Lawenda wąskolistna

Lawenda wąskolistna, nazywana też wonną albo lekarską, jest półkrzewem z rodziny jasnotowatych (wargowych). Jej ojczyzną są przybrzeżne regiony Morza Śródziemnego, suche i cieple zbocza Dalmacji, Grecji i Toskanii. Nazwa rodzajowa pochodzi prawdopodobnie od łacińskiego słowa lave = myć, kąpać. Już starożytni Rzymianie stosowali lawendę jako pachnący dodatek do mycia i prania. Na francuskim dworze to cudowne ziele używano raczej zamiast mycia, niż jako dodatek. Nazwa gatunkowa łacińska znaczy dokładnie to samo, co polska.

Lawenda wąskolistna - jak wygląda?

Lawenda wąskolistna ma zwarty, poduszkowy wzrost z wyprostowanymi, mocno rozgałęzionymi i twardymi pędami. Dorasta do wysokości ok. 60 do 100 cm (rzadko więcej). Charakterystyczne są jej podobne do igieł, szarozielone liście. Mają 40 do 50 mm długości, są lancetowate albo równowąskie i zwężają się na obu końcach. Są matowe, całobrzegie z mniej lub więcej podwiniętymi krawędziami. Młode liście mają na górnej i dolnej stronie srebrzysty kutner (gęste włoski), z czasem zielenieją.

Kwiaty lawendy - kwitnienie i wygląd

Złożone z 6 do 10 pojedynczych kwiatków nibyokółki łączą się w kłosowaty kwiatostan o długości do 8 cm. Kwiaty są zygomorficzne (z jedną płaszczyzną symetrii). Kielich jest szarofioletowy, do 7 mm długości. Fioletowa korona kwiatu jest lekko dwuwargowa, ma do 12 mm długości. Górna warga składa się z dwóch, a dolna z trzech jednakowej wielkości, zaokrąglonych, zrośniętych płatków. Kwiaty rozwijają się od czerwca do sierpnia.

Lawenda na rabaty, skalniaki, wzdłuż murków i ścieżek

W ogrodzie lawenda wąskolistna może być stosowana do obsadzenia rabat albo wzdłuż murów i ścieżek. Szczególnie dobrze rośnie przy ciepłych południowych ścianach. Doskonale pasuje do ogrodów skalnych i śródziemnomorskich. Można komponować lawendę na przykład z kosaćcami albo czyśćcem (Stachys).