Jodła kaukaska

Jodła kaukaska albo jodła Nordmanna występuje naturalnie w Turcji, Gruzji, Abchazji, Armenii i Azerbejdżanie. Należy do rodziny sosnowatych, a nazwę gatunkową otrzymała w 1842 roku na cześć fińskiego botanika Alexandra von Nordmanna, który odkrył tę jodłę w 1835 roku na Kaukazie, na terenie dzisiejszej Gruzji.

Jodła kaukaska - wiecznie zielone drzewo

Jodła kaukaska jest potężnym drzewem wiecznie zielonym, o prostym, wyniosłym pniu. Dorasta do 50-60 m wysokości, osiągając średnicę pnia rzędu 1,5-2 m. Koronę ma wąską, stożkową, nisko opuszczoną. W młodości wierzchołek drzewa jest ostry, z wiekiem zaokrągla się. Drzewa wolno rosnące są ugałęzione do samej ziemi. Struktura i kolor kory też zmieniają się z wiekiem jodły. Kora najpierw jest gładka i szarobrązowa, z czasem staje popękana i szara. Z wyjątkiem pierwszych 8-10 lat, ma znaczne przyrosty roczne. Może dożyć do 500 lat. Jodła kaukaska wytwarza igły o długości 15 do 40 mm i szerokości od 1,5 do 2,5 mm. Z wierzchu są ciemnozielone, pod spodem zaś mają dwa jasne paski. Na drzewie pozostają 9-13 lat.

Kwiaty, szyszki i nasiona

Kwitnienie jodły kaukaskiej przypada na maj. Męskie kwiatostany w formie jajowatych szyszek mają kolor czerwonawobrązowy do czerwonawożółtego i mają długość 10 do 20 mm. Wyrastają na ubiegłorocznych pędach, zwykle w dolnej części korony. Pionowo stojące szyszki żeńskie są najpierw zielonawe, później żółtozielone do czerwonawych. Stoją w strefie wierzchołkowej drzewa.

Po zapyleniu rozwijają się cylindryczne, czerwonobrązowe szyszki o długości 8 do 16 cm i średnicy 3 do 5 cm. Nasiona dojrzewają od września do października. Są one oskrzydlone i mają 6-10 mm długości i 5-8 mm szerokości.

Zastosowanie jodły kaukaskiej w ogrodzie

Wyhodowano kilka odmian jodły kaukaskiej, m.in. karłowatą (w ciągu 10 lat dorasta zaledwie do 0,5-1 m wysokości) i ze zwisającymi gałęziami, które są sadzone w ogrodach. Młode drzewka są też wykorzystywane jako bożonarodzeniowe choinki, w ich uprawie przoduje Dania.