Pigwowiec japoński

Nazwa i pochodzenie

Pigwowiec japoński, błędnie nazywany czasem pigwą, jest krzewem z rodziny różowatych. Z pigwą (Cydonia oblonga) łączy go przynależność do jednej rodziny. Pochodzi z Japonii, gdzie rośnie na obrzeżach lasów w górach, w miejscach żyznych i nasłonecznionych. Botaniczna nazwa rodzajowa Chaenomeles pochodzi od greckich słów "chaïnen" = dzielić i "mêlea" = jabłko. Opisujący roślinę brytyjski botanik John Lindley, przyjął opinię poprzednika, Carla Petera Thunberg’a, że przypominający jabłko owoc pigwowca rozpada się na pięć działek. Jest to możliwe, ale wcale nie częste.

Jak wygląda pigwowiec japoński?

Pigwowiec japoński jest kolczastym krzewem z rozłożystymi gałęziami. Dorasta do wysokości 0,6 do 2 m. Młode pędy są lekko owłosione. Liście lancetowate do odwrotnie jajowatych, grubo piłkowane są nagie również w fazie rozwoju. Mają długość 4-5 cm i szerokość 2-3 cm.

Kwiaty i owoce pigwowca japońskiego

W kwietniu do maja rozwijają się na ubiegłorocznych pędach liczne kwiaty. Są ustawione zwykle po 2-3, mają pięć płatków w kolorze pomarańczowym do ceglastoczerwonego. Średnica kwiatów wynosi 3 do 4 cm. Latem tworzą się z nich jaskrawo żółte, czasem czerwono nakrapiane jadalne „minipigwy” o bardzo przyjemnym zapachu. Mają średnicę 4 do 7 cm. Nie są wprawdzie jadalne na surowo, ale jak to bywa z owocami z rodziny różowatych, ich miąższ nie jest trujący. Jedynie nasiona zawierają niewielkie ilości substancji szkodliwych.

Zastosowanie pigwowca japońskiego

Pigwowiec japoński jest wszechstronnie utalentowany. Nadaje się do roli solitera na rabacie, do dużej doniczki, na cięty albo wolno rosnący żywopłot, do nasadzeń grupowych i jako gatunek okrywowy na duże powierzchnie. Może być sadzony w ogrodzie różanym, ale też ze względu na lekko południowy wygląd pasuje do ogrodu śródziemnomorskiego. Kwiaty zapewniają licznym owadom pożywienie, a gęste krzewy pigwowca schronienie dla ptaków w ogrodzie. Aromatyczne owoce nadają się do różnorakich przetworów.