Melisa z ziołowego ogródka – czy warto ją uprawiać?

Odpowiedzi na pytanie, czy warto ją uprawiać, dostarczają nam już najstarsze zachowane źródła pisane.

Dioskurydes i Pliniusz Starszy (23-79 n.e.) zalecali melisę jako roślinę leczniczą. Według Pliniusza, świeży sok z melisy zmieszany z miodem pomagał na zaćmę.
Arabowie cenili melisę za działanie odprężające na system nerwowy, wzmacniające serce oraz łagodzące bóle głowy. W X wieku uprawiali melisę w Hiszpanii, skąd dostała się później do europejskich klasztorów.
Karol Wielki (748-814) nakazał w swoim słynnym zarządzeniu „Capitulare de villis”, aby melisa była uprawiana w każdym klasztornym ogrodzie.
Nic też dziwnego, że Hildegarda z Bingen (1098-1179), frankońska uzdrowicielka, była przekonana, że melisa wzmacnia serce, a także przynosi dobry sen i przyjemne marzenia senne.
Także Paracelsus (1493-1541) cenił melisę za jej działanie nasercowe. W Średniowieczu rozpowszechniona była nauka o sygnaturach, zgodnie z którą sercowate liście melisy pomagały właśnie na serce (tak jak nerkowate na nerki, w kształcie wątroby – na wątrobę itp.).

Właściwości lecznice i zastosowanie melisy

1. Melisa w kuchni

Wiele osób kojarzy melisę przede wszystkim z herbatką – czystą albo zmieszaną z innymi ziołami. Jednak może ona stanowić również dyskretny dodatek orzeźwiającej nuty do licznych potraw. Melisa ze swoim delikatnie ziołowym, lekko cytrynowym posmaku doskonale nadaje się jako przyprawa do różnych potraw.

Jest idealna do ryb. Najmocniejszy aromat daje, kiedy liście doda się do jedzenia na krótko przed serwowaniem. Harmonijnie pasuje również do świeżo przyrządzonych sałatek – zarówno liściowych, jak i owocowych. Pojawia się coraz więcej przepisów na marmolady, galaretki i konfitury, które zawierają dodatek melisy. Ziele nadaje się też do innych deserów, jak sorbety albo lody.

Dioskurydes i Pliniusz Starszy (23-79 n.e.) zalecali melisę jako zioło lecznicze. Według Pliniusza, świeży sok z melisy zmieszany z miodem pomagał na zaćmę.

2. Melisa w ziołowej apteczce - herbatka

Od wieków dużą uwagą cieszy się melisa jako zioło lecznicze. Również dzisiaj należy do najczęściej uprawianych ziół. Jej przyjemny smak sprawia, że chętnie przyrządza się z niej herbatkę, która ma różnorodne działanie.

Wieczorem pomaga uspokoić się i zasnąć.
Rano działa orzeźwiająco i dodaje sil.
W przeziębieniu pomaga poprawić oddychanie i lepiej znieść gorączkę. Łagodzi nawet astmę.
Pomaga na trawienie i działa przeciwskurczowo na żołądek i jelita. Po dłuższej chorobie może wzmagać apetyt.
Łagodzi bóle głowy i podrażnienia układu nerwowego, pomaga na nerwobóle, rozdrażnienia i uczucie niepokoju.
Pomaga na typowe dolegliwości związane z klimakterium. Przede wszystkim, kiedy nocą nie można zasnąć, a w dzień dokucza niepokój i zły nastrój. Łagodzi też uderzenia gorąca i łomotanie serca.

3. Uspakajająca nalewka z melisy

Z liści melisy można też przygotować nalewkę. Stosuje się ją w takich samych dolegliwościach, jak herbatkę.

4. Melisa – zastosowanie zewnętrzne

Napar z melisy można też używać do okładów i kompresów. Tę metodę stosuje się w przypadku wrzodów, siniaków, ukąszeń przez owady, ale też zapalenia nerwów. Okłady łagodzą bóle reumatyczne, stłuczenia i bóle mięśni.

Olejek eteryczny z melisy jest skuteczny w leczeniu opryszczki, a także innych dolegliwości skórnych. Bywa używany w aromaterapii, łagodząc napięcia i poprawiając pamięć.