Melisa lekarska

Melissa officinalis L.

Pokrój:
kępiasty wzniesiony wyprostowany
Wysokość:
40-90 cm
Wilgotność gleby:
Odczyn gleby:
4,5-7,6 pH
Podlewanie:
Ozdobne:
kwiaty
Kwitnienie:
czerwiec lipiec sierpień
Owocowanie:
Kolekcje:
Odmiany:
‘All Gold’ ‘Citronelle’ ‘Variegata’ ‘Binsuga’ ‘Limoni’ ‘Compacta’ ‘Gigantea‘ ‘Aurea‘ ‘Aurea variegata‘

Długowieczna i lecznicza roślina

Melisa lekarska jest długowieczną byliną z rodziny jasnotowatych, potrafi osiągnąć wiek do 30 lat. Jej ojczyzną są tereny we wschodniej części Morza Śródziemnego i zachodniej Azji. Naturalny zasięg melisy lekarskiej sięga od Anatolii przez kaukaz, Irak i Iran do Pakistanu. Nazwa rodzajowa Melissa wystąpiła po raz pierwszy w zielniku Dioskurydesa oraz „Naturalis Historia” Pliniusza Starszego i wywodzi się od greckiego meliteion, mającego związek z meli = miód (dopełniacz: melitos). Kwiaty melisy wytwarzają duże ilości nektaru wabiącego pszczoły. Nazwa gatunkowa officinalis oznacza „stosowana jako lekarstwo”.

Jak rośnie melisa?

Melisa lekarska rośnie jako wieloletnia roślina zielna do wysokości 40-90 cm (rzadko do 120 cm). Posiada mocny system korzeniowy, bardzo szybko rozprzestrzenia się zarówno przez rozłogi, jak i samosiew. Jej pędy są wyprostowane i wyraźnie czworoboczne. Na owłosionych łodygach ustawione są naprzeciwlegle jasnozielone albo żółtawozielone liście. Blaszki liściowe mają długość 2 do 6 cm (rzadko do 9 cm) i szerokość 1,5 do 5 cm (7 cm). Są szerokojajowate do romboidalnych albo podłużne z grubo ząbkowaną krawędzią.

Melisa lekarska - ulubienica pszczół

Okres kwitnienia melisy lekarskiej trwa od czerwca do sierpnia. Białe, żółtawe albo niebieskawe kwiatki melisy pojawiają się dopiero od drugiego roku życia rośliny. Trzy do siedmiu pojedynczych kwiatów tworzy okółek w górnej części łodygi. Melisa lekarska jest ulubioną rośliną pszczół i innych licznych gatunków owadów.

Komentarze