Tawuła szara

Spiraea × cinerea

Źródło: Rytmy Natury

Tawuła szara posadzona przy oczku wodnym

Źródło: Ogród w cieniu brzóz

Pokrój:

krzaczasty

Wysokość:

1-2 m

Wilgotność gleby:

umiarkowana

Typ gleby:

przepuszczalna

Odczyn gleby:

5-8 pH

Podlewanie:

średnio

Ozdobne:

kwiaty liście/igły

Kwitnienie:

kwiecień maj

Owocowanie:

–

Miejsce uprawy:

ogród

Stanowisko:

słoneczne

Kolekcje:

mrozoodporna ogrodowa

Odmiany:

'Grefsheim'

Tawuła szara (tawuła norweska) - charakterystyka

Tawuła szara została wyhodowana w Norwegii w 1949 roku przez skrzyżowanie dwóch gatunków tawuły Spiraea hypericifolia i Spiraea cana.

Przeczytaj także: Tawuła japońska czy szara? Którą uprawiać w ogrodzie?

Tawuła szara jest hybrydą należącą do rodziny różowatych. Krzewy tej tawuły mają okrągły, kulisty pokrój. Osiąga wysokość jednego do dwóch metrów i podobną szerokość. Gałęzie starszych roślin są łukowato wygięte. Liście lancetowate, z wierzchu szarozielone, pod spodem jaśniejsze. Krzew stanowi ozdobę ogrodu zarówno w okresie kwitnienia, jak i poza nim. Oryginalnego koloru liście, delikatnie szarozielone, zdobią roślinę wiosną i latem, a jasne, złocistoszare – jesienią. Na dobrym stanowisku tawuła szara rośnie szybko przyrastając rocznie 20 do 30 cm. W naszych warunkach, rosnąc w słońcu, może dorastać do 2 m wysokości i takiej samej średnicy. W zacienieniu i przy niedostatecznym zaopatrzeniu w wodę nie przekroczy z reguły jednego metra.

Pora kwitnienia tawuły szarej to kwiecień i maj. Białe kwiaty zebrane w baldachy rozłożone są całej długości pędów.

Tawuła szara: na żywopłot i do kompozycji

Wśród ogrodowych stylistów, ale też u ogrodników-amatorów tawuła szara zyskuje coraz większą popularność. Do jej zalet należy mrozoodporność, łatwość uprawy, a przede wszystkim duża dekoracyjność. Można krzewy posadzić w formie żywopłotu albo w grupie z innymi roślinami. Na przykład pięknie wygląda obsypana kwiatami niczym śniegiem tawuła szara w otoczeniu czerwonych tulipanów.