Paciorecznik ogrodowy

Pochodzenie paciorecznika

Paciorecznik jest rodzajem botanicznym wieloletnich roślin zielnych z rodziny paciorecznikowatych. Łacińska nazwa Canna oznacza „trzcinę” albo „rurę” i nawiązuje do wyprostowanej i pustej w środku łodygi rośliny. Naturalny zasięg 10 do 20 gatunków paciorecznika obejmuje krainę neotropikalną. Uprawiany w ogrodach i nazywany powszechnie paciorecznikiem ogrodowym nie jest gatunkiem botanicznym rośliny, ale całą grupą hybryd. Wyhodowane mieszańce różnych gatunków Canna mają złożony i często nieznany rodowód. Liczne odmiany paciorecznika ogrodowego pochodzą od takich gatunków, jak C. flacciola, C. indica, C. iridiflora, C. glauca, C. liliiflora.

Jak wygląda paciorecznik ogrodowy?

Paciorecznik ogrodowy tworzy grube, rozgałęzione kłącza, jako organ przetrwalnikowy. Wyprostowane, nierozgałęzione łodygi mogą osiągać wysokość od 0,5 m do 1,8 m. Liście ustawione skrętolegle są bardzo duże i pojedyncze, w stadium pąka zrolowane. W zależności od odmiany mogą mieć kolor zielony, purpurowy, czerwonawy albo wielobarwny. Ich długość wynosi 40 do 60 cm, a szerokość ok. 20 cm.

Kwiaty pojawiają się od czerwca do października

Na szczycie grubej i mięsistej łodygi rozwijają się kwiaty zebrane w kłosy. Pojawiają się od czerwca do października. Są duże, obupłciowe i zadziwiająco niesymetryczne. Ich płatki mają kolor żółty, różowy, czerwony, łososiowy, pomarańczowy, bywają też wielobarwne i pstrokate. Owocami są trzykomorowe torebki, zawierające 5 do 25 (czasem do 75) nasion. Nasiona są twarde, okrągłe, o średnicy 4-10 mm. Podobno zachowują zdolność kiełkowania przez kilkaset lat.