Pnącza zimozielone wieloletnie – polecane gatunki
Pnącza zimozielone wieloletnie to rośliny, które przez długi czas będą ozdobą ogrodu. Ponieważ nie zrzucają liści na zimę, to prezentują się bardzo atrakcyjnie o każdej porze roku. W zależności od gatunku mają różne wymagania co do stanowiska i podłoża, jednak ich uprawa nie należy zwykle do trudnych i poradzi sobie z nią nawet początkujący ogrodnik. Są bardzo uniwersalne i można je wykorzystać w wielu ogrodowych aranżacjach. Jakie pnącza zimozielone wieloletnie wybrać? Podpowiadamy w artykule.
Pnącza zimozielone wieloletnie – atrakcyjna ozdoba przez cały rok
Pnącza zimozielone wieloletnie cieszą się dużą popularnością wśród ogrodników. Dzięki nim przez wiele lat nawet w zimowe miesiące będą zachwycać swoim wyglądem. Wyposażone są w organy czepne, takie jak wąsy, korzenie przybyszowe, kolce i ciernie, dzięki którym wspinają się i owijają wokół podpór. Dość szybko mogą pokryć nawet większą powierzchnię. Mogą piąć się po ogrodzeniach i płotach, zastępując żywopłot i nie zajmując przy tym zbyt wiele miejsca. Świetnie sprawdzą się posadzone przy murach, altanach, pergolach, pniach drzew i różnych elementach małej architektury w ogrodzie. Z ich pomocą można stworzyć zielony, zaciszny kącik, w którym będziemy spędzać wolny czas. Chronią przed kurzem, wiatrem i słońcem. W większości dość szybko rosną, dzięki czemu w stosunkowo krótkim czasie możemy osiągnąć zamierzony efekt.
Na jakie gatunki pnączy zimozielonych wieloletnich warto zwrócić uwagę?
Pnącza są liczną grupą roślin, jednak wśród nich jest niewiele gatunków zimozielonych wieloletnich, które mogą rosnąć w naszych warunkach klimatycznych. Jest jednak kilka, które nie tracą liści i będą pięknie się prezentować bez względu na porę roku i stanowić gęstą, zieloną zasłonę. Prezentujemy gatunki, które warto mieć w swoim ogrodzie.
Wiciokrzew zaostrzony
Wiciokrzew zaostrzony charakteryzuje się szybkim wzrostem. Osiąga wysokość 4 metrów, a roczne przyrosty wynoszą od 1 do 2 metrów. Pędy porośnięte są zimozielonymi, podłużnymi lub jajowatymi liśćmi. Liście są błyszczące, skórzaste, ostro zakończone i lekko owłosione. To pnącze jest atrakcyjne nie tylko z uwagi na utrzymujące się cały rok liście, ale również z powodu długiego okresu kwitnienia. Od czerwca do lipca głównie na tegorocznych pędach pojawiają się rurkowate, kremowe kwiaty, które z czasem stają się żółte. Zebrane są w kwiatostany na szczytach pędów. Od października zawiązują się dekoracyjne owoce. To kuliste, ciemnofioletowe jagody, które są zjadane przez ptaki. Wiciokrzew jest gatunkiem mrozoodpornym, jednak młode, wrażliwe egzemplarze warto zabezpieczyć na zimę.
Wiciokrzew zaostrzony najlepiej posadzić na stanowisku półcienistym, ponieważ narażony na zbyt intensywne działanie promieni słonecznych może ulec poparzeniu i wysychać. Nie jest wybredny, jeśli chodzi o podłoże i może rosnąć nawet na mniej zasobnych glebach, ale wtedy konieczne jest częstsze podlewanie i nawożenie w okresie wegetacji. Lepiej będzie rósł na glebach żyznych, przepuszczalnych, wilgotnych i bogatych w składniki odżywcze.
Bluszcz pospolity
Bluszcz pospolity jest gatunkiem znanym i bardzo popularnym. Jest to wieloletnie pnącze, które po podporach wspina się za pomocą korzeni przybyszowych. Mocno przywiera do nierówności podłoża, dlatego często porasta ściany, murki czy pnie drzew. Osiąga wysokość 20 metrów, początkowo rośnie wolniej, a później roczne przyrosty wynoszą około 1 metra. Młode pędy są zielone, pokryte włoskami i elastyczne, natomiast z wiekiem częściowo drewnieją. Poszczególne odmiany różnią się między sobą siłą wzrostu i ubarwieniem liści, które mogą być: zielone z żółtymi przebarwieniami (lub z jaśniejszymi żyłkami), zielono-srebrzyste, jasnozielone z karbowanymi brzegami. Mają różny kształt i najczęściej są 3 albo 5 klapowe, ale mogą być również jajowate lub lancetowate. Młode są owłosione, a starsze – skórzaste i błyszczące.
Bluszcz pospolity kwitnie od września do października, jednak zakwita dopiero po 8-10 latach. Kwiaty są niewielkie, żółtozielone i otwierają się w godzinach przedpołudniowych. Zebrane są w gwiazdkowate kwiatostany. Owoce są okrągłe, początkowo zielone, a z czasem czernieją. Podobnie jak inne części bluszczu pospolitego, są trujące.
Pnącze ma niewielkie wymagania i łatwo dostosowuje się do zmiennych warunków. Najlepiej sadzić go w miejscach częściowo lub całkowicie zacienionych i osłoniętych od wiatru. Jest tolerancyjny względem podłoża, ale dobrze, gdy jest ono przepuszczalne, umiarkowanie wilgotne i ma zasadowy odczyn pH.
Wiciokrzew Henryʹego
Wiciokrzew Henryʹego to kolejne wieloletnie, zimozielone pnącze, którego liście utrzymują się przez cały rok. Osiąga wysokość 3-4 metrów, a roczne przyrosty wynoszą 1 metr. Wokół podpór owija się pędami, które początkowo są miękkie i elastyczne, z brązowymi włoskami, a później stają się sztywne i zdrewniałe. Ma szerokolancetowate liście, skórzaste, błyszczące i ciemnozielone, które na wierzchołku są zaostrzone, a u podstawy zaokrąglone. Jest na nich wyraźnie widoczne unerwienie. Od maja do czerwca w kątach liści pojawiają się niewielkie, rurkowate kwiaty, które mają wywijającą się na zewnątrz dwuwargową koronę. Ich kolor zależny jest od odmiany, mogą być purpurowe, różowe, żółte lub żółtopomarańczowe. Późnym latem zawiązują się kuliste, fioletowoczarne owocostany, które pokryte są jasnym, woskowym nalotem. Miejsce do uprawy powinno być zaciszne i półcieniste. Najlepiej będzie rósł na glebach próchniczych, przepuszczalnych, żyznych i lekko wilgotnych o obojętnym lub lekko zasadowym odczynie pH. Jest dość tolerancyjne, dlatego poradzi sobie również na słabszym podłożu.
Zapoznaj się: Pnącza na słońce – TOP 15 polecanych gatunków
Komentarze
Ten artykuł nie został jeszcze skomentowany.