Lukrecja gładka

Lukrecja gładka jest najbardziej znanym z ponad 20 gatunków byliny z rodziny bobowatych (motylkowych). W środowisku naturalnym występuje w regionie śródziemnomorskim, ale również w Chinach i Rosji. Botaniczna nazwa rodzajowa pochodzi od greckich słów glykys = słodki i rhizza = korzeń. Słodycz korzenia lukrecji wielokrotnie przewyższa słodycz zwykłego cukru.

Lukrecja - jak rozpoznać?

Lukrecja gładka jest wieloletnią rośliną zielną o wysokości od 50 do 100 (180) cm. Łodygę ma rozgałęzioną. Liście nieparzystopierzaste są ciemnozielone i składają się 9-17 listków. Są jajowate albo eliptyczne o długości 2 do 5 cm i szerokości 1,5 do 2,5 cm, skórzaste i ostro zakończone.

Jak uprawiać lukrecję? Sprawdź w artykule -> Uprawa lukrecji krok po kroku. Roślina o właściwościach leczniczych [WIDEO]

Kwiaty i korzenie lukrecji

Od początku sierpnia pojawiają się w katach liści niebieskawofioletowe albo fioletowe kwiaty motylkowe zebrane w krótkie kłosy. Kwiatostany są znacznie krótsze od pędów kwiatowych. Pojedyncze kwiaty mają długość 8 do 12 mm, mają krótkie szypułki. Z kwiatów rozwijają się strąki z 3-6 nasionami.

Korzenie i rozłogi o średnicy 1 do 2 cm mają zastosowanie w medycynie, w browarnictwie oraz do wyrobu słodyczy. Na pierwsze zbiory trzeba poczekać co najmniej cztery lata. Korzenie boczne zbiera się późną jesienią lub zimą, kiedy zawartość słodkich składników jest największa.