm. Jest bardziej wytrzymała na ujemne temperatury.

Ozdobą wisterii są również duże, pierzaste liście, które mogą mieć do 35 cm długości. W początkowej fazie rozwoju są brązowozielone, latem zielone lub jasnozielone, a jesienią przebarwiają się na żółto. Zimą ozdobą rośliny są zwisające, omszone strąki z owocami, które mogą mieć długość do 15 cm.

Warunki uprawy

Decydując się na uprawę wisterii w ogrodzie, powinniśmy dobrze przemyśleć wybór miejsca, w którym będzie posadzona. Jest to roślina długowieczna, której korzenie bardzo mocno się rozrastają i są ekspansywne, dlatego potrzebuje odpowiednio dużo przestrzeni. Korzenie starszych egzemplarzy mogą rozrastać się w promieniu kilkunastu metrów. Stanowisko dla rośliny powinno być słoneczne, ciepłe i osłonięte przed wiatrem zwłaszcza w okresie zimowym. Wiatr mógłby połamać delikatne gałązki. W miejscach zacienionych glicynia będzie mniej intensywnie kwitła.

Podłoże powinno być średni żyzne, próchnicze o odczynie pH zbliżonym do obojętnego. Najlepiej, jeśli gleba jest średnio wilgotna. Wisteria w pierwszych latach po posadzeniu wymaga intensywnej pielęgnacji. W okresie kwitnienia należy ją obficie podlewać i regularnie nawozić wieloskładnikowymi nawozami mineralnymi. Wiosną można rozłożyć obornik.

Dwa razy do roku glicynię przycinamy. Letnie cięcie pobudza roślinę do zawiązywania pąków kwiatowych, a przy wiosennym wycinamy pędy nadmiernie zagęszczające wisterię.

Wyprowadzanie wisterii na drzewko

Wisteria w naturze rośnie jako pnącze, jednak można ją wyprowadzić na dekoracyjne drzewko. Wiąże się to z niemałym wysiłkiem, staranną pielęgnacją i umiejętnie wykonywanym cięciem. Pierwszym krokiem jest uformowanie pnia, co może przysparzać trudności, ponieważ pędy są cienkie i wiotkie. Należy kilka z nich zapleść w warkocz i związać sznurkiem lub cienkim drucikiem. Z upływem czasu zrosną się ze sobą i staną sztywniejsze. Musimy pamiętać o zapewnieniu odpowiedniej podpory, przy której glicynia będzie rosła. Pędy wyrastające u góry oraz boczne należy przycinać zgodnie z kalendarzem cięć rośliny. Przycinamy je aż do uzyskania ładnej, zwartej korony. Gdy uzyskamy odpowiedni kształt, usuwamy jedynie pędy zaburzające pokrój. Po upływie kilku lat pień stanie się sztywny i nie będzie się przewracał. Dopiero wtedy można usunąć podporę, choć lepiej, jeżeli pozostawimy ją na stałe.

Do formowania na drzewko powinniśmy wybierać roślinę rozmnażaną wegetatywnie, która ma przynajmniej 2 pędy boczne.