Floks szydlasty

Floks szydlasty (płomyk szydlasty) jest wieloletnią rośliną zielną z rodziny wielosiłowatych. Do jego bliskich krewnych należą, obok oczywiście wielosiłu, także kobea oraz gilia. Nazwa rodzajowa rośliny pochodzi od greckiego słowa φλόξ (płomień), natomiast epitet gatunkowy subulata oznacza szydło albo igłę. W naturalnych warunkach ten gatunek występuje w północnych i wschodnich regionach Ameryki Północnej.

Floks szydlasty - wygląd i kwitnienie

Floks szydlasty jest zimoodporną byliną, która tworzy gęste dywany ze stojącymi, pojedynczymi pędami. Rozrasta się szybko i osiąga wysokość 5 do 15 cm. Jego delikatne korzenie przenikają do 60 cm w głąb ziemi. Pędy są mocno rozgałęzione, nagie albo słabo owłosione, pokładające się. Liście tego floksa są lancetowate z ostrym zakończeniem niczym szydło, co uzasadnia jego nazwę. Na łodydze są ustawione naprzeciwlegle. Są zimozielone, mają szerokość ok. 5 mm.

Od kwietnia do czerwca pojawiają się masowo gwiaździste kwiaty, które w zależności od odmiany mogą mieć kolor biały, jasnoliliowy, różowy, karminowy, purpurowy albo jasny lawendowy. Dostępne są też floksy szydlaste z wielobarwnymi kwiatami, niektóre mają w centrum wyraźne „oczko”. Kwiaty są pięciopłatkowe, promieniście symetryczne, o średnicy ok. 2,5 cm, płatki mają na końcu rozcięcie. Wabią roje pszczół.

Floks szydlasty - roślina na rabaty i do ogródków skalnych

Jako roślina darniowa nadaje się floks szydlasty szczególnie do ogrodów skalnych, do obsadzania krawędzi rabat, do wypełniania przestrzeni między płytami i stopniami schodów, a także do ogrodów dachowych. Pięknie komponują się z przetacznikiem rozesłanym (Veronica prostrata L.), smagliczką (Alyssum), ubiorkiem wieczniezielonym (Iberis sempervirens), a także kwiatami cebulowymi oraz innymi bylinami, jak żagwin ogrodowy (Aubrieta) albo dzwonek (Campanula).