Lebiodka pospolita (oregano)

Lebiodka pospolita, czyli popularne oregano, jest byliną z rodziny jasnotowatych. Znajduje się więc w doborowym towarzystwie takich swoich krewniaków, jak lawenda, pysznogłówka, kocimiętka, czy szałwia. Pochodząca pierwotnie z regionu śródziemnomorskiego lebiodka pospolita zadomowiła się we wszystkich obszarach ciepłych i umiarkowanych, i występuje naturalnie prawie w całej Europie. Popularna nazwa „oregano”, powstała z włoskiego „origano” przez łacińskie origanum. To z kolei ma źródło w starogreckim τὸ ὀρίγανον, jako obce słowo nieznanego pochodzenia. Ludowa etymologia wywodzi je od ὄρος (óros) – „góra, góry” oraz γάνος (gános) – „blask, orzeźwienie”, co połączone daje „górską rozkosz”.

Lebiodka pospolita (oregano) – jak wygląda?

Oregano jest wieloletnią rośliną zielną i każdej wiosny rozwija z mocno rozgałęzionych kłączy nowe pędy. Wysokie na 20 do 70 cm, czworokanciaste, wyprostowane łodygi ulegają na dole lekkiemu zdrewnieniu. Charakterystyczny dla całej rośliny jest wyraźny ziołowy aromat i smak. Liście są ogonkowe, ustawione naprzeciwlegle, proste, podłużniejajowate. Ogonek liściowy ma długość 2-7 mm, blaszka najczęściej 25-40 mm (czasem 10-45 mm) oraz szerokość 4-30 mm. Liście są całobrzegie, a na spodniej stronie widać prześwitujące punkty gruczołów wytwarzających olejki eteryczne.

Od lipca do września rozwijają się zebrane w gęste podbaldachy liczne kwiaty oregano. Obupłciowe kwiaty są zygomorficzne (mają jedną płaszczyznę symetrii). Są różowe do purpurowych, rzadziej białawe. Owocami są podłużnie owalne rozłupki o gładkiej, brązowej powierzchni. 

Oregano – zastosowanie w ogrodzie i kuchni

Lebiodka pospolita nadaje się idealnie do ogrodów skalnych i szczególnie pasuje do górnych obszarów „spirali ziołowej”. Poza walorami smakowymi i leczniczymi posiada również piękny wygląd oraz dostarcza pożywienia motylom i pszczołom.