Świerk serbski

Świerk serbski - ciekawostki

Świerk serbski, gatunek wiecznie zielonego drzewa z rodziny sosnowatych, odkryto w 1875 roku w pobliżu wsi Zaowinie na górze Tara. Odkrycia dokonał serbski botanik Josif Pančić. Epitet gatunkowy omorika został wzięty z języka serbskiego, gdzie jest nazwą tylko tego gatunku świerka (pozostałe nazywają się „smrcza”). W Serbii używa się też nazwy Панчићева оморика, czyli „świerk Pančić’a”. świerk serbski jest endemitem w dolinie rzeki Driny w zachodniej Serbii i wschodniej Bośni i Hercegowinie w pobliżu Wiszegradu. W 1975 roku znaleziono nowe stanowisko w pobliżu klasztoru Mileševo.

Przeczytaj także: Świerk pospolity, serbski, srebrny czy biały? Który posadzić do ogrodu?

Wygląd, wysokość i inne cechy świerku

Świerk serbski dorasta do wysokości 20 do 35 m, a czasem do 40 m, osiągając pierśnicę (średnica na wysokości 1,3 m) do 72 cm. Korona jest bardzo wąska, stożkowa do prawie kolumnowej, cylindrycznej. Symetrycznie ugałęziona korona przypomina piętrowy układ dachu pagody. Młode drzewa tworzą raczej szerszą koronę. Gałęzie są krótkie, zwisające i mają do góry skierowane końce. Pień jest smukły i prosty. Igły są mocno spłaszczone, krótko zaostrzone, o długości 1 do 2 cm, ciemnozielone i błyszczące. Na dolnej stronie mają białe paski.

Kwiaty i szyszki świerku serbskiego

Pierwsze kwitnienie następuje w wieku 15-20 lat. Kwiaty rozwijają się od maja do czerwca. Kwiaty męskie i żeńskie znajdują się na jednym drzewie (jednopienność) w górnej części korony. Kwiaty żeńskie są czerwone, mają 1,5 do 2 cm długości i stoją pionowo na pędach bocznych. Kwiaty męskie są czerwonawożółte, mają centymetr długości i rozwijają się na zeszłorocznych pędach. Dojrzałe szyszki mają 4,5 do 6 cm długości i 2,5 do 3 cm średnicy. Są połyskująco brązowe do czerwonobrązowych, w zarysie jajowate. Zwisają i mają krótkie szypułki. Dojrzewają w październiku/listopadzie następnego roku i zostają na drzewie jeszcze przez rok.

Świerki serbskie występują w wielu odmianach - także jako iglaki do ogrodu.